Doberman
Użytkowość: pies-towarzysz, obronny i używany do pracy.
Pochodzenie: Niemcy.
Klasyfikacja FCI: grupa 2, Sekcja 1 – typ sznaucera i pinczera, Próby pracy obowiązkowe.
Wygląd ogólny: Doberman jest psem średniej wielkości o mocnej i muskularnej budowie. Dziki eleganckiej sylwetce, dumnej postawie i wyrazie zdecydowania stwarza wrażenie idealnego psa.
Istotne proporcje: Sylwetka dobermana, zwłaszcza samca, wydaje się prawie kwadratowa. Długość tułowia mierzona od stawu barkowego do guza kości kulszowej nie powinna być większa niż 5% dłuższa od wysokości w kłębie samców, a o 10% u suk.
Temperament i zachowanie: Usposobienie dobermanów jest przyjacielskie i spokojne, są bardzo przywiązane do członków rodziny i kochają dzieci. Pożądany jest umiarkowany próg rozdrażnienia (irytacji) połączony jednocześnie z dobrym kontaktem właściciela. Psy te są łatwe do szkolenia, chętnie pracują i posiadają korzystne cechy użytkowe: twardość i odwagę. Szczególnie pożądane są zalety takie jak: pewność siebie i nieustraszoność oraz zdolność do adaptacji i chęć dostosowania się do środowiska socjalnego.
Głowa
Mózgoczaszka: Mocna i proporcjonalna do tułowia. Oglądana od góry ma kształt tępo zakończonego klina. Z profilu linia czaszki jest prawie płaska i nie powinna się obniżać w kierunku uszu. Profil kufy stanowi prawie równoległe przedłużenie czaszki. Czaszka łagodnie zaokrągla się ku tyłowi i przechodzi w linię karku. Krawędzie nadczołowe wyraźnie zaznaczone, ale nie wystające. Bruzda czołowa widoczna. Część potyliczna nie powinna być zbyt silnie rozwinięta. Oglądana od przodu i od góry nie powinna stwarzać wrażenie wypukłości. Nieznaczne uwypuklenie pomiędzy tylną częścią czaszki i kością policzkową powinno harmonizować z długością głowy. Mięśnie czaszki dobrze rozwinięte.
Przełom czołowy: Nieznaczny, ale widoczny.
Trzewioczaszka:
Nos: Dobrze rozwinięty, szeroki, z dużymi nozdrzami, nie sterczący. U czarnych psów czarny, u brązowych odpowiednio jaśniejszej barwy.
Kufa: Mocna, proporcjonalna do górnej części głowy, głęboka. Pysk otwiera się szeroko, aż do zębów trzonowych. Kufa powinna być szeroka na wysokość górnych i dolnych siekaczy.
Wargi: Wargi napite i ściśle przylegające do dziąseł, jama ustna szczelnie zamknięta. Zabarwienie dziąseł ciemne; u psów brązowych odcień jaśniejszy.
Szczęki i uzębienie: Mocne, szerokie szczęki zgryz nożycowy, 42 prawidłowo rozmieszczone zęby o normalnej wielkości.
Oczy: Średniej wielkości owalne, ciemne. Powieki ściśle przylegające, pokryte sierścią.
Uszy: Wysoko osadzone, suche, muskularne, stojąca, cięte do długości proporcjonalnej do głowy. Linia ucha narasta stopniowo i jest delikatnie wygięta. Wykazują dużą ruchliwość, noszone prosto.
Szyja: Długa, sucha, muskularna, proporcjonalna do tułowia i głowy. Jej linia wznosi się płynnie, z lekkim wygięciem, trzymana jest prosto, cechuje się dużą ruchliwością.
Tułów
Kłąb: Powinien być zaznaczony, zwłaszcza u samców, wysoki i długi, nadaje kierunek linii grzbietu.
Grzbiet: Grzbiet u dobermana jest krótki i mocny, szeroki i dobrze umięśniony.
Zad: Zad powinien opadać w sposób łagodny, prawie niezauważalny od kości krzyżowej do nasady ogona. Jest dobrze zaokrąglony, ani zadarty, ani spadzisty, szeroki z dobrą muskulaturą.
Klatka piersiowa: Długość i głębokość klatki piersiowej powinny być proporcjonalne do długości tułowia, z tymże jej głębokość, z lekko wysklepionymi żebrami, powinna wynosić około 1/2 wysokości psa (suki) w kłębie. Klatka piersiowa jest szeroka z dobrze rozwiniętym przedpiersiem.
Linia brzucha: Od końca mostka do okolicy miednicy brzuch jest wyraźnie podkasany, dolna linia tułowia lekko wznosi się.
Ogon: Ogon jest wysoko osadzony i przycięty na wysokości drugiego kręgu. W krajach, gdzie nie stosuje się kopiowania ogonów dopuszczalne są one naturalnej długości.
Kończyny przednie:
Ogólnie: Kończyny przednie, oglądane ze wszystkich stron są prostopadłe do podłoża oraz bardzo silne.
Łopatka: Łopatka ściśle przylega do klatki piersiowej, jest dobrze umięśniona po obu stronach kości i wystaje ponad wyrostki kolczyste kręgów piersiowych. Powinna być ukośnie ustawiona, tworząc z linią podłoża kąt wynoszący 50°.
Ramię: Długie i dobrze umięśnione. Kość ramienia tworzy z łopatką kąt wynoszący 105° do 110°.
Łokieć: Ściśle przylegający, nie wykręcony ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
Przedramię: Silne i proste, dobrze umięśnione. Długość jego powinna być harmonijna względem całości tułowia.
