Cao da Serra da Estrela
KRAJ POCHODZENIA: Portugalia.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 20.12.1966.
PRZEZNACZENIE: Owczarek z Serra da Estrela jest nierozłącznym towarzyszem pasterzy i niezawodnym stróżem stada, które broni z uporem przed wilkami i złodziejami. Pilnuje wspaniale domu i zagrody, ceniony jest też jako pies obrończy i używa się go nawet jako doskonałego psa pociągowego.
Klasyfikacja FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 2.2 Molosy, typ górski.
Nie podlegają próbom pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Od niepamiętnych czasów owczarek ten zadomowił się w okolicy gór Serra da Estrela (łańcuch górski na północy Portugalii). Prawdziwe pochodzenie tej rasy gubi się jednak w odległych czasach; z pewnością należy ona do najstarszych na Półwyspie Iberyjskim. Psa tego można spotkać u podnóża gór jak również na najwyżej położonych halach, przede wszystkim w lecie, gdy po stopnieniu śniegu bydło wyganiane jest na hale, które zaczynają porastać trawą, podczas gdy na niżej położonych terenach jest ona wypalana przez słońce. Psy towarzyszą stadu, pilnują go i bronią przed dzikimi zwierzętami. Psy tej rasy można także spotkać w innych okolicach, szczególnie w regionach centralnych, gdzie sprowadzane są szczenięta z terenów górskich, lub rasa hodowana jest przez hodowców pochodzących z Serra da Estrela.
ZACHOWANIE I CHARAKTER: Owczarek Serra da Estrela jest psem o żywym usposobieniu i imponującym wyglądzie. Jego spojrzenie jest inteligentne, spokojne i pełne wyrazu. Jego pewne, czasami groźne zachowanie w stosunku do obcych nakazuje szacunek; z drugiej strony jest bardzo przywiązany do pasterza, swego pana.
WRAŻENIE OGÓLNE: Molosowaty pies w typie mastifa, zwarty i krzepki. Harmonijny, o doskonałej konstrukcji, to doskonałe wyważenie całości świadczy o długiej tradycji hodowania w czystości rasy.
GŁOWA: Mocna, duża, długa i lekko wypukła, o dobrze rozwiniętych szczękach. Dobrze osadzona i proporcjonalna w stosunku do tułowia, dobre proporcje kufy do czaszki, wszystkie elementy doskonale wyważone. Czaszka i policzki pokryte przylegającą skórą.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Czoło i czaszka dobrze rozwinięte, zaokrąglone i lekko wypukłe. Guz potyliczny niewidoczny.
Stop: Słabo zaznaczony, mniej więcej w takiej samej odległości od czubka nosa jak od guza potylicznego.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Zawsze ciemniejszy niż maść szaty, pożądany czarny. Nozdrza skierowane do przodu, szerokie i dobrze rozwarte.
Kufa: Długa, zwężający się ku końcowi, ale nie szpiczasta; prawie prosta, jedynie na końcu nieznacznie wypukła (nos lekko orli).
Szczęki: O wyraźnych konturach; fafle duże, ale nie grube i nie wiszące, ściśle przylegające. Błona śluzowa pyska i podniebienia oraz brzegi warg pigmentowane intensywnie na czarno. Mocne zęby, białe, dobrze osadzone.
Oczy: Osadzone poziomo, owalne, średniej wielkości, dobrze rozwarte. Wyraz spokojny i inteligentny; preferowany kolor – ciemnego bursztynu; powieki ściśle przylegające, z czarnymi obwódkami; łuki nadoczne lekko zaznaczone.
Uszy: W stosunku do całości małe (11 cm długości na 10 cm szerokości), cienkie, trójkątne, na końcach zaokrąglone; zwisające, średnio wysoko osadzone; noszone nieco do tyłu z widoczną w niewielkim stopniu wewnętrzną stroną małżowiny. Dopuszczalne są uszy kopiowane, lecz preferowane ucho naturalne.
SZYJA: Prosta, krótka i gruba; osadzona dobrze między łopatkami; nieco dłuższy włos na podgardlu.
TUŁÓW:
Linia górna: Linia grzbietu prawie pozioma, grzbiet pożądany krótki; lędźwie szerokie, krótkie, dobrze umięśnione i dobrze związane z lekko opadającym zadem.
Klatka piersiowa: Dobrze zaokrąglona, ale nie beczkowata, szeroka, długa i głęboka.
Linia dolna: Brzuch niezbyt wydatny, proporcjonalny do całości; linia dolna powinna stopniowo wznosić się od mostka do pachwiny.
