Czechosłowacki Wilczak
POCHODZENIE: Była Czechosłowacja.
PATRONAT: Słowacja.
DATA OPUBLIKOWANIA WZORCA ORYGINALNEGO: 03.09.1999
ZASTOSOWANIE: Pies użytkowy.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 1 (Psy pasterskie i zaganiające)
Sekcja 1 (Psy pasterskie podlegające próbom pracy)
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: W roku 1955 miał miejsce w Czechosłowacji eksperyment biologiczny, a mianowicie skrzyżowanie owczarka niemieckiego z wilkiem karpackim. Eksperyment wykazał, że może zostać wyhodowane potomstwo psa i wilczycy oraz wilka i suki.
Przytłaczająca większość szczeniąt z tych skojarzeń posiadała genetyczne podstawy do kontynuacji hodowli. W roku 1965, po zakończeniu eksperymentu opracowano plan hodowli nowej rasy. Polegał on na kombinowaniu cech użytkowych wilka i psa. W roku 1982 Czechosłowacki Wilczak został uznany przez Komitet Generalny Stowarzyszenia Hodowców w Czechosłowacji za rasę narodową.
WYGLĄD OGÓLNY: Pies o mocnej budowie, powyżej średniego wzrostu, prostokątny. Kształtem ciała, ruchem, strukturą włosa, kolorem sierści i maską przypomina wilka.
WAŻNE PROPORCJE: Długość ciała : Wysokość w kłębie = 10 : 9
Długość kufy : Długość czaszki = 1 : 1,5
TEMPERAMENT / CHARAKTER: Żywy, aktywny, wytrzymały, posłuszny, szybko reagujący, nieustraszony i odważny. Swojemu właścicielowi okazuje nadzwyczajną wierność. Odporny na trudne warunki pogodowe. Wszechstronny.
GŁOWA : Symetryczna, dobrze umięśniona. Przy spojrzeniu z boku i z góry tworzy kształt klina. Wyraźne cechy płci.
GÓRNA CZĘŚĆ: Czaszka: Przy spojrzeniu z boku i z przodu widać lekko wypukłe czoło. Bruzda czołowa nie zaznaczona. Guz potyliczny dobrze widoczny.
Stop: Umiarkowanie zaznaczony.
TWARZOWA CZĘŚĆ CZASZKI:: Nos: Kształt owalny, czarny.
Kufa: Sucha, nie szeroka, kość nosowa prosta.
Wargi: Dobrze przylegające, kąciki zamknięte. Brzegi warg są czarne.
Szczęki / Uzębienie: Szczęki mocne i symetryczne. Dobrze rozwinięte zęby, szczególnie kły. Zgryz nożycowy lub cęgowy z 42 zębami według reguły. Regularnie rozmieszczone zęby.
Policzki: Suche, wystarczająco umięśnione, nie wpadające w oko.
Oczy: Małe, skośne; w kolorze bursztynowym. Dobrze przylegające powieki.
Uszy: Stojące, cienkie, trójkątne, krótkie (tzn. nie dłuższe niż 1/6 wysokości w kłębie); zewnętrzny punkt nasady ucha i zewnętrzny kącik oka leżą na jednej linii. Prostopadła linia z czubka ucha przechodzi wzdłuż całej głowy.
SZYJA Sucha, dobrze umięśniona. W statyce tworzy z linią poziomą kąt do 40°. Szyja musi być tak długa, aby pies mógł bez wysiłku dostać nosem ziemi.
CIAŁO Górna linia: Płynne przejście od szyi do grzbietu; lekko opadająca.
Kłąb: dobrze umięśniony, zaznaczony, ale nie może psuć przebiegu górnej linii.
Grzbiet: Mocny i prosty.
Lędźwie: Krótkie, dobrze umięśnione, nie szerokie, lekko opadające.
Zad: Krótki, dobrze umięśniony, nie szeroki, lekko opadający.
Klatka piersiowa: Symetryczna, dobrze umięśniona, pojemna, w kształcie gruszki, zwężająca się w kierunku mostka. Głębokością klatka piersiowa nie sięga łokcia. Szczyt mostka nie sięga dalej niż staw barkowy.
Dolna linia i brzuch: Skóra naciągnieta, brzuch podciągnięty. Lekko podciagnięte boki.
OGON Wysoko osadzony, prosto zwisający w dół. Przy pobudzieniu noszony sierpowato wygięty w góre.
KOŃCZYNY
PRZEDNIE KOŃCZYNY: Przednie nogi są proste, mocne, suche i ustawione dość blisko siebie z lekko ustawionymi na zewnątrz łapami.
