Mastif hiszpański
KRAJ POCHODZENIA: Hiszpania.
DATA OPUBLIKOWANIA OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 26.05.1982.
PRZEZNACZENIE: Pies stróżujący i obrończy (do ochrony stad i majątku).
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 2.2 Molosy, typ górski.
Nie podlegają próbom pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE I CHARAKTER:
OPIS OGÓLNY: Pies duży, masywny, proporcjonalny. Dobrze wyważony, bardzo mocny i muskularny, o zwartej konstrukcji. Masywną głowę i tułów pokrywa półdługi włos. Silny, oddany swemu panu, łagodny i szlachetny, bardzo stanowczy gdy stanie naprzeciw niebezpiecznych zwierząt lub obcych mu ludzi, zwłaszcza gdy pilnuje i chroni stada lub majątku. Jego głos jest szorstki, niski i głęboki, słyszalny na duże odległości. Pies bardzo inteligentny, nie pozbawiony urody, obie te cechy manifestuje w ogólnym wyrazie. Jego zachowanie znamionuje pewność siebie, jednak znając swoją ogromną siłę nie nadużywa jej.
WYSOKOŚĆ W KŁĘBIE: Nie ma górnej granicy wzrostu, ale wielkość psa należy premiować jedynie gdy towarzyszy jej harmonijna budowa.
Minimalna wysokość: Psy: 77 cm, suki: 72 cm.
Pożądany jest jednak większy wzrost; psy powyżej 80 cm, a suki 75 cm.
BUDOWA: O nieco wydłużonych proporcjach. Dłuższy niż wyższy. Najważniejsze jest dobre wyważenie i funkcjonalność budowy zarówno w ruchu jak i postawie stojącej.
PRZEZNACZENIE: Stróżowanie i obrona. Niedopuszczane są do hodowli osobniki nadmiernie nieśmiałe, bojaźliwe lub o niezrównoważonym charakterze. Rasa jest ściśle związana z wędrownym wypasem stad, szczególnie owiec merynosów. Od średniowiecza towarzyszyły stadom, broniąc owce przed wilkami i drapieżnikami w trakcie wędrówek z jednych pastwisk na drugie. Pełniły swoją rolę bez względu na miejsce i porę roku. Współcześnie także towarzyszą wielu pasterzom i pełnią tę samą pierwotną rolę obrońców stada. Do dzisiaj również pilnują i bronią gospodarstw, ludzi i majątku.
GŁOWA: Duża, mocna, o kształcie ściętej piramidy o szerokiej podstawie. Stosunek długości czaszki do długości kufy jest jak 6 do 4. Oglądane z góry, kufa i czaszka są graniaste, bez wyraźnych różnic w szerokości nasady kufy i szerokości mózgoczaszki. Umiarkowanie rozbieżne linie czaszki i kufy.
Czaszka: Szeroka, mocna, oglądana z profilu lekko wysklepiona. Szerokość czaszki powinna być równa lub większa niż jej długość. Zaznaczona bruzda czołowa. Widoczny guz potyliczny.
Stop: łagodny, słabo zaznaczony.
Kufa: Oglądana z profilu prosta. Widziana z góry wygląda prawie jak umiarkowanie wydłużony prostokąt, nieznacznie zwęża się w kierunku nosa. W żadnym wypadku nie może być spiczasta.
Nos: Czarny, wilgotny, duży i szeroki.
Wargi: Górne w dużym stopniu zakrywają dolne; dolne wargi, z widoczną śluzówką, tworzą bardzo luźne kąciki wargowe. Błony śluzowe powinny być czarne.
Zęby: Białe, mocne i zdrowe. Kły duże, ostre pozwalające na dobry chwyt. Trzonowce mocne i silne. Siekacze dość małe, zgryz nożycowy. Komplet przedtrzonowców wymagany.
Oczy: Małe w stosunku do wielkości czaszki, o migdałowym kształcie, pożądane ciemnoorzechowe. Czujne, szlachetne, miękkie i inteligentne spojrzenie, nabiera dużej ostrości wobec obcych.
Powieki: Grube, oprawa oka czarna. Powieka dolna pozwala widzieć część spojówki.
Uszy: Wiszące, średniej wielkości; trójkątne, gładkie. Osadzone powyżej linii oczu. W odprężeniu wiszą i przylegają do policzków, niezbyt ściśle dotykając czaszki. W podnieceniu odstają od głowy i unoszą się na 1/3 swej długości. Nie mogą być kopiowane.
