Ca de Bou
Klasyfikacja FCI: Grupa 2 – Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne
Sekcja 2.1 – Molosy, typ dogowaty, nie podlegają próbom pracy
Data opublikowania wzorca: 11 grudnia 1996 r. ( od 1 maja 1997 r. obowiązuje nazwa Perro Dogo Mallorquin – zrezygnowano z określenia „bojowy” – nie używa się już nazwy rasy Perro de Presa Mallorquin)
Kraj pochodzenia: Hiszpania.
Przeznaczenie: pies towarzysząco – obrończy.
Wrażenie ogólne: Typowy molos średniego wzrostu o nieco wydłużonej sylwetce, mocny, silny, potężny. Bardzo wyraźna różnica płci, szczególnie w wymiarach głowy: obwód o wiele większy u psów niż u suk.
Temperament i charakter: Spokojny i bardzo odważny. Może być agresywny w stosunku do innych psów, szczególnie tej samej płci. Przejawia chęci do biegania i węszenia. Bardzo dobry stróż i obrońca. Z pozoru leniwy (co wskazuje na wielką pewność siebie) w zagrożeniu wykazuje się dużą szybkością i nieustępliwością w działaniu. Ewentualnego przeciwnika zniechęca swoim potężnym wyglądem i przenikliwym wzrokiem.
Głowa: mocna i masywna
Mózgoczaszka:Czaszka: bardzo dużej objętości w stosunku do reszty ciała, mocna, szeroka, prawie kwadratowa – obwód głowy większy od wysokości psa w kłębie (dotyczy psów).
Szerokie czoło, płaskie. Bruzda czołowa wyraźnie zaznaczona. Kształt czaszki powoduje, że potylica jest niewidoczna, gdy oglądamy głowę z przodu. Linie czaszki i kufy nieznacznie się zbiegają.
Stop: Widziany z profilu wyraźnie zaznaczony, widziany z przodu jedynie dostrzegalny, gdyż luki nadczołowe i wyraźna bruzda czołowa zamazują jego rysunek.
Trzewioczaszka: Mięśnie szczęk są mocne, wysmukłe, dobrze rozwinięte i sięgają aż pod oczy, głowa pozbawiona fałd skórnych (mogą występować niewielkie na policzkach i na czole w czasie wzmożonej uwagi psa)
Nos: czarny i szeroki z wyraźną linią pionową między otworami nosowymi Kufa: osadzona w linii oczu, szeroka i stożkowa, oglądana z boku przypomina stożek ścięty o szerokiej podstawie. Górna linia lekko wznosi się w kierunku czoła. Długość kufy stanowi nieco więcej niż 1/3 długości głowy (aż do końca potylicy).
Wargi: Górna warga zakrywa dolną na całej długości, aż do kącika wargowego. Górna przylegająca, a dolna lekko zmarszczona w swej środkowej części. Wargi różowe z czarnymi brzegami.
Szczęki, zgryz, zęby: Szczęki mocne, równo ustawione siekacze, kły szeroko rozstawione. Uzębienie kompletne (brak dwóch premolarów nie jest wadą ). Zęby białe i mocne. Niewidoczne siekacze przy zamkniętym pysku. Porządny przodozgryz, jednak nie większy niż 1 cm.
Oczy: Duże, wyraźne, owalne, lekko skośne, szeroko otwarte, nie pozwalające zobaczyć spojówki ani białka oczu usytuowanego w dole, znacznie oddalone jedno od drugiego. Niewidoczna trzecia powieka. Kolor jak najciemniejszy przy danym umaszczeniu.
Uszy: Krótkie, cienkie, przeniesione ku tyłowi i podniesione, stosunkowo małe, usytuowane wysoko na bokach głowy, ukazujące kanał uszny, noszone w typie „płatka róży”.
Szyja: Niezbyt długa, bardzo mocna i gruba o średnicy głowy i prawie stanowi przedłużenie kłębu.
