Kraj pochodzenia: Niemcy Data publikacji obowiązującego wzorca: 09.05.2001. Zastosowanie: pies myśliwski do polowań na i pod ziemią Klasyfikacja FCI: Grupa IV – Jamniki
Objęta obowiązkiem pracy.
Krótki rys historyczny: Jamnik (nazwa oryginalna: Dachshund, Dackel lub Teckel) znany jest od Średniowiecza. Jego rodowód wywodzi się od psów gończych, które były wykorzystywane do pracy na i pod ziemią. Z tych krótkonożnych psów ukształtował się dzisiejszy jamnik, który jest wszechstronnym użytkowym psem myśliwskim. Znakomicie sprawdza się jako pies norujący, ale także jako pies gończy i tropiący. Najstarszym Klubem Jamnika jest Deutsche Teckelklub e.V. założony w 1888 r. Jamnik od lat jest hodowany w trzech odmianach wielkości (standard, miniatura i króliczy) oraz w trzech odmianach włosa (krótkowłosy, długowłosy i szorstkowłosy).
WRAŻENIE OGÓLNE: niski, krótkonożny, o wydłużonej, ale zwartej sylwetce, bardzo dobrze umięśniony, głowa wysoko noszona z bystrym wyrazem pyska. Wyraźnie zaznaczone piętno płci. Pomimo stosunkowo długiego ciała i krótkich kończyn bardzo ruchliwy i zwinny.
PROPORCJE: Przy odstępie około 1/3 wysokości mierzonej w kłębie, od podłoża najniższego punktu klatki piersiowej, stosunek wysokości powinien harmonizować z długością tułowia w proporcjach jak l do 1,7-1,8.
ZACHOWANIE/CHARAKTER: Z natury przyjacielski, nie jest tchórzliwy, ani agresywny, o zrównoważonym temperamencie, wytrwały, obdarzony dobrym węchem, zwinny pies myśliwski.
GŁOWA: Wydłużona, widziana z góry i z boku równomiernie zwężająca się, jednak nie szpiczasta. Łuki brwiowe wyraźnie zaznaczone. Chrząstka nosa i nos długie i wąskie. Mózgowioczaszka:
Czaszka: raczej płaska, łagodnie przechodząca w lekko wysklepiony grzbiet nosa. Przełom czołowy: nieznacznie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Trufla nosa: dobrze rozwinięta. Kufa: długa, dostatecznie szeroka i mocna. Daleko, aż do wysokości oczu rozwierający się pysk. Uzębienie: mocno rozwinięte szczęki. Zgryz nożycowy, równy i ściśle zamknięty. Idealne uzębienie 42 zęby odpowiednich kształtów, z mocnymi, dokładnie ciasno za siebie zachodzącymi kłami. Fafle: ciasno przylegające, dobrze przykrywają żuchwę. Oczy: Średniej wielkości, owalne, dobrze rozstawione, o przejrzystym, bystrym i przyjacielskim wyrazie, spojrzenie nie może być przenikliwe. Kolor błyszczący ciemnobrązowy, przy wszystkich kolorach sierści psa. Oczy porcelanowe, rybie lub perłowe są dopuszczalne u psów marmurkowych, ale nie pożądane. Uszy: osadzone wysoko, skierowane nie zbyt mocno do przodu, wystarczająco, lecz nie przesadnie długie, zaokrąglone. Ruchliwe, ale przednią krawędzią przylegają do boków głowy. SZYJA: Dostatecznie długa, muskularna, skóra podgardla dobrze przylegająca, lekko wypukły kark, swobodnie i wysoko noszona.
TUŁÓW:
Linia górna: harmonijnie przechodząca od kłębu do lekko opadającego zadu. Kłąb: zaznaczony. Grzbiet: od wysokiego kłębu poprzez kręgi piersiowe prosty lub lekko opadający ku tyłowi. Silnie i dobrze umięśniony. Lędźwie: silnie umięśnione, dostatecznie długie. Zad: szeroki, dostatecznie długi,lekko opadający.
Klatka piersiowa: wyraźnie zaznaczona rękojeść mostka, który jest tak daleko wysunięty do przodu, że z obu stron powstają lekkie wgłębienia. Klatka piersiowa widziana z przodu owalna, z góry i z boków pojemna, zapewnia dobry rozwój sercu i płucom, żebra sięgają daleko do tyłu. Przy dobrej długości i kątowaniu łopatki i ramienia, przednia kończyna widziana z boku pokrywa najniższy punkt klatki piersiowej. Linia dolna: lekko podciągnięta.
OGON: osadzony nie za wysoko, noszony na wysokości linii grzbietu, tak, żeby stanowił jej przedłużenie. Koniec ogona (około jednej trzeciej długości) może być nieznacznie zakręcony.
KOŃCZYNY.
