Leonberger
KRAJ POCHODZENIA: Niemcy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 04.01.1996.
PRZEZNACZENIE: Pies stróżujący, towarzyszący i rodzinny.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 2.2 Molosy, typ górski.
Nie podlegają próbom pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Na przełomie lat trzydziestych i czterdziestych XIX wieku Heinrich Essig, radca miejski z Leonbergu koło Stuttgartu skrzyżował czarno-białą sukę rasy nowofundland z tzw. psem typu Barry z hospicjum klasztornego Sw.Bernarda. Później dokrzyżował dodatkowo owczarka pirenejskiego. Efektem tego były bardzo duże psy z długą białą szatą. Celem Essiga był pies podobny do lwa, będącego herbem miasta Leonberg. Pierwsze prawdziwe „leonbergery” urodziły się w 1846 roku. Łączyły one w sobie wspaniałe cechy ras wyjściowych. Wkrótce potem wiele psów z Leonbergu, postrzeganych jako symbol prestiżu, zostało sprzedanych do różnych krajów na całym świecie. Pod koniec XIX wieku leonberger hodowany był w Badenii-Wirtembergii jako pies wiejski, charakteryzujący się doskonałymi właściwościami psa stróżującego i pociągowego. Podczas obu wojen światowych i w trudnych czasach powojennych liczba leonbergerów drastycznie spadła. Dzisiaj jest on ceniony jako wspaniały pies rodzinny, który dobrze dopasował się do wszystkich wymagań naszego nowoczesnego życia.
WYGLĄD OGÓLNY: Zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem leonberger jest bardzo dużym, silnym, muskularnym i jednocześnie eleganckim psem. Wyróżnia się harmonijną budową ciała, opanowaniem, spokojem przy jednocześnie żywym temperamencie. Samce są szczególnie potężne i silne.
WŁAŚCIWE PROPORCJE: Wysokość w kłębie ma się do długości tułowia jak 9:10. Głębokość klatki piersiowej wynosi w przybliżeniu 50% wysokości w kłębie.
USPOSOBIENIE I CHARAKTER: Jako pies rodzinny leonberger w dzisiejszych warunkach jest doskonałym partnerem, którego można wszędzie ze sobą zabrać i który wyróżnia się bardzo przyjaznym nastawieniem do dzieci. Nie jest ani bojaźliwy, ani agresywny. Jest on przyjemnym, posłusznym i odważnym psem do towarzystwa we wszelkich życiowych sytuacjach.
Pożądane cechy usposobienia to przede wszystkim:
• pewność siebie i dominujący spokój.
• średni temperament (wykazujący m.in. chęć do zabawy)
• gotowość do podporządkowywania się
• inteligencja i dobra pamięć
• niewrażliwość na hałas.
GŁOWA: Raczej głęboka niż szeroka, raczej wydłużona niż masywna, stosunek kufy do mózgoczaszki wynosi 1:1; skóra wszędzie przylegająca, brak fałd na czole.
MÓZGOCZASZKA: Oglądana z profilu i od przodu słabo wysklepiona, odpowiednio mocna (pasująca do tułowia i kończyn) ale nie ciężka; tylna część niewiele szersza niż na wysokości oczu.
Stop: Dobrze widoczny, ale umiarkowanie wykształcony.
TRZEWIOCZASZKA
NOS: Czarny.
KUFA: Raczej wydłużona, nigdy nie zwężająca się spiczasto, grzbiet nosa równomiernie szeroki, nigdy nie wklęsły, raczej lekko wypukły (rzymski).
FAFLE: Przylegające, czarne, kąciki warg przylegające.
SZCZĘKI/UZĘBIENIE: Mocne szczęki z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, przy czym górne siekacze ściśle zachodzą na dolne. 42 zęby zgodnie ze standardem uzębienia (dopuszczalny brak M3) ustawione prostopadle; dopuszczalny zgryz cęgowy; kły w żuchwie szeroko rozstawione.
POLICZKI: Słabo rozwinięte.
