Fila brasileiro
Pochodzenie: Brazylia
Użytkowość: Strzeżenie, obrona i pilnowanie.
Klasyfikacja: Grupa II, Sekcja 2.1 Molosy, w typie mastifa – bez prób pracy.
Wygląd ogólny:
Typowy przedstawiciel molosowatych o potężnych kościach, prostokątnej i zwartej budowie, ale harmonijnej i proporcjonalnej. Mimo jego masywności, łatwo jest zauważyć jego wielką zwinność. U suk musi być wyraźne zaznaczone piętno płci, ktore odróżnia je natychmiast od psów.
Temperament: Niezwykła odwaga, determinacja i waleczność są cechami charakterystycznymi fili. Jest posłuszny i uległy dla swoich właścicieli i rodziny oraz niezwykle wyrozumiały dla dzieci. Jego wierność stała się brazylijskim przysłowiem. Zawsze szuka towarzystwa swojego pana. Jedną z jego cech charakterystycznych jest nieufność wobec obcych. Gdy nic go nie niepokoi i gdy nie jest w nowym środowisku wykazuje spokojne usposobienie, pewność siebie i przekonanie o własnej sile. niezrównany strażnik posiadłości, jest także skłonny, dzięki instynktowi, do polowania na grubą zwierzynę i do pasienia bydła.
Ruch: Fila ma długi wykrok i elastyczny ruch, który przypomina ruch jednego z wielkich kotów. Cechą charakterystyczną jest inochód (wielbłądzi chód), posuwający najpierw dwie nogi z jednj strony, następnie dwie z drugiej, co powoduje toczący się boczny tuch tułowia i tylnych kończyn, podkreślony przez unoszący sie ogon.
W stępie utrzymuje on głowę poniżej lini grzbietu. Jego kłus jest równy, swobodny, posuwisty z mocnymi krokami. Galop jest silny z nieoczekiwaną u tak dużego i ciężkiego psa szybkością. Na jego chód wpływ też wywiera zawsze typowe dla molosów kątowanie, które sprawia wrażenie, co jest rzeczywiście prawdą, efektywnie pozwalające mu na nagłe i szybkie zmiany kierunku.
Wyraz rasy – w spoczynku jest spokojna, szlachetna i pełna pewności siebie, nigdy nie ujawniająca znudzenia czy braku wyrazu. Kiedy pies jest zainteresowany ekspresja powinna demonstrować zdecydowanie i czujność z pewnym i przenikliwym wyrazem jego oczu.
Głowa:
Ciężka i masywna, zawsze proporcjonalna w stosunku do ciała, widziana z góry przypomina trapezową figurę, w której głowa wydaje się być kształtu gruszki. Widziane z boku, kufa i czaszka powinny mieć w przybliżeniu proporcje 1:1 lub kufa nieco mniejsza niż czaszka.
Czaszka:
Z profilu pokazuje łagodne zakrzywienie od stopu do potylicy, które jest dobrze zaznaczone i wystające, szczególnie u szczeniąt. Widziana z przodu czaszka jest szeroka, obszerna, z lekko zakrzywioną górną linią. Boczne linie zbiegają się lekko wygięte, prawie w lini pionowej, zwężające się ku kufie, nigdy nie pokazujące stopu.
Stop:
Patrząc z przodu, praktucznie nie istnieje. Środkowa bruzda przebiega łagodnie w przybliżeniu aż do połowy linii czaszki. Widziany z boku stop jest niski, nachylony i faktycznie utworzony przez bardzo dobrze rozwinięte łuki brwiowe.
Kufa: Silna, szeroka i głęboka, zawsze w harmonii z czaszką. Widziana z góry jest wypełniona pod oczami, bardzo lekko zwężająca się ku środkowi kufy i nieco rozszerzająca się ponownie aż do osiągnięcia przedniego wygięcia. Patrząc z boku, grzbiet kufy jest prosty lub ma rzymski nos, ale nigdy we wznoszącej się linii. Frontowa linia kufy jest prawie prostopadła w stosunku do wyższej linii, pokazująca lekkie wgłębienie bezpośrednio pod nosem. Doskonałe wygięcie jest utworzone przez górną wargę, która jest gruba i obwisła, opadająca nad dolną wargą, dając kształt dolnej linii kufy, która jest prawie równoległa do górnej lini. Obwódki warg są zawsze widoczne. Dolna warga jest ścisła i przylegająca do kłów i odtąd jest luźna z wygiętym brzegiem. Kufa jest głęboka u nasady, ale głębokość nie przewyższa długości kufy, brzegi warg mają kształt odwróconej i głebokiej litery „U”.
Nos:
Dobrze rozwinięty z szerokimi nozdrzami, nie zajmujący całkowicie maksymalnej szerokości. Kolor czarny.
Oczy:
Średnie do dużej wielkości, migdałowe w kształcie, szeroko rozstawione, osadzone średnio lub głęboko, barwy od ciemnoorzechowej do żółtej, zawsze pasującej do koloru szaty. Właściwa rasie jest obfitość lużnej skóry, wiele egzemplarzy ma opadające dolne powieki, które nie są uważane za wadę, ale za szczegóły nasilajace melancholijny wyraz, który jest typowy dla rasy.
Uszy:
Zwisające, duże, grube, kształtu litery „V”, szerokie u podstawy i zwężające się ku końcowi, z zaokrąglonymi koniuszkami. W spoczynku są umieszczone w tylnej części czaszki na linii środkowego poziomu oczu, w ruchu unoszą się ponad pierwotną pozycję. Podstawa jest ukośna z przednim skrajem wyższym niż tylni skraj. Uszy opadające przy policzkach lub odgięte do tyłu, pozwalające zobaczyć środek.