Podniebienie: Czarne, z dobrze widocznym „ożebrowaniem”.
SZYJA: W kształcie ściętego stożka, szeroka, silna, umięśniona, elastyczna. Pokryta grubą, luźną skórą, tworzącą duży podwójny łałok.
TUŁÓW: Prostokątny. Mocny i krzepki, wyrażający wielką siłę, zwinność i sprężystość.
Kłąb: Dobrze zaznaczony.
Grzbiet: Mocny, umięśniony. Dobrze wysklepione żebra o szerokich przestrzeniach międzyżebrowych. Minimalny obwód klatki piersiowej jest równy mniej więcej 1/3 wysokości w kłębie. Lędźwie długie, szerokie i mocne; boki lekko zapadnięte.
Zad: Szeroki i mocny. Opadający pod kątem 45°, w stosunku do podłoża. Wysokość w zadzie równa wysokości w kłębie.
Linia górna: Prosta, horyzontalna, również w ruchu.
Klatka piersiowa: Szeroka, głęboka, potężna i umięśniona. Wyraźne przedpiersie.
Brzuch i słabizny: Brzuch nieznacznie podciągnięty, słabizny głębokie i szerokie.
OGON: Bardzo gruby u nasady i średnio wysoko osadzony. Mocny, sprężysty i pokryty włosem dłuższym niż na reszcie ciała. W odprężeniu nisko noszony, sięgający pięty; czasami wygięty na czwartej części swej długości. W ruchu lub podnieceniu noszony szablasto, zakręcony na końcu, ale nigdy skręcony na całej długości lub noszony powyżej zadu.
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Ustawione idealnie pionowo. Oglądane z przodu proste i równoległe. Przedramię jest trzykrotnie dłuższe od śródręcza. Masywny kościec, silne śródręcze.
Łopatki: Skośnie ustawione, bardzo dobrze umięśnione. Dużo dłuższe niż przedramię.
Kąt stawu barkowego: Około 100°.
Ramię: Mocne, o długości zbliżonej do długości łopatki.
Kąt stawu łokciowego: Około 125°.
Przedramię: Mocne, pionowo ustawione. Łokcie przylegające do klatki piersiowej.
Śródręcze: Oglądane z boku nieznacznie nachylone. Praktycznie jest kontynuacją przedramienia. Mocny kościec.
Łapy: Kocie. Zwarte, mocne i wysklepione. Pazury i poduszki mocne i twarde. Umiarkowanie rozwinięte błony międzypalcowe, pokryte włosem.
KOŃCZYNY TYLNE: Mocne, muskularne. Kąty w stawach rozwarte. Oglądane z profilu i od tyłu poprawnie ustawione; stawy skokowe równoległe. Nadają psu niezbędny napęd, pełen swobody, siły i elegancji.
Uda: Potężne i umięśnione.
Kąt miedniczno-udowy: Bliski 100°.
Podudzie: Długie, umięśnione o mocnej kości.
Kąt stawu kolanowego: Bliski 120°.
Staw skokowy: Wyraźny, z dobrze widocznym ścięgnem Achillesa.
Kąt stawu skokowego: Zbliżony do 130°.
Łapy: Kocie, nieznacznie zaokrąglone. Podwójne lub pojedyncze wilcze pazury, mogą być usunięte.
CHODY: Pożądanym krokiem jest kłus, który musi być harmonijny, silny, bez tendencji do kołysania się na boki. Inochód niedopuszczalny.
SKÓRA: Elastyczna, gruba, obfita, różowa o ciemnej pigmentacji. Śluzówki muszą być czarne.
SZATA (WŁOS): Gęsty, gruby, średniej długości, gładki włos pokrywa całe ciało, także błony międzypalcowe. Włos dwojakiego rodzaju: okrywowy na grzbiecie i inny w gatunku chroniący klatkę piersiową i słabizny. Jest krótszy na łapach, dłuższy i jedwabisty na ogonie.
UMASZCZENIE: Każde umaszczenie dopuszczalne, ale wyżej cenione jednolite jak żółte, płowe, czerwone, czarne, wilczaste i czerwień jelenia, a także kombinacje tych kolorów, pręgowane i łaciate.
