Gończy polski
Gończy polski jest rodzimą rasą polską, występującą na terenie Polski południowej (Bieszczady, Beskidy, Pieniny, Podhale).
Wygląd ogólny: Pies lekkiej, zwartej, sprężystej budowy (o cieńszej kości niż ogar polski) świadczącej o dużej ruchliwości i odporności na trudne warunki pracy w terenach górskich. Średniego wzrostu, nie przekraczający 60 cm, o sylwetce prostokątnej (9:10), krótkowłosy, czarny podpalany.
Charakter: Zrównoważony, łagodny, jest psem brawurowo odważnym, ale też roztropnym, inteligentnym, podatnym na tresurę. Nie agresywny, ale nieufny w stosunku do obcych. Nieoceniony stróż.
Użytkowość: Używany do polowania na zwierzynę płową i czarną, w szczególności na dziki, sporadycznie na zające i lisy na terenach górskich południowej Polski. Charakterystyczny jest melodyjny gon o zmieniającej się tonacji, u suk znacznie wyższy.
Głowa: Wygląd ogólny : szlachetna, proporcjonalna do całości. Długość mózgoczaszki równa się długości pyska. Pokrywa czaszki lekko wypukła, krawędź czołowe słabo zaznaczona, guz potyliczny wyczuwalny ale nie wyrazisty.
Wargi: mięsiste, dobrze pokrywające uzębieni, z niewielką fałda w kątach szpary pyska.
Nos: czarny, nozdrza rozwarte. Uzębienie mocne, równe, białe, zgryz nożycowy, pełny komplet zębów pożądany. Oczy: średniej wielkości, wyraźnie skośne, nie ukazujące białek, powieki nieobwisłe.
Uszy : zwisające, lekkie, trójkątne, średniej wielkości. Osadzone nisko na wysokości zewnętrznego kąta oka. U nasady szerokie, przednim brzegiem przylegające do policzków, u dołu zaokrąglone, pokryte gładką, jedwabistą sierścią.
Szyja: Średniej długości, muskularna, dość gruba, umiarkowanie wzniesiona, w przekroju owalna. Skóra na szyi luźna, ale nie tworząca podgardla.
Tułów: Grzbiet : prosty, dobrze umięśniony.
Kłąb: zaznaczony. Lędźwie: szerokie, dobrze umięśnione.
Zad: nie przebudowany ani ścięty. Klatka piersiowa: głęboka, sięgająca do łokcia, przedpiersie miernie zaznaczone, żebra daleko zachodzące.
Brzuch: łagodnie podkasany.
Ogon: Sięgający do stawu skokowego, średniej grubości, dobrze okryty włosem, ze śladem szczotki. W spokoju opuszczony i wygięty szablasto, w napięciu wznoszony nieco powyżej linii grzbietu.
Kończyny przednie: Oglądane z przodu proste, łopatka długa, skośnie ustawiona. Przedramię proste suche, przekrój kości owalny, łokcie skierowane do tyłu, nie odstające, ani nie wciśnięte. Ramię ustawione w stosunku do łopatki pod kątem lekko rozwartym, śródręcze suche, sprężyste, lekko wychylone do przodu. Odległość od łokcia do podstawy równa się połowie wysokości w kłębie. Łapa: zwarta, lekko owalna. Palce wypukłe, lekko wysklepione. Pazury ciemne. Opuszki o grubej skórze.
Kończyny przednie: Oglądane z tyłu proste, uda szerokie muskularne, staw skokowy nisko opuszczony. Podudzie silnie umięśnione. Łapy jak w kończynach przednich.
Uwaga : Wilcze pazury należy usuwać u szczeniąt.
Szata: Włos na tułowiu twardy, sztywny i przylegający. Podszycie gęste, obfitsze zimą, słabsze latem. Na głowie i uszach włos krótki jedwabisty.
Umaszczenie: Czarne z wyraźnie odgraniczonym podpalaniem czerwono-brązowym. Podpalanie nad oczyma, na pysku, podgardlu, piersi, wewnętrznej i tylnej stronie ud w okolicy odbytu na palcach, na dolnej stronie ogona do 1/3 lub 1/2 jego długości. Małe białe znaczenia na palcach i piersi nie stanowią wady.
Wysokość: w kłębie : pies 55 – 59 cm, suka 50 – 55 cm
Wady dyskwalifikujące: Przodozgryz, tyłozgryz, wnętrostwo.
Błędy i usterki: Zgryz cęgowy, za długi lub za krótki tułów, wysokonożność, jasne okrągłe oko, zbyt cienka kość, niedostateczne wyraźnie ograniczone podpalanie oraz wszelkie inne odstępstwa od wzorca.
