Buldog francuski
Pochodzenie: Francja
Wrażenie ogólne: Typowy, mały molos. Pies mocny w swej małej postaci, krótki, zwarty we wszystkich proporcjach; szata gładka, pysk krótki i płaski, stojące uszy, ogon krótki z natury. Musi sprawiać wrażenie zwierzęcia aktywnego, inteligentnego, bardzo muskularnego, o budowie zwartej i mocnym kośćcu. Zachowanie i charakter: towarzyski, żywy, skory do zabaw, chętny do ćwiczeń, pełen zapału. Szczególnie czuły w stosunku do swego pana i dzieci.
Głowa: musi być bardzo mocna, szeroka i graniasta, skóra pokrywająca głowę tworzy niemal symetryczne zmarszczki. Charakterystyczną cechą głowy buldoga francuskiego jest cofnięcie części szczękowo-nosowej i czaszka o zwiększonym wymiarze poprzecznym (szerokości) kosztem długości.
Czaszka: szeroka, niemal płaska, czoło mocno wypukłe. Wydatne łuki nadoczodołowe, przedzielone bruzdą, wybitnie rozwiniętą między oczami. Bruzda nie może przechodzić na czoło. Guz potyliczny słabo rozwinięty.
Stop: głęboko zaznaczony.
Twarzoczaszka: Nos: szeroki, bardzo krótki, zadarty; nozdrza szeroko rozwarte i symetryczne, skierowane ukośnie do tyłu. Budowa nozdrzy oraz zadarty nos musza jednak umożliwiać normalne oddychanie przez nos.
Kufa: bardzo krótka, szeroka z symetrycznymi zmarszczkami schodzącymi koncentrycznie na górna wargę (długość kufy wynosi około 1/6 całej długości głowy).
Szczęka i żuchwa: szerokie, graniaste, mocne. Żuchwa tworzy szeroki łuk wychodzący przed szczękę. Przy zamkniętym pysku wysunięcie żuchwy łagodzone jest przez wygięcie jej łuków bocznych. Taka krzywizna jest niezbędna dla uniknięcia zbyt wyraźnego wysunięcia żuchwy. Zęby: siekacze żuchwy nigdy nie mogą być cofnięte poza siekacze szczęki. Łuk siekaczy dolnych jest zaokrąglony. Żuchwa nie może wykazywać odchylenia bocznego ani skręcenia. Wzajemny układ łuków siekaczy nie jest ściśle określony; najistotniejsze jest schodzenie się warg w taki sposób, by zęby były zupełnie niewidoczne.
Wargi: grube, nieco luźne i czarne. Górna warga łączy się z dolną w jej środkowej części, całkowicie zakrywając zęby, które nie mogą być widoczne. Profil górnej wargi jest obniżony i zaokrąglony. Język nie może być widoczny.
Policzki: mięśnie policzków dobrze rozwinięte, ale nie wypukłe.
Oczy: o żywym wyrazie, osadzone nisko, dość daleko od nosa a przede wszystkim od uszy; ciemnej barwy, dość duże, wyraźnie okrągłe, lekko wypukłe, białkówki całkowicie niewidoczne, kiedy pies patrzy przed siebie. Oprawa powiek powinna być czarna.
Uszy: średniej wielkości, szerokie u nasady i zaokrąglone na końcach. Osadzone wysoko na głowie, ale niezbyt blisko siebie, noszone prosto. Otwór słuchowy skierowany ku przodowi. Skóra musi być delikatna i miękka w dotyku.
Szyja: krótka, nieco wysklepiona, bez łałoku.
Tułów:
Linia grzbietu: stopniowo wznosi się na poziomie lędźwi, a potem gwałtownie opada ku ogonowi. Taka właśnie budowa jest pożądana i jest wynikiem krótkości partii lędźwiowej.
Grzbiet: szeroki i muskularny.
Lędźwie: krótkie i szerokie.
Zad: skośny.
Klatka piersiowa: cylindryczna i głęboka, beczkowato wysklepiona, bardzo wyraźnie zaokrąglona.
Pierś: szeroka.
Brzuch i słabizny: brzuch podciągnięty, lecz nie przesadnie (nie charci)
Ogon: krótki, osadzony nisko na zadzie, bardzo blisko pośladków, gruby u nasady, zawęźlony lub złamany z natury i zwężający się przy końcu. Nawet w akcji pozostaje poniżej linii poziomej grzbietu. Względnie długi ogon (nie sięgający poniżej stawu skokowego), złamany i zwężający się jest dopuszczalny, lecz nie jest ceniony.
