Owczarek francuski Beauceron
WRAŻENIE OGÓLNE: silny, mocny, emanujący mocą, muskularny pies bez żadnych znamion ociężałości.
GŁOWA: długa i proporcjonalna w stosunku do całego ciała, czoło płaskie lub lekko wypukłe, lekko zaznaczona bruzda czołowa, widoczny guz potyliczny, przełom czołowy lekki.
OCZY: raczej ciemne, co najmniej orzechowej barwy, gałka oczna okrągła, wyraziste spojrzenie owczarka czyli otwarte, przyjazne, nigdy nie złośliwe, tchórzliwe czy lękliwe.
USZY: wysoko osadzone, jeśli nie kopiowane, to opadające, nie przylegające do policzków, pożądane raczej płaskie i krótkie, jeśli kopiowane to całkowicie stojące.
SZCZĘKI: kufa długa, ale nie spiczasta ani wąska, linia nosa prosta, lekko opadająca w kierunku końca nosa, wargi suche, napięte, przylegające, dobrze wypigmentowane, mocny zgryz nożycowy.
SZYJA: dobrze umięśniona i mocno połączona z łopatkami.
TUŁÓW: Klatka piersiowa szeroka, głęboka i długa, grzbiet prosty, kłąb wyraźnie zaznaczony, lędźwie szerokie i płynnie przechodzące w mocny zad, lekko opadający przez niskie osadzenie ogona.
KOŃCZYNY: Przedramię suche i mocno umięśnione, kończyny przednie i tylne proste i równoległe.
Wysokość w kłębie – 65 do 70 cm psy, 61 do 68 cm suki.
ŁAPY: mocne, okrągłe, o czarnych pazurach, poduszki palców twarde, ale elastyczne. Na tylnych kończynach pies musi mieć podwój ne wilcze pazury („ostrogi”), tworzące dwa oddzielne palce.
OGON: długi, nisko osadzony i noszony, sięgający co najmniej do stawów skokowych, na końcu lekko zadarty, tworząc niewielki haczyk.
SIERŚĆ: na głowie bardzo krotka, na tułowiu krótka, gęsta, gruba i przylegająca, na udach i dolnej części ogona dłuższa, tworząca niewielki portki i pióro.
MAŚĆ: czarna z rudymi łatami i podpalaniem albo arlekin (trójkolorowa), szara i czarna w łaty, zawsze z rudym podpalaniem.