Nadgarstki: Silne.
Śródręcze: Kości silne, widziane z przodu proste, z boku ustawione nieco ukośnie do podłoża (nie więcej niż 10°).
Łapy przednie: Palce są krótkie, zwarte, wypukłe (tzw. kocia łapa). Pazury krótkie, czarne.
Kończyny tylne:
Ogólnie: Patrząc z tyłu na dobermana, sprawia on wrażenie szerokiego i zaokrąglonego w okolicy zadu i bioder, co spowodowane jest silnie rozwiniętą muskulaturą miednicy i grzbietu. Kończyny tylne są silne, proste i równoległe.
Udo: Długie i szerokie, silnie umięśnione. Kąt stawu biodrowego powinien wynosić około 80° – 85° w stosunku do podłoża.
Kolano: Staw kolanowy jest silny i utrzymany jest między udem, podudziem i rzepką. Kąt kolana powinien wynosić w przybliżeniu 130°.
Podudzie: Średniej długości, proporcjonalne względem ogólnej długości kończyny tylnej.
Staw skokowy: Średnio silny, równoległy. Podudzie styka się ze śródstopiem pod kątem 140°.
Śródstopie: Krótkie, prostopadłe do podłoża.
Łapy tylne: Palce krótkie, zwarte, wypukłe. Pazury krótkie i czarne.
Chody: Szczególnie ważne ze względu na użytkowość i ogólne wrażenie psa. Chody są elastyczne, eleganckie, zwrotne, swobodne i o długich krokach. Kończyny przednie wyrzucane są daleko do przodu. Kończyny tylne nadają daleko sięgające, sprężyste pchnięcia. Kończyna przednia i tylna po przeciwnych stronach poruszają się do przodu jednocześnie. W trakcie chodów grzbiet, stawy i ścięgna powinny wykazywać siłę.
Skóra: Skóra jest dobrze napięta i mocno pigmentowana.
Okrywa włosowa:
Stan włosów: Sierść krótka, twarda i gęsta, ściśle przylegająca. Podszerstek niedopuszczalny.
Kolor włosów: Maść jest czarna lub ciemnobrązowa z rdzaworudym, zdecydowanie odgraniczonym, czystej barwy podpalaniem. Podpalanie występuje na kufie, policzkach i górnych powiekach, na podgardlu, przedpiersiu (2 plamy), na śródręczach, na palcach, na wewnętrznej stronie ud, w okolicy odbytu i na guzach kulszowych.
Wielkość i waga:
Wysokość (w kłębie): u psów: 68-72 cm, u suk: 63-68 cm. Wskazana jest średnia wysokość.
Waga: u psów: 40-45 kg, u suk: 32-35 kg.
Wady: Wszelkie odstępstwa od wzorca powinny być traktowane jako wady, których ocena zależy od stopnia nasilenia.
Wygląd ogólny: Brak znamion płciowych, zbyt lekkie, zbyt ciężkie, zbyt wysokie psy, lekki kościec.
Głowa: Zbyt silna, zbyt wąska, za krótka lub za długa głowa. Za duży lub za mały przełom czołowo-nosowy, garbaty grzbiet nosa, słaba szczęka dolna. Wyłupiaste lub zbyt głęboko osadzone oczy, a także oczy o zbyt jasnym kolorze. Wypukłe policzki, luźne, nieprzylegające wargi, zbyt wysoko lub zbyt nisko osadzone uszy, otwarte kąciki pyska.
Szyja: Krótka, gruba szyja. Nadmiar skóry na szyi, pofałdowane podgardle. Zbyt długa, nieproporcjonalna szyja.
Tułów: Niezbyt mocny, zbyt długi, łękowaty lub karpiowaty grzbiet, opadający zad, zbyt płaska lub wypukła klatka piersiowa, niedostateczna głębokość i szerokość klatki piersiowej, brak przedpiersia, zbyt wysoko lub zbyt nisko osadzony ogon, za słabo lub za mocno podciągnięta linia brzucha.
Kończyny: Zbyt słabe lub zbyt mocne kątowanie kończyn, luźne łokcie, długość i położenie kości nie mieszczące się w standardzie. Kończyny przednie wykręcone do wewnątrz lub na zewnątrz, „beczkowata” lub „krowia” postawa kończyn tylnych, kończyny tylne ustawione zbyt blisko siebie. Długie, luźne, miękkie palce, jasne paznokcie.
Okrywa włosowa: Podpalanie zbyt jasne lub nieostre, nieczyste (z czarniawym nalotem), a także zbyt ciemne na kufie. Duże czarne plamy na kończynach tylnych, słabo widoczne lub zbyt duże plamy na przedpiersiu. Długie, miękkie, falujące, matowe owłosienie, miejsca słabo owłosione, większe zawirowania sierści (szczególnie na grzbiecie), widoczny podszerstek.
Temperament: Brak pewności siebie, zbytni temperament i ostrość, zbyt duży lub też zbyt mały próg pobudliwości.
Wielkość: Odstępstwa od wielkości ustalonej wg wzorca do 2 cm.
Chód: Chwiejne, nieswobodne, drepczące chody, inochód.
Wady dyskwalifikujące:
Wygląd ogólny: Wyraźne odwrócenie znamion płciowych.
Oko: Oczy żółte lub różnego koloru.
Uzębienie: Przodo- lub tyłozgryz, zgryz cęgowy, liczba zębów odbiegająca od wzorca.
Okrywa włosowa: Białe plamy, wyraźnie długa lub falista sierść.
Temperament: Nadmierna bojaźliwość, nerwowość i agresja.
