Owczarek szkocki krótkowłosy
Wygląd ogólny: Collie powinien wywierać wrażenie jako pies o wielkiej urodzie, pozostający w nienaruszonej godności, bez żadnej dysproporcji odnośnie całości.
Charakterystyka: Aby umożliwić collie wypełnianie naturalnej skłonności do pracy pasterskiej, jego fizyczna struktura powinna być na pograniczu siły i aktywności, wolna od niezgrabności i bez śladu ociężałości. Ekspresja, jeden z najważniejszych punktów, jest uzyskana przez perfekcyjną równowagę i połączenie czaszki i wielkości czoła, kształtu, koloru i umiejscowienia oczu, właściwej pozycji i noszenia uszu.
Temperament: Collie powinien mieć przyjacielskie nastawienie, bez śladu nerwowości czy agresywności.
Głowa i czaszka: Prawidłowa głowa jest bardzo ważna i musi być proporcjonalna do wymiaru psa. Patrząc z przodu lub z boku głowa przypomina dobrze stępiony, gładki klin. Czaszka płaska, boki zwężają się stopniowo i gładko od uszu do końca czarnego nosa, bez wystających kości policzkowych czy ściśniętej kufy. Widziana z profilu, linia pokrywy czaszki i grzbiet nosa, tworzą dwie równoległe proste linie równej długości, podzielone przez nieznaczny, jedna zauważalny stop. Środkowy punkt między wewnętrznymi kącikami oczu (który jest środkiem właściwie umiejscowionego stopu) jest środkiem równowagi na długości głowy. Koniec gładkiej, dobrze zaokrąglonej kufy jest tępy, nigdy kwadratowy. Żuchwa mocna o wyraźnym zarysie. Głębokość czaszki, od brwi do dolnej szczęki, nigdy nie może być nadmierna.
Zęby: Zęby duże, dolne siekacze zachodzą ściśle na górne; nieznaczna szczelina nie stanowi poważnej wady. Żuchwa silna, wyraźnie wyrzeźbiona, niezbyt duża.
Oczy: Są one ważną cechą i nadają psu słodki wyraz. Powinny być średniej wielkości (nigdy bardzo małe), osadzone nieco skośnie, kształtu migdałowego, koloru ciemnobrązowego, z wyjątkiem osobników merle, u których oczy (jedno lub oba) są czasami niebieskie lub niebiesko nakrapiane. Wyraz pełen inteligencji, z szybkim, uważnym spojrzeniem kiedy słucha.
Uszy Powinny być małe i osadzone ani niezbyt blisko na szczycie głowy, ani za bardzo na jej bokach. W stanie odprężenia skierowane do tyłu, w stanie napięcia zaś skierowane do przodu i noszone półstojące z końcami, w jednej trzeciej załamanymi w sposób naturalny do przodu.
Tułów: Powinien być nieco dłuższy niż wysokość psa w kłębie. Grzbiet mocny, z delikatnym wzniesieniem w okolicy lędźwiowej, klatka piersiowa głęboka, średnio szeroka tuż za łopatkami, żebra dobrze wysklepione.
Szyja: muskularna, mocna, dobrej długości, wyraźnie wygięta.
Kończyny przednie: Łopatki pochylone i dobrze ukątowane. Przednie kończyny proste i muskularne. Łokcie nie wykręcone ani na zewnątrz, ani do środka.
Kończyny tylne: Uda muskularne, suche i mocne, podudzie z dobrze kątowanym stawem kolanowym. Stawy skokowe niskie i silne. Łapy: owalne, o silnych poduszkach. Palce wyraźnie wysklepione, ustawione blisko siebie. Palce łap tylnych mniej wysklepione.
Ogon: Powinien być długi, sięgający co najmniej do stawu skokowego. W stanie spokoju opuszczony, lecz przy końcu z lekką „fajką” ku górze. W czasie podniecenia może być noszony wyzej, lecz nie powyżej linii grzbietu.
Szata: Włos prosty, twardy, eleastyczny, długości od bardzo krótkiego (pysk, uszy) do nieco dłuższego, 2-4 cm, na ogonie dozwolona ostra, krótka szczotka. Niektóre egzemplarze mogą mieć szczątkowy, krótki, dość miękki podszerstek.
Umaszczenie:
MAŚĆ ŚNIADA : wszelkie odcienie od jasnozłocistego do ciemno-mahoniowego lub śniada przyciemniona. Kolor słomkowy lub kremowy jest niedopuszczalny.
MAŚĆ TRÓJBARWNA: podstawowy kolor czarny z podpalaniem o jaskrawym odcieniu rudego na kończynach i głowie. Odcień rudawy barwy włosów okrywowych jest niedopuszczalny.
MAŚĆ MARMURKOWA: o przewadze koloru niebiesko-popielatego nakrapianego i marmurkowanego czernią. Pierwszeństwo ma maść z jaskrawym, czerwono-rudym podpalaniem, lecz jego brak nie stanowi wady. Niedopuszczalne są duże czarne łaty, kolor łupkowy lub odcień rudawy w owłosieniu okrywowym albo w podszerstku.
We wszystkich wyżej wymienionych maściach mogą występować w mniejszym lub większym stopniu białe znakowania. Prawidłowe są następujące znakowania: całkowicie lub częściowo biały kołnierz, biała kamizelka, białe znaki na kończynach i palcach oraz biały koniec ogona. Dopuszczalna jest także strzałka na grzbiecie nosa lub na głowie, albo w obu tych miejscach.
Wzrost w kłebie: psy: 56-61 cm w kłębie, suki: 51-56 cm.