Skóra dość luźna, występuje nieduże podgardle.
Tułów: Lędźwie: Krótkie, stosunkowo wąskie, wyraźnie wysklepione w stronę zadu.
Zad: Ustawiony o 1-2 cm wyżej niż kłąb, nachylony do poziomu pod kątem 30 stopni, nieco węższy od klatki piersiowej.
Klatka piersiowa: Głęboka, sięgająca za łokieć, ożebrowanie nieco cylindryczne, szeroko rozstawione wierzchołki łopatek powodują, że klatka jest szeroka na wysokości kłębu.
Dolna linia: Na wysokości klatki piersiowej równoległa do podłoża, brzuch lekko podcięty – nigdy charci.
Ogon: Osadzony nisko, bardzo gruby u nasady, zwężający się ku końcowi. W stanie spoczynku opada swobodnie – nie może sięgać dalej niż do stawu skokowego. Zakończony koniuszkiem. W ruchu sierpowato zagięty, noszony na wysokości górnej linii.
Kończyny: Przednie: proste, równoległe, szeroko rozstawione, krótsze od tylnych.
Łopatki: Umiarkowanie krótkie, nieznacznie nachylone, przylegające.
Ramiona: Dobrze umięśnione, proste, o mocnym kośćcu.
Łokcie: Odstawione ze względu na szeroką klatkę piersiową, ale nie wystające na zewnątrz.
Łapy: Mocne o grubych palcach, zwarte, lekko zaokrąglone, poduszki nieznacznie pigmentowane, pazury duże, wyraźnie wyodrębnione.
Tylne: bardziej plastycznie umięśnione od przednich.
Uda: szerokie, nieprzesadnie kontowane, stawy płaskie, podudzie krótkie, proste i silne.
Łapy: palce nieco dłuższe niż w łapach przednich, owalnie zakończone, preferowane pigmentowane poduszki.
Wilcze pazury: niedopuszczalne ( w razie obecności zaleca się amputację – u psów urodzonych po 01.05.1997 r. )
Ruch: typowym jest kłus – powinien być wydajny i sprężysty, stęp i galop też powinny być brane pod uwagę.
Skóra: Dobrze przylegająca do ciała z wyjątkiem szyi, stosunkowo gruba.
Szata:
Włos: krótki i szorstki w dotyku, gęsty podszerstek.
Umaszczenie: Pręgowane, płowe lub czarne – preferowane w podanej kolejności. Preferowane ciemne pręgowanie i intensywne odcienie płowego. Dopuszczalne białe znaczenia na łapach, piersi, głowie – im mniej tym lepiej – nie przekraczające 30%. Pożądana czarna maska.
Wymiary:
Wzrost: pies 55-58 cm, suka 52-55 cm.
Waga: pies 35-38 kg, suka 30-34 kg.
Wymiary typowego psa:
Waga: 36 kg
Wysokość w zadzie: 58 cm
Wysokość w kłębie: 56 cm
Obwód klatki piersiowej: 78 cm
Obwód głowy: 59,5 cm
Długość od nasady nosa do ogona: 73 cm
Długość od nosa do potylicy: 22 cm
Długość kufy: 8 cm
Wady: każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę, której ocena powinna być proporcjonalna do stopnia odstępstwa.
Wady poważne:
– wysokość w zadzie mniejsza od wysokości w kłębie,
– psy, których wzrost i waga nie odpowiada średniej,
– przodozgryz większy niż 1 cm,
– zgryz przemienny,
– brak więcej niż dwóch premolarów,
– brak dwóch przedtrzonowców,
– ogon złamany jak u buldoga,
– uszy duże, ciężkie opadające na policzki lub stojące od podstawy,
– wysokonożność i płytka klatka piersiowa.
Wady dyskwalifikujące:
– obcięte uszy lub ogon,
– łaty różnego koloru,
– więcej niż 30% białych znaczeń,
– oczy w różnym kolorze i jasne,
– tyłozgryz,
– lękliwość.