OGON: Nie kopiowany, długi, w spoczynku sięgający do stawu skokowego. Gruby, o kształcie zakrzywionej szabli, średnio wysoko osadzony, obficie owłosiony, odmiany długowłose mają na zakończonym haczykowato ogonie chorągiew. Ogon noszony poniżej linii grzbietu, u spokojnego psa opada naturalnie między udami; u psa podnieconego lub w ruchu noszony powyżej linii grzbietu, zawinięty do góry, skierowany do przodu, na boki lub do dołu.
KOŃCZYNY PRZEDNIE I TYLNE: Całkowicie pionowe gdy pies stoi swobodnie; przedramię i podudzie w swym przekroju prawie cylindryczne. Kości dobrze rozwinięte, dobrze umięśnione i mocne. Stawy mocne o średnim kątowaniu umożliwiającym swobodny ruch. Staw skokowy dość nisko osadzony, o średnim kątowaniu, ustawione w płaszczyźnie podudzia.
ŁAPY: Odpowiednie do wielkości psa, dobrze zbudowane, ani zbyt okrągłe ani zbyt długie, o kształcie pomiędzy łapą kocią a zajęczą, nigdy nie mogą być płaskie. Palce grube i ściśle przylegające; powierzchnie między palcami i pomiędzy opuszkami pokryte obficie włosem. Opuszki duże i twarde. Pazury ciemne, dobrze rozwinięte. Psy mogą mieć pojedyncze lub podwójne wilcze pazury.
CHÓD: Ruch normalny, swobodny.
SZATA:
WŁOS: Mocny, lekko – ale nieprzesadnie – szorstki, podobny do koziego; gładki lub lekko falisty, ściśle przylegający prawie na całym tułowiu; bardzo gęsty zarówno u odmiany długowłosej jak krótkowłosej. Normalnie włos ma w różnych miejscach różną długość: na kończynach, poniżej łokci i stawu skokowego i na głowie włos jest krótszy i bardziej gęsty, na uszach od nasady do końców włos staje się krótszy, jednocześnie delikatniejszy i bardziej miękki, na ogonie dłuższy, u odmiany długowłosej ogon jest owłosiony gęsto i grubo, powinien tworzyć chorągiew, jest dłuższy również na szyi, na podgardlu obfity, uda i tylna strona przednich kończyn, szczególnie u odmiany długowłosej, pokryte są obfitym piórem. Podszerstek złożony jest z delikatnych, krótkich, gęsto stojących włosów, wplecionych u nasady we włosy szorstkie. Normalnie podszerstek, szczególnie u odmiany długowłosej, ma kolor jaśniejszy niż włos okrywowy.
MAŚĆ: Dopuszczalne umaszczenie płowe, wilczaste lub żółte, jednolite lub z białymi znaczeniami.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Psy 65 do 72 cm Suki 62 do 68 cm
WYMIARY I MASA CIAŁA:
| Głowa | ||
| Długość czaszki | 13,5 | do 14,5 cm |
| Szerokość czaszki | 12,5 | do 14,0 cm |
| Długość kufy | 12,0 | do 13,0 cm |
| Klatka piersiowa | ||
| Obwód klatki piersiowej | 75,0 | do 80,0 cm |
| Szerokość klatki piersiowej | 18,0 | do 20,0 cm |
| Głębokość klatki piersiowej | 28,0 | do 29,0 cm |
| Linia górna | ||
| Długość grzbietu | 63,0 | do 65,0 cm |
| Szerokość tułowia | 12,0 | do 15,0 cm |
| Długość | ||
| Tułowia | 68,0 | do 73,0 cm |
| Ogona | 40,0 | do 45,0 cm |
| Wielkość | ||
| Wysokość w kłębie | 62,0 | do 72,0 cm |
| Długość kończyny przedniej | 34,0 | do 37,0 cm |
| Wysokość w zadzie | 67,0 | do 69,0 cm |
| Masa ciała | ||
| Psów | 40,0 | do 50,0 kg |
| Suk | 30,0 | do 40,0 kg |
WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.
Głowa: Zbyt wąska, zbyt długa lub szpiczasta.
Nos: Bardzo jasny lub plamisty.
Zgryz: Przodozgryz i tyłozgryz.
Oczy: Oko szkliste, oczy różnej wielkości.
Uszy: Źle osadzone, bardzo duże, mięsiste lub okrągłe.
Ogon: Kopiowany, szczątkowy, wrodzony brak ogona.
Szata: Albinizm, gatunek szaty niezgodny z wzorcem.
Nadwaga
Wielkość: Powyżej górnej (gigantyzm) i poniżej dolnej granicy wzrostu (nanizm); dopuszczalna tolerancja 4 cm
