Foksterier szorstkowłosy
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania.
Data publikacji obowiązującego wzorca: 01.12.1997
Użytkowanie: terier
Klasyfikacja FCI: grupa 3 – teriery, sekcja l – teriery duże i średnie.
Próby pracy fakultatywne (pozostawione do wyboru).
WYGLĄD OGÓLNY: Bystry i ruchliwy, przy niewielkich wymiarach silny, o mocnym kośćcu. Nigdy nic może być jednak topornej ani ociężałej budowy. Jego konstrukcja jest doskonale wyważona, dotyczy to szczególnie wzajemnych proporcji pomiędzy mózgo- i trzewioczaszką. Podobnie wysokość w kłębie i długość tułowia mierzona od stawu barkowego do guza siedzeniowego są w przybliżeniu równe. W postawie foksterier przypominać ma konia myśliwskiego – huntera, który przy swym krótkim grzbiecie stoi pewnie na nogach, pokrywając nimi dużo terenu.
USPOSOBIENIE/CHARAKTER: Aktywny, o szybkich ruchach, czujny, reagujący na każdą prowokację. Przyjacielski, odważny i towarzyski.
GŁOWA: Mózgoczaszka: jej górna linia jest prawie płaska, delikatnie pochylona, jej szerokość zmniejsza się stopniowo ku oczom.
Stop nieznaczny.
Trzewioczaszka:
Trufla nosowa czarna.
Kufa: długość mózgoczaszki i trzewioczaszki jest prawie ta sama. Jeśli kufa jest wyraźnie krótsza, głowa wydaje się słaba, niedostatecznie ukształtowana. Kufa stopniowo zwęża się od oczu do czubka trufli nosowej, leciutki stop łączy ją z czołem. Nie jest on wydatny i nie załamuje się ostro pod oczami, w tym miejscu bowiem głowa powinna być wypełniona. Policzki pełne i zaokrąglone są wadliwe.
Uzębienie: Szczęka i żuchwa mocne, zgryz kompletny, regularny nożycowy, to znaczy, że siekacze górne zakrywają w ścisłym kontakcie siekacze dolne i są ustawione pionowo. Silnie rozwinięte, uwydatnione kości i mięśnie szczęki i żuchwy są niepożądane.
Oczy: ciemne, pełne ognia i inteligencji, dość małe, głęboko osadzone, o kształcie tak zaokrąglonym, jak to tylko możliwe. Nie są zbyt szeroko rozstawione, ani położone niedaleko uszu, wysoko. Takie są wadliwe. Jasne oczy są niepożądane.
Uszy: małe, średniej grubości, w kształcie litery „V”. Małżowina jest ładnie zagięta i opada do przodu przylegając do policzków. Linia załamania ucha przebiega ponad wierzchem czaszki. Ucho stojące tulipanowate (gdy odkryte jest wnętrze małżowiny), a także w kształcie płatka róży, złożone i skierowane ku tyłowi jest wadliwe.
SZYJA: Zgrabna, muskularna, dobrej długości, bez luźnego podgardla, stopniowo poszerza się ku barkom.
Wdzięczny łuk, gdy oglądamy ją z boku, dopełnia całości.
TUŁÓW: Grzbiet krótki, prosty i mocny, bez jakichkolwiek oznak słabości. Lędźwie muskularne, leciutko wyskłepione, bardzo krótkie. Klatka piersiowa głęboka, żebra prawdziwe (przednie) umiarkowanie wyskłepione, żebra rzekome (tylne) długie, dobrze uwydatnione.
OGON: Zwykle kopiowany. Wysoko osadzony, noszony pionowo, nie jest zakręcony i noszony nad grzbietem. Jest silny, odpowiedniej długości.
KOŃCZYNY: Kończyny przednie: gdy oglądamy je od przodu, łopatki opadają prawie pionowo od swego zwieńczenia, które jest jednocześnie połączeniem z szyją. Miejsce to – kłąb – jest dobrze zarysowane. Gdy oglądamy psa z profilu, łopatka jest długa, skośna, pochylona ku tyłowi. Front nie jest szeroki, klatka piersiowa głęboka. Z której strony byśmy nie patrzyli, kończyny są proste, kościec na całej ich długości po łapy jest mocny. Łokcie znajdują się na osi tułowia, poruszają się bez przeszkód prosto do przodu.
Kończyny tylne: mocne, muskularne, nie może być opadającego zadu ani podstawionych nóg. Krótkie podudzie w połączeniu ze stromym stawem kolanowym jest wysoce niepożądane.
Uda długie i silne.
Kolana dobrze katowane, nie mogą być zwrócone na zewnątrz lub do wewnątrz. Stawy skokowe nisko położone.
Śródstopia proste i oglądane z tyłu równoległe. Łapy okrągłe, zwarte o małych, grubych i jędrnych opuszkach palców. Palce umiarkowanie wyskłepione. Łapy nie wykręcone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
RUCH: Kończyny przednie i tylne poruszają się równolegle i prosto do przodu. Żebra nie są przeszkodą w ruchu łokci, które pracują po osi tułowia (widziane od przodu). Kolana nie kierują się na zewnątrz ani do wewnątrz. Energiczny ruch, wypchnięcie do przodu dają sprężyste kończyny tylne.
OKRYWA WŁOSOWA: Włos: okrywowy gęsty, bardzo szorstki. Na łopatkach powinien mieć 2 cm długości, na kłębie, grzbiecie, żebrach i wierzchniej części tylnych kończyn – 4 cm. Podszerstek jest krótszy i bardziej miękki. Włos jest bardziej szorstki na grzbiecie i zadzie niż na bokach. Brodę i wąsy porasta sierść kędzierzawa, lak długa, by kufa robiła wrażenie silnej. Włos na kończynach jest gęsty i kędzierzawy.
Umaszczenie: dominuje biel w łaty czarne, czarne podpalane i rudawe. Łaty pręgowane, czerwone, wątrobiane lub niebiesko łupkowe nie są pożądane.
WZROST i WAGA: Wzrost: wysokość w kłębie nie przekracza 39 cm dla samców, suki są trochę mniejsze.
Waga: idealna waga samca w dobrej kondycji wystawowej wynosi 8,25 kg. Suki są lżejsze
