Owczarek środkowoazjatycki
KRAJ POCHODZENIA: Rosja.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 2.2 Molosy, typ górski.
Nie podlegają próbom pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Owczarki środkowoazjatyckie są psami dużymi lub powyżej średniego wzrostu, o mocnej budowie ciała, silnymi, odważnymi, nieufnymi wobec obcych, mało wymagającymi i przystosowującymi się łatwo do najróżniejszych warunków klimatycznych. Cechy te umożliwiają hodowlę owczarków środkowo azjatyckich w różnych częściach kraju. Najczęściej spotyka się je w republikach środkowo azjatyckich i przyległych do nich terenach.
TYP BUDOWY: Mocny, o masywnym kośćcu i silnie rozwiniętej muskulaturze. Niekiedy spotyka się psy tej rasy mające tendencje do ociężałości. Gruba skóra z dobrze rozwiniętą i elastyczną tkanką łączną tworzy często w okolicach szyi fałdy.
Wady: Otyłość.
Poważne wady: Wątła budowa ciała, niedostatecznie rozwinięta muskulatura, krzywica.
INDEKS FORMATU: Psy: 100-105. Suki 102-108.
Wady: Niewielkie odchylenia od obowiązującego formatu.
Poważne wady: Znaczne odstępstwa od obowiązującego formatu.
WYSOKOŚĆ W KŁĘBIE: Psy – minimum 65 cm, suki – minimum 60 cm.
Wady: Wysokość w kłębie u psów od 64 do 60 cm włącznie, u suk pomiędzy 60 a 58 cm.
Poważne wady: Wysokość w kłębie u psów poniżej 60 cm, a poniżej 58 cm u suk.
CECHY USPOSOBIENIA: Pies o dużej potrzebie ruchu, spokojny i zrównoważony. Dominującą reakcją jest aktywna obrona.
Wady: Brak odpowiedniego temperamentu, bojaźliwość.
Poważne wady: Bardzo duża pobudliwość, tchórzliwość.
CECHY PŁCI: Dobrze zaznaczone, psy o wyraźnie samczym typie, mocniejsze i masywniej zbudowane niż suki. Różnice płci wyraźnie widoczne.
Poważne wady: Psy o suczym wyglądzie, jedno- lub obustronne wnętrostwo.
SZATA: Twardy, prosty włos z dobrze wykształconym podszerstkiem. Na głowie i przedniej stronie kończyn krótki i gładko przylegający.
W zależności od długości włosa psy dzielą się na:
a) długowłose, o sierści długości 7-8 cm na grzbiecie, uszach, szyi, kończynach i ogonie
b) krótkowłose, o gładkiej sierści długości 3-5 cm.
Poważne wady: Bardzo krótka sierść, brak podszerstka, miękki, falujący lub kręcony włos.
UMASZCZENIE: Białe, czarne, szare, słomkowe, rude, brązowoszare, pręgowane, srokate i nakrapiane.
GŁOWA: Masywna, o szerokiej mózgoczaszce i dobrze wykształconych kościach policzkowych. Płaskie czoło ze słabo zaznaczonym stopem. Kufa nieco krótsza niż mózgoczaszka, szeroka między oczami i niemal nie zwężająca się; patrząc z przodu i z góry graniasta, z profilu przypomina stożek, z grubymi, nieco obwisłymi, zakrywającymi kąciki warg faflami. Trufla nosa dobrze rozwinięta, czarna. U psów o jasnym umaszczeniu dopuszczalna brązowa trufla.
Wady: Mała głowa, bardzo silnie wystające kości policzkowe, wypukłe czoło, silnie zaznaczony stop, wystające łuki nadoczodołowe, za krótka lub za długa kufa, pofałdowana skóra na głowie.
Poważne wady: Wąska, lekka głowa, szpiczasta lub poddarta kufa.
USZY: Małe, wiszące, nisko osadzone, trójkątne, krótko kopiowane.
Wady: Wysoko osadzone, nie cięte uszy.
OCZY: Ciemne, szeroko rozstawione, okrągłe, ustawione frontalnie.
Wady: Jasne lub skośne oczy, opadające powieki, zmętniała rogówka.
ZĘBY: Białe, mocne, zwarte, siekacze ustawione w jednej linii, zgryz nożycowy.