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Ogólnie: silnie umięśnione, widziane z przodu suche, prosto stawiane, mocna kość, łapy ustawione do przodu. Łopatka: plastycznie umięśniona. Długa, ukośnie ustawiona, mocno przylegająca do klatki piersiowej. Ramię: tej samej długości jak łopatka, ustawione do niej pod kątem prostym, grubokościste i dobrze umięśnione, przylega do żeber, ale swobodnie się porusza. Łokieć: ani nie odstający, ani nie za mocno przylegający. Przedramię: krótkie, jednak tak długie, że prześwit wynosi około jednej trzeciej wysokości psa. Możliwie proste. Nadgarstek: stawy nadgarstkowe są ustawione nieco bliżej siebie niż stawy barkowe. Śródręcze: widziane z przodu nie powinno być ani zbyt strome, ani rażąco wysunięte do przodu. Łapa przednia: palce ciasno przylegające do siebie, dobrze wysklepione, silne, z krótkimi, mocnymi pazurami. Piąty palec nie pełni żadnej funkcji, jednak nie powinien być usuwany.
KOŃCZYNY TYLNE.
Ogólnie: mocno umięśnione, w dobrych proporcjach do przednich kończyn. Kolano i staw skokowy silnie katowany, kończyny tylne równoległe, ani za wąsko, ani za szeroko ustawione. Udo: powinno być dobrej długości i mocno umięśnione. Staw kolanowy: szeroki i silny, głęboko katowany. Podudzie: krótkie, ustawione po kątem prostym do kości udowej, dobrze umięśnione. Staw skokowy: mocny i dobrze kątowany. Śródstopie: stosunkowo długie, przeciwległe do podudzia, ustawione lekko do przodu. Łapa tylna: cztery ciasno przylegające palce, dobrze wysklepione. Stąpa całkiem oparty na silnych palcach. RUCH: Porusza się płynnie, energicznie, z rozmachem, daleko i swobodnie wyrzucając kończyny. Podczas ruchu linia grzbietu jest stabilna. Ogon powinien stanowić harmonijne przedłużenie linii grzbietu, w ruchu noszony lekko opuszczony. Akcja przednich i tylnych kończyn równoległa. SKÓRA: ciasno przylegająca.
OWŁOSIENIE Umaszczenia.
a) jednokolorowe: rude, rudo żółte, żółte, kolory czyste lub z czarnym nalotem przesianiem). Preferowane są czyste, mocno wysycone kolory, rudo brązowe jest wyżej ceniony niż rudo żółty i rudy. Należy tu zakwalifikować także kolory ze znaczną przewagą przesiania. Niewielkie białe znaczenia są dopuszczalne w kilku małych plamkach, ale niepożądane. Nos i pazury czarne, brązowe dopuszczalne, ale niepożądane.
b) dwukolorowe: głęboki czarny lub brązowy (czekoladowy) z rdzawo brązowymi lub żółtymi podpaleniami nad oczami, po obu stronach kuty, na żuchwie, na wewnętrznych krawędziach uszu, na przedpiersiu, na kończynach, przy odbycie i około jednej trzeciej do połowy długości ogona. Nos i pazury u czarnych psów czarne, u czekoladowych brązowe lub czarne. Białe znaczenia nie są pożądane, ale małe plamki nie dyskwalifikują. Za mocno rozlane podpalanie jest niepożądane.
c) marmurkowe (tygrysie, pręgowane): tło jest zawsze ciemniejsze (czarne, rude lub szare). Pożądane są nieregularne szare lub beżowe plamy (niepożądane są duże łaty). Nie może przeważać ani ciemny ani jasny kolor. Jamniki pręgowane na rudym lub żółtym tle mają ciemniejsze pręgi. Nos i pazury jak u jedno- i dwukolorowych.
d) inne kolory: wszystkie wcześniej nie wymienione.
WŁOS SZORSTKI.
Sierść: za wyjątkiem kufy, brwi i uszu włos szorstki z podszerstkiem, przylegający na całym ciele. Na kufie wyraźnie zaznaczona broda. Krzaczaste brwi. Na uszach włos krótszy niż na całym ciele, prawie gładki. Ogon dobrze i równomiernie pokryty ciasno przylegającym włosem. Umaszczenia: najczęściej od jasno do ciemnodziczego, inne kolory takie same jak u krótkowłosych wymienione w punktach od a. do c.
WIELKOŚĆ I CIĘŻAR.
Jamniki standardowe: obwód klatki piersiowej powyżej 35 cm, górna granica ciężaru ciała ok. 9,0 kg. Jamniki miniaturowe: obwód klatki piersiowej powyżej 30 do 35 cm, mierzonej w wieku co najmniej 15 miesięcy Jamniki królicze: obwód klatki piersiowej do 30 cm, mierzonej w wieku co najmniej 15 miesięcy
Jamnik szorstkowłosy