Kończyny przednie: oglądane z boku i z przodu – ustawione pionowo i równolegle. W pozycji stojącej kończyny przednie w znacznej odległości od siebie.
Łopatki i ramiona: krótkie, grube, o mocnej i widocznej muskulaturze. Ramiona muszą być krótkie. Łokcie ściśle przylegające do tułowia.
Podramiona: krótkie, proste i muskularne.
Nadgarstki: mocne i krótkie.
Łapy: okrągłe, małe, kocie, pewnie stawiane na ziemi, odchylone lekko na zewnątrz. Palce zwarte, pazury krótkie, grube i dobrze oddzielone. Opuszki twarde, grube, czarne. U okazów pręgowanych pazury muszą być czarne. U okazów łaciatych (pręgowanych płowych z białymi łatami) i płowych preferowane są ciemne pazury, jednakże pazury o zabarwieniu jasnym nie obniżają oceny.
Kończyny tylne: mocne i muskularne, kończyny tylne nieco dłuższe niż kończyny przednie (co powoduje uniesienie zadu). Nogi oglądane z boku i z tyłu – ustawione pionowo i równolegle. Udo: muskularne, zwarte, jednak nie przesadnie zaokrąglone.
Staw skokowy: dość nisko nad podłożem, nie jest zbyt ukątowany ani zdecydowanie prosty. Śródstopie: mocne, krótkie. Buldog francuski powinien rodzic się bez szczątkowych palców. Łapy: zwarte.
Chód: swobodny, nogi poruszają się równolegle do środkowej płaszczyzny tułowia.
Szata: piękna, gładka sierść, przylegająca, lśniąca i miękka.
Maść:
– jednolicie płowa, pręgowana lub nie, ewentualnie z niewielką ilością bieli,
– płowa, pręgowana lub nie, ze średnią lub duża ilością bieli.
Wszystkie odcienie barwy płowej są dopuszczalne, od czerwonego do jasnobrązowego („kawa z mlekiem”)
Całkowicie białe psy klasyfikuje się jako „płowe, pręgowane z dużą ilością bieli”. W przypadku bardzo ciemnego zabarwienia nosa, ciemnych oczu o ciemnych powiekach pewne ubytki pigmentacji na pysku mogą być wyjątkowo tolerowane u wybitnie pięknych okazów.
Wymiary i ciężar ciała: masa nie może być mniejsza niż 8 kg, ani tez większa niż 14 kg u buldogów w dobrej kondycji, wymiary proporcjonalne do masy.
Wady: wszelkie odstępstwa od podanych wyżej cech należy uznać za wady i oceniać w zależności od stopnia.
– Nos ciasno zamknięty lub ściśnięty, chroniczne chrapanie,
– wargi nie schodzące się na przedzie,
– jasne oczy,
– łałok,
– odstające (luźne) łokcie,
– staw skokowy prosty lub zginany do przodu,
– ogon noszony wysoko, zbyt długi lub nienormalnie krótki,
– szata cętkowana (pstrągowata),
– szata zbyt długa,
– depigmentacja warg.
– Niewłaściwy chód.
Duże wady:
– siekacze widoczne przy zamkniętym pysku,
– język widoczny przy zamkniętym pysku,
– sztywny ruch kończyn przednich (pies sprawia wrażenie „grającego na bębnie”),
– różowe plamy na pysku, z wyjątkiem okazów płowych pręgowanych ze średnią ilością bieli (łaciatych) i płowych z niewielką lub dużą ilością bieli (płowe),
– zbyt duża lub niedostateczna masa ciała.
Wady dyskwalifikujące:
– Oczy różnobarwne (heterochromia),
– Barwa nosa inna niż czarna,
– Zajęcza warga,
– Psy, u których siekacze żuchwy położone są za siekaczami szczęki,
– Uszy nie noszone prosto,
– Psy o stale obnażonych kłach przy zamkniętym pysku,
– Okaleczenie uszu, ogona lub ślad po szczątkowych palcach,
– Szczątkowe palce na kończynach tylnych,
– Umaszczenie czarne odpalane, mysie, brązowe
, – Brak ogona