Wady: Nieproporcjonalne do wieku zużycie zębów, połamane zęby, o ile nie zmienia to zgryzu, brak więcej niż dwóch P1 lub jednego P1 i jednego P2; lekki żółty nalot na zębach.
Poważne wady: Małe, słabe zęby; nieregularnie ustawione siekacze, jakiekolwiek odstępstwo od prawidłowego zgryzu nożycowego; brak kła lub siekacza; brak P3, P4 lub jakiegokolwiek trzonowca; silnie uszkodzone szkliwo.
SZYJA: Krótka, muskularna, nisko noszona, tworząca z linią grzbietu kąt 30°-40°.
Wady: Wydłużona szyja, niedostatecznie umięśniona; silnie zaznaczone podgardle.
KLATKA PIERSIOWA: Szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami, jej dolna linia sięga do wysokości łokci lub poniżej nich.
Wady: Spłycona lub słabo rozwinięta klatka piersiowa; wyraźnie obwisła skóra pod klatką piersiową.
Poważne wady: Płaska, wąska, płytka i niedostatecznie rozwinięta klatka piersiowa.
BRZUCH: Lekko podkasany.
Wady: Nadmiernie podkasany (charci) lub niewystarczająco podkasany (zbyt obszerny) brzuch.
KŁĄB: Wyraźnie zaznaczony, szczególnie u psów, wysokość w kłębie jest o 1-2 cm większa od wysokości zadu.
Wady: Słabo zaznaczony, zbyt mało wzniesiony ponad linię grzbietu kłąb.
GRZBIET: Mocny, prosty, szeroki.
Wady: Miękki lub nieznacznie wypukły grzbiet.
Poważne wady: Łękowaty lub karpiowaty grzbiet.
LĘDŹWIE: Krótkie, szerokie, lekko wysklepione.
Wady: Wydłużone, proste lub zbyt silnie wysklepione lędźwie.
Poważne wady: Długie, wąskie lub zapadnięte lędźwie.
ZAD: Szeroki, muskularny, ustawiony niemal poziomo.
Wady: Lekko ścięty zad.
Poważne wady: Wąski, krótki, mocno ścięty lub przebudowany zad.
OGON: Wysoko osadzony, zwisający, sierpowaty, sięgający do stawów skokowych; krótko kopiowany.
Wady: Niekopiowany ogon.
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Patrząc od przodu proste i równoległe, ich długość od podłoża do łokci przewyższa nieznacznie połowę wysokości w kłębie. Kąt stawu barkowego wynosi ok. 100 stopni. Proste, mocne i długie przedramiona; krótkie, szerokie, mocne, pionowo ustawione śródręcze.
Wady: Niewielkie odchylenia w kątowaniu stawów barkowych, łapy lekko wykręcone do wewnątrz lub na zewnątrz, nieco luźne nadgarstki.
Poważne wady: Zbyt strome lub wąsko ustawione łopatki; zdeformowany kościec; luźne nadgarstki, silnie wykręcone do wewnątrz lub na zewnątrz łapy.
KOŃCZYNY TYLNE: Równoległe, na wysokości stawów kolanowych i skokowych nieco wyprostowane, krótkie podudzie, mocne, ustawione pionowo śródstopie.
Wady: Nie do końca równoległe ustawienie tylnych kończyn, nieco zbyt wąskie ustawienie stawów skokowych, nieco strome kątowanie tylnych kończyn.
Poważne wady: Wyraźnie nierównolegle ustawione tylne kończyny, kabłąkowate lub przesadnie stromo kątowane kończyny.
ŁAPY (przednie i tylne): Mocne, owalne, zwarte.
Wady: Podłużne, płaskie łapy, o mało zwartych palcach.
Poważne wady: Bardzo płaskie łapy, z szeroko rozstawionymi palcami.
CHODY: Krótki, ciężki kłus przechodzący w galop jest charakterystycznym sposobem poruszania się tej rasy. W kłusie kończyny muszą poruszać się w jednej linii, przy czym przednie kończyny poruszają się nieco zbieżnie.
Wady: Niewielkie odchylenia od opisanych we wzorcu prawidłowych chodów.
Poważne wady: Sztywny, związany chód.