Zęby:
Znacznie szersze niż dłuższe. Są silne i białe. Górne siekacze są szerokir u podstawy i spiczaste na końcach. Kły są potężne, dobrze osadzone i szeroko rozstawione na boki.
Zgryz nożycowy jest idealny, ale cęgowy jest akceptowany.
Szyja:
Nadzwyczaj silna i dobrze umięśniona, dająca wrażenie krótkiej szyi. Lekko wygięta na górze i dobrze oddzielona od czaszki. Gardło jest owłosione z podgardlem.
Tułów:
Silny, szeroki i głęboki, pokrytu grubą i luźną skórą. Klatka piersiowa jest dłuższa niż brzuch. Długość tułowia jest równa wyskości w kłębie + 10%, mierzona od szczytu łopatki do szczytu pośladka.
Klatka piersiowa:
Żebra bobrze zaokrąglone, choć nie kolidujące z pozycją łopatek. Klatka piersowa jest głęboka i obszerna, wchodząca do pozycji łokci.
Górna linia:
Kłąb, będący w pochyłej linii, osadzony szeroko na przestrzeni między łopatkami na nieco niższym poziomie niż zad. Za kłębem linia górna zmienia kierunek wznosząc się do zadu, bez tendencji do pokazywania łękowatego czy karpiowatego grzbietu.
Zad:
Szeroki i długi, z kątowaniem z przybliżeniu 30o do poziomej linii, pokazujący łagodne zaokrąglenie. Jest ustawiony trochę wyżej niż kłąb. Widziany z tyłu, zad musi być obszerny i jego szerokość jest w przybliżeniu równa szerokości klatki piersiowej; u suk może być jeszcze szerszy.
Lędźwie:
Krótsze i nie tak głębokie jak klatka piersiowa, z widocznym oddzieleniem dwóch części składowych. Niższa część lędźwi jest lepiej rozwinięta u suk. Widziane z góry, lędźwie są węższe niż klatka piersiowa i zad, ale nie powinny tworzyć linii wcięcia.
Linia dolna:
Klatka piersiowa jest długa i równoległa do podłoża w całej swojej rozciągłości. Podkasanie rozciąga się w lekko wznoszącej się linii, ale nie jest charcie.
Kończyny przednie:
Idealna budowa ramienia powinna być połączeniem dwóch kości równej długości (łopatka i kość ramieniowa), z tą pierwszą tworzy kąt 45 stopni do linii poziomej kość ramienna tworzy w przybliżeniu kąt 90 stopni z łopatką. Kątowanie łopatkowo-ramieniowe tworzy szczyt łopatki, który powienien być umieszczony na połowie tej długości. Nieistniejąca pionowa linia przechodząca w dół od kłębu powinna przecinać łokieć i sięgać stopy.
Kończyny:
Musza być równoległe, proste do śródręcza i z mocnymi kośćmi. Nadgarstki są silne i widoczne. Sródręcza są krótkie i nieco pochyłe. Długość móg od ziemi do łokci powinna być równa długości od łokci do kłębu.
Stopa – utworzona prze silne i dobrze wysklepione palce, które nie są zbyt blisko siebie. Opuszki grube, szerokie i głęboko osadzone. W prawidłowej pozycji stopy są zwrócone do przodu. Pazury są silne i ciemne, ale nie mogą być białe, kiedy ten kolor jest na tym palcu. Kończyny tylne:
Są mniej ciężkiej kości niż nogi przednie, ale nigdy lekkie jako całość. Udo ma wygięte brzegi, ukształtowane przez mięśnie schodzące od biodra i kości kulszowej, które pozostawiają ślad wygięcia tyłu i dlatego kość kulszowa musi mieć dobrą długość.
Równoległe z silnym stępem, śródstopie nieco pochylone, wyższe niż śródręcze. kolano i stęp umiarkowanie kątowane.
Stopa – trochę mniej owalna niż przednia, ale poza tym opis identyczny, jak dla przedniej. Nie powinno być wilczych pazurów.
Ogon:
Bardzo szeroki u nasady, osadzony na średniej wysokości, sięgający poziomu stępu, zwężający się stromo ku końcowi. Kiedy pies jest zainteresowany, ogon unosi się wyżej i zagięcie na końcu jest podkreślone. Ogon nie powinien opadać nad grzbiet ani zawijać się.
Wzrost:
wysokość w kłębie: psy: 65 – 75 cm, suki: 60-70 cm.
Waga:
Psy min. 50 kg, suki min 40 kg.
Skóra:
Jedną z ważnych cech charakterystycznych rasy jest gruba, lużna skóra na całym ciele, głównie szyi, tworząca zaznaczone podgardle i u wielu egzemplarzy fałdy postepują do klatki piersiowej i brzucha. Niektóre psy mają fałdy na bokach głowy, a także na kłębie, schodzące do łopatek. Kiedy pies jest w spoczynku, głowa jest wolna od zmarszczek. Kidey jest czujny, gdy podnosi uszy, ściagnięcie skóry na czaszce tworzy niewielkie zmarszczki wzdłuż podłużnych linii czaszki.
Szata:
Krótka, delikatna, zwarta i szczelnie przylegająca do skóry.
Maść:
wszystkie jednolite kolory są dozwolone z wyjątkiem dyskwalifikujących (biel, mysi szary, łaciaty, cętkowany, czy podpalany). Pręgowanie na podstawowym kolorze może mieć paski mniej, czy bardziej intensywnej barwy. Czarna maska może być obecna lub nie. Przy wszystkich dozwolonych kolorach białe znaczenia powinny być ograniczone do stóp. klatki piersiowej i końca ogona. Białe znaczenia na innych częsciach ciała są niepożądane