OCZY: Od jasno do możliwie ciemnobrązowych, średniej wielkości, owalne, ani nie osadzone zbyt głęboko, ani nie wyłupiaste, nie za wąsko, ani nie za szeroko rozstawione. Powieki przylegające, niewidoczna spojówka, białko oka (widoczna część twardówki) nie zaczerwienione.
USZY: Osadzone wysoko i niezbyt daleko z tyłu, zwisające, średniej wielkości, mięsiste, przylegające.
SZYJA: Lekkim łukiem, bez uskoku przechodząca w kłąb, raczej wydłużona niż krępa, bez luźnej skóry i bez podgardla.
TUŁÓW
KŁĄB: Wyraźnie zaznaczony, szczególnie u samców.
GRZBIET: Zwarty, prosty, szeroki.
LĘDŹWIE: Szerokie, mocne, dobrze umięśnione.
ZAD: Szeroki, stosunkowo długi, łagodnie zaokrąglony, płynnie przechodzący w nasadę ogona, w żadnym wypadku nie przebudowany.
KLATKA PIERSIOWA: Szeroka, głęboka, sięgająca co najmniej do wysokości łokci, niezbyt beczkowata, raczej owalna.
DOLNA LINIA: Tylko lekko podciągnięta.
OGON: Silnie owłosiony, kiedy pies stoi – prosto zwieszający się, w ruchu jedynie nieznacznie wygięty do góry i raczej nigdy nie noszony powyżej linii grzbietu.
KOŃCZYNY: Bardzo mocne, szczególnie u samców.
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste, równoległe i nie za wąsko ustawione.
ŁOPATKI/RAMIONA: Długie, ukośnie ustawione, tworzące ze sobą niezbyt rozwarty kąt, dobrze umięśnione; łokcie przylegające.
ŚRÓDRĘCZA: Mocne, zwarte, patrząc od przodu proste, z profilu niemal pionowe.
ŁAPY: Ustawione prosto (nie wykręcone ani na zewnątrz ani do wewnątrz), zaokrąglone, zwarte, palce dobrze wysklepione, pazury czarne.
KOŃCZYNY TYLNE: Patrząc od tyłu nie za wąsko ustawione, równoległe; stawy skokowe i łapy nie wykręcone ani na zewnątrz ani do wewnątrz. Wilcze pazury muszą być usunięte.
MIEDNICA: Ustawiona skośnie.
UDA: Dosyć długie, ustawione skośnie, silnie umięśnione, udo i podudzie tworzą wyraźny kąt.
STAWY SKOKOWE: Mocne, wyraźny kąt pomiędzy podudziem a śródstopiem.
ŁAPY: Proste, tylko lekko wydłużone, palce wysklepione, poduszki czarne.
CHODY: Przestrzenne, harmonijne we wszystkich rodzajach chodu, sięgający daleko wykrok i mocna praca tylnych kończyn; w stępie i kłusie, patrząc od przodu i z profilu, proste prowadzenie kończyn.
SZATA
CHARAKTERYSTYKA WŁOSA: Od średniomiękkiego do stosunkowo twardego, dość długi, przylegający, nigdy nie rozdzielający się, prosty, dopuszczalny lekko falowany. Wszędzie mimo gęstego podszerstka widoczna rzeźba tułowia. Na szyi i klatce piersiowej, szczególnie u psów, tworzy grzywę. Silnie owłosione przednie kończyny, na tylnych tworzą się charakterystyczne portki.
UMASZCZENIE: Lwi żółty, rudy, rudobrązowy, dopuszczalne także piaskowe odcienie (płowożółty, kremowy) i wszelkie kombinacje pomiędzy wymienionymi kolorami; zawsze wymagana czarna maska, dopuszczalne czarne końcówki włosów, czarny nie może jednak tworzyć podstawowej maści. Rozjaśnienia podstawowego koloru na spodniej stronie ogona, na grzywie, na przednich i tylnych kończynach nie mogą być na tyle silne aby zakłócać harmonię podstawowej barwy. Mała biała plama lub wąska biała linia na piersiach, jak również białe włosy na palcach są tolerowane.
WYSOKOŚĆ W KŁĘBIE: psy: 72 – 80 cm (zalecana średnia wysokość 76 cm), suki: 65 – 75 cm (zalecana średnia wysokość 70 cm
