Polski owczarek nizinny
Kraj pochodzenia: Polska.
PRZEZNACZENIE: Daje się łatwo układać do zadań psa pasterskiego i stróża. Przeniesiony w warunki miejskie jest bardzo dobrym psem towarzyszącym.
Klasyfikacja FCI: Grupa 1 Owczarki i psy pasterskie (oprócz szwajcarskich psów pasterskich).
Sekcja 1 Owczarki.
Nie podlega próbom pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE: Polski Owczarek Nizinny jest psem średniej wielkości, krępej muskularnej budowy o długim, gęstym owłosieniu. Odpowiednio pielęgnowany włos sprawia, że pies ma wygląd efektowny i budzi zainteresowanie.
ISTOTNE PROPRCJE: Wysokość w kłębie do długości tułowia jest jak 9:10. Stosunek długości kufy do długości czaszki jest jak 1:1, lub kufa nieco krótsza.
CHARAKTER: Usposobienie ma żywe, jest opanowany, bystry, czujny, obdarzony doskonałą pamięcią. Odporny na niesprzyjające warunki zewnętrzne.
GŁOWA: Proporcjonalna, średniej wielkości, nie za ciężka, z silnym zarostem czoła, policzków i brody, wskutek czego wydaje się większa, niż jest w rzeczywistości.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: W miarę szeroka, lekko wysklepiona. Bruzda czołowa i guz potyliczny wyczuwalne.
Stop: Wyraźnie zaznaczony.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: O dużych nozdrzach, barwy jak najciemniejszej, możliwej przy danym umaszczeniu.
Kufa: Mocna, tępo ścięta. Grzbiet nosa prosty.
Wargi: Przylegające, o brzegach w kolorze nosa.
Uzębienie: Mocne szczęki. Zęby mocne, zgryz nożycowy lub cęgowy.
Oczy: Średniej wielkości, owalne, nie wypukłe, koloru orzechowego, o żywym i przenikliwym wyrazie. Brzegi powiek ciemne.
Uszy: Wiszące, osadzone umiarkowanie wysoko, średniej wielkości, kształtu sercowatego, szerokie u nasady, przednią krawędzią przylegające do policzków, ruchliwe.
SZYJA: Średniej długości, silna, muskularna, bez podgardla. Noszona raczej poziomo.
TUŁÓW: Sylwetka raczej prostokątna niż kwadratowa.
Kłąb: Wyraźnie zaznaczony.
Grzbiet: Prosty, silnie umięśniony.
Lędźwie: Szerokie, dobrze związane.
Zad: Krótki, lekko ścięty.
Klatka piersiowa: Głęboka, umiarkowanej szerokości, żebra wysklepione, nie płaskie, ale nie beczkowate.
Brzuch: Lekko podkasany.
OGON:
· Ogon krótki albo szczątkowy od urodzenia, albo bardzo krótko cięty.
· Ogon jeżeli niecięty dość długi, obficie owłosiony. U psa odprężonego opuszczony, u psa podnieconego wesoło uniesiony nad grzbietem, nigdy zawinięty w pierścień lub położony na grzbiecie.
· Ogon skrócony (średniej długości) niecięty noszony dowolnie.
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Widziane z boku i z przodu – pionowe i proste. Mocny kościec zapewnia dobrą postawę.
Łopatki: Szerokie, średniej długości, ukośne, dobrze przylegające, silnie umięśnione.
Śródręcza: Lekko ukośne w stosunku do przedramienia.
Łapy: Owalne, zwarte, palce lekko wysklepione, opuszki twarde, pazury krótkie, możliwie ciemne.
KOŃCZYNY TYLNE: Widziane z tyłu – pionowe, dobrze ukątowane.
Uda: Szerokie, dobrze umięśnione.
Stawy skokowe: Wyraźnie zaznaczone.
Łapy: Zwarte, owalne.
CHODY/RUCH: Swobodny, posuwisty stęp lub kłus, czasami również inochód.
SKÓRA: Ściśle przylegająca, nie tworzy fałd.
SZATA:
Włosy: Całe ciało psa okrywa gęsta, gruba, kosmata sierść o miękkim podszyciu.
Włos prosty, dopuszczalny lekko falisty. Włosy opadające z czoła w sposób charakterystyczny przysłaniają oczy.
UMASZCZENIE: Wszystkie umaszczenia dopuszczalne.
WYMIARY: Wysokość w kłębie:
Psy 45-50 cm.
Suki 42-47 cm.
Nie jest pożądane zmniejszanie wymiarów poniżej wzorcowych i hodowanie psów zbyt delikatnych, ponieważ polski owczarek nizinny powinien zachować charakter psa użytkowego.