Bark: Łopatki umieszczone raczej z przodu, dobrze umięśnione. Z linią poziomą tworzą kąt ok. 65°.
Ramię: Mocno umięśnione, tworzy z łopatką kąt między 120° i 130°.
Łokcie: Dobrze przylegające, nie wygięte ani do środka, ani na zewnątrz, zaznaczone, ruchome. Ramię i przedramię tworzą kąt ok. 150°.
Przedramię: Długie, suche i proste. Długość przedramienia i nadgarstka stanowi 55% wysokości w kłębie.
Kolano: Mocne, ruchome.
Nadgarstki: Długie: z ziemią tworzą kąt minimalnie 75°. W ruchu lekko sprężyste.
Łapy: Duże; ustawione lekko na zewnątrz; z długimi, zaokrąglonymi palcami i mocnymi ciemnymi pazurami. Wyraźne, elastyczne, ciemne poduszki.
TYLNIE KOŃCZYNY Mocne. Tylnie nogi stoją równoległe do siebie. Prostopadła linia spuszczona z końca kości kulszowej przebiega przez środek stawu skokowego. Wilcze pazury są niepożądane i powinny zostać usunięte.
Udo: Długie, dobrze umięśnione. z miednicą tworzy kąt około 80°. Staw biodrowy stabilny i ruchomy.
Kolano: Mocne, ruchome.
Podudzie: Długie, suche, dobrze umięśnione, ze środstopiem tworzy kąt około 130°.
Staw skokowy: Suchy, mocny, ruchomy.
Śródstopie: Długie, suche, ustawione prawie prostopadłe do ziemi.
Łapy: Długie, zaokrąglone palce z mocnymi, ciemnymi pazurami. Wyraźne poduszki.
RUCH Harmonijny, lekki, kryjący ziemię kłus, przy którym kończyny znajdują się jak najbliżej ziemi. Głowa i szyja ustawiają się prawie poziomo. Sznuruje w stępie.
SKÓRA Elastyczna, przylegająca, bez fałd, niewypigmentowana.
SZATA
WŁOS: Prosty, przylegający. Okrywa zimowa i letnia bardzo się różnią. W zimie przeważa gęsty podszerstek, który wraz z włosem okrywowym tworzy gęstą okrywe na całej powierzchni ciała. Wymagane jest, by włos pokrywał brzuch, wewnętrzną powierzchnię ud, worek mosznowy, wewnętrzną stronę uszu i przestrzeń między palcami. Mocno owłosiona szyja.
KOLOR: Zółto-szary do srebrzysto-szarego z charakterystyczną jasną maską. Jaśniejszy włos takze na spodniej powierzchni szyi i piersi. Dopuszczalny jest ciemno szary kolor z jasna maską.
WIELKOŚĆ I WAGA Wysokość w kłębie – Psy minimum 65 cm, Suki minimum 60 cm
WAGA – Psy minimum 26 kg , Suki minimum 20 kg
WADY Każde odstępstwo od wyżej wymienionych punktów uważane jest za wadę, której ocena powinna zależeć od stopnia występowania.
– Ciężka lub lekka głowa.
– Płaskie czoło.
– Brak dwóch P1 lub obu M3 nie jest oceniane jako wada. Jeśli brakują jednocześnie dwie P1 i jeden M3 lub dwa M3 i jeden P1, traktowane jest to jako wada.
– Ciemnobrązowe, czarne lub niejednakowego koloru oczy.
– Grube, wysoko lub nisko osadzone ucho.
– Wysoko noszona szyja, nisko noszona szyja.
– Niezaznaczony kłąb.
– Nietypowa górna linia.
– Długi zad.
– Długi, nisko osadzony i źle noszony ogon.
– Za mocne lub za małe kątowanie przednich kończyn.
– Słabe nadgarstki.
– Za słabo kątowane lub przekątowane tylnie kończyny, słabe umięśnienie.
– Słabo zaznaczona maska.
– Krótki, kołyszący się krok.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE
– Zachwianie proporcji ciała.
– Wady temperamentu i charakteru.
– Nietypowa głowa.
– Brakujące zęby (poza 2 PM1 i M3, patrz § WADY). Nieprawidłowy zgryz.
– Nietypowy kształt i osadzenie oka.
– Nietypowe osadzenie i kształt ucha.
– Wiszące podgardle.
– Mocno opadający zad.
– Nietypowa klatka piersiowa.
– Nietypowo osadzony i zle noszony ogon.
– Wadliwe i nietypowe ustawienie przednich kończyn.
– Odstająca i nietypowa szata.
– Inna niż standardowa barwa.
– Luźne stawy.
– Nietypowy ruch.
