Chart afrykański Azawakh
Kraj pochodzenia: Mali.
Patronat: Francja.
Data opublikowania obowiązującego wzorca: 22.08.1994.
Użytkowość: polowanie za pomocą wzroku. Nomadowie uważają go zarówno za psa reprezentacyjnego, jak i do towarzystwa.
Klasyfikacja FCI: grupa 10, sekcja 3 (charty krótkowłose), bez prób pracy.
Zarys historyczny: Ten afrykański chart w afrykańsko-azjatyckim typie pojawił się w Europie około 1970 roku. Pochodzi ze środkowej Nigerii, między innymi z doliny rzeki Azawakh. Przez długie wieki towarzyszył nomadom z Południowej Sahary.
Wrażenie ogólne: Szczególnie wysokonożny i elegancki, pozostawia wrażenie wielkiej sprawności fizycznej.
Kościec i muskulatura wyraźnie widoczne pod delikatną i cienką skórą. Sylwetka wpisana w prostokąt postawiony na krótszym boku.
Ważne proporcje:
· Długość tułowia/wysokości w kłębie = 9:10. Ten stosunek może być trochę wyższy u suk.
· Głębokość klatki piersiowej/wysokości w kłębie = około 4:10.
· Długość kufy/długości głowy = 1:2.
· Szerokość czaszki/długości głowy = 4:10.
Zachowanie i temperament: Bystry, uważny, powściągliwy, pełen rezerwy wobec obcych graniczącej z niechęcią, lecz łagodny i czuły wobec ludzi, których akceptuje.
Głowa: Długa, delikatna, sucha i dobrze wyrzeźbiona, raczej wąska, lecz nie do przesady.
Mózgoczaszka: Prawie płaska, wydłużona. Szerokość głowy musi być wyraźnie mniejsza od połowy jej długości. Linie kufy i mózgoczaszki lekko rozbieżne. Łuki nadoczne i krawędź czołowa lekko zaznaczone, natomiast grzebień i guz potyliczny wyraźnie zaznaczone.
Stop: Bardzo słabo zaznaczony.
Twarzoczaszka:
Nos: Nozdrza dobrze rozwarte. Nos czarny lub brązowy.
Kufa: Długa, prosta, zwężająca się ku przodowi, lecz nie przesadnie.
Szczęki: Długie i silne.
Policzki: Płaskie.
Zęby: Zgryz nożycowy.
Oczy: W kształcie migdałów, dość duże, ciemne lub bursztynowe. Powieki pigmentowane.
Uszy: Osadzone dość wysoko, delikatne, zawsze opadające i płaskie, dość szerokie u nasady, przylegające ściśle do czaszki, nigdy w kształcie „płatka róży”. Mają kształt trójkąta o zaokrąglonym wierzchołku. Nasady uszu podnoszą się, gdy pies nasłuchuje.
Szyja: Dobrze noszona, długa, smukła i muskularna, lekko wygięta. Skóra delikatna, nie obwisła.
Tułów:
Górna linia: Prawie prosta, pozioma lub wzniesiona w kierunku guzów biodrowych.
Kłąb: Dość wyraźnie zaznaczony.
Lędźwie: Krótkie, suche, często lekko wysklepione.
Guzy biodrowe: Wyraźnie wystające, położone na wysokości kłębu lub wyżej.
Zad: Pochyły, lecz nie nadmiernie spadzisty.
Front: Niezbyt szeroki.
Klatka piersiowa: Dobrze rozwinięta, długa, i głęboka, lecz nie sięgająca do poziomu łokcia.. Niezbyt szeroka, ale zapewniająca odpowiednią przestrzeń dla serca, w tylnej części nie może się raptownie zwężać.
Żebra: Długie, widoczne, równomiernie lekko wysklepione.
Dolna linia: Łuk mostka jest zaznaczony, harmonijnie przechodzi w silnie podciągnięty brzuch.
Ogon: Nisko osadzony, długi, cienki, zwężający się ku końcowi. Pokryty takim samym włosem jak tułów. Biały koniuszek ogona. Noszony nisko, lekko wygięty na końcu, w podnieceniu może być noszony powyżej poziomu grzbietu.
Kończyny:
Kończyny przednie:
Widziane jako całość: Długie, smukłe, Prawie całkowicie pionowe, dobrze ustawione.
Łopatki: Długie, suche, muskularne, tylko lekko ukośne (kąt w stawie ramieniowym bardzo rozwarty (ok. 130o).
Łapy: Okrągłe, o smukłych i zwartych palcach, opuszki pigmentowane.
Kończyny tylne:
Widziane jako całość: Długie, suche, idealnie pionowe.
Udo: Długie, pokryte wyraźnymi, suchymi mięśn9ami. Kąt w stawie biodrowym bardzo rozwarty (ok. 130 o).
Podudzie: Kąt w stawie kolanowym bardzo rozwarty (ok. 145 o).
Śródstopie: Śródstopie i staw skokowy proste, suche, bez wilczych pazurów.
Łapy: Okrągłe, opuszki pigmentowane.
Ruch: Zawsze bardzo elastyczny, ze szczególnie wysokim unoszeniem nóg w stępie i kłusie. Azawakh sprawia wrażenie wielkiej lekkości i giętkości. Ruch jest istotną cechą charakterystyczną tej rasy.
Skóra: Delikatna, przylegająca na wszystkich częściach ciała.
Szata:
Włos: Krótki, delikatny. Brzuch pozbawiony włosa.
Maść: Płowa z białymi znaczeniami na końcu ogona i łapach. Dopuszczalne wszystkie odcienie od jasnopłowego do sarniego. Na głowie może występować czarna maska. Biała plama na piersi i biały koniec ogona.
Na wszystkich łapach białe „skarpetki”, przynajmniej na końcach palców. Dozwolone czarne pręgowanie.
Wymiary i waga:
Wysokość w kłębie: psy: 64-74 cm, suki: 60-70 cm.
Waga: Psy: ok. 20-25 kg, suki: 15-20 kg.
Wady: Każde odstępstwo od cech podanych powyżej powinno być traktowane jako wada. Surowość, z jaką wada jest traktowana powinna zależeć od stopnia jej nasilenia.
· Ogólne wrażenie ciężkości,
· Tułów zbyt długi,
· Czaszka zbyt szeroka,
· Zaakcentowany stop,
· Guzy biodrowe wyraźnie niżej niż kłąb,
· Wyraźny brak pigmentu na nosie.
Wady dyskwalifikujące:
– Utrata typu (szczególnie wskazujące na niedawną krzyżówkę z inną rasą),
– Wzrost o ponad 3 cm wyższy lub niższy niż przewiduje wzorzec,
– Silna wrodzona deformacja anatomiczna,
– Wrodzona niepełnosprawność,
– Żebra wygięte u nasady, przez co klatka piersiowa przybiera kształt pudła skrzypiec,
– Przodozgryz lub tyłozgryz,
– Szata szorstka lub półdługa,
– Szata niezgodna ze wzorcem,
– Brak białego znaczenia na jednej lub kilku kończynach,
– Jasne oczy (tzw. ptasie),
– Bojaźliwość, panika, agresja.
