Bichon frise
Pochodzenie: Francja i Belgia
Wrażenie ogólne: Żywy, figlarny piesek; żwawy chód, kufa średniej wielkości, długa, korkociągowato skręcona, bardzo miękka sierść przypominająca futro kozy mongolskiej. Głowa noszona dumnie i wysoko, oczy ciemne, wesołe i pełne wyrazu.
Głowa: czaszka dłuższa niż kufa, głowa proporcjonalna do tułowia.
Nos: zaokrąglony, czarny, o delikatnej ceracie, lśniący.
Wargi: wargi cienkie, raczej suche, jednak mniej niż u schipperke, warga górna opada tylko na tyle, że zakrywa dolną, jednak nigdy nie jest ciężka lub obwisła; wargi zwykle czarne aż po kąty wargowe; dolna warga nie może być zbyt ciężka ani tez widoczna, nie może też być delikatna ani odsłaniać błon śluzowych, gdy pysk jest zamknięty.
Zęby: zgryz nożycowy, tzn. siekacze żuchwy zachodzą za siekacze szczęki tak, że ich przednia ściana opiera się lekko o tylna ścianę górnych siekaczy.
Kufa: kufa nie może być ani gruba, ani ciężka, nie może jednak być wąska. Policzki są płaskie i niezbyt umięśnione. Stop niezbyt wyraźnie zaznaczony, bruzda między łukami brwiowymi nieznacznie widoczna.
Oczy: ciemne, z jak najciemniejszymi obwódkami, kształtu raczej okrągłego, nie migdałowe, nie są osadzone skośnie. Wesołe, niezbyt duże, nie ukazujące białkówek. Nie są tak duże lub tak wypukłe, jak u gryfonika brukselskiego czy pekińczyka, oczodół nie płytki. Gałka oczna nie może zbyt wystawać.
Czaszka: dość płaska w dotyku, jednakże szata wywołuje wrażenie, iż czaszka jest okrągła.
Uszy: zwisające, obficie pokryte delikatną, skręconą, długą sierścią, podane nieco do przodu, kiedy pies nasłuchuje, jednak w taki sposób, że przednia krawędź dotyka czaszki i nie odstaje ukośnie. Płat ucha nie może – jak w przypadku pudli – sięgać nosa, lecz do połowy długości kufy. Uszy są jednak delikatniejsze i nie tak szerokie jak u pudli.
Szyja: dość długa, noszona wysoko i dumnie, łukowata i węższa przy czaszce, stopniowo rozszerza się i łagodnie przechodzi w obręcz barkową. Jej długość wynosi w przybliżeniu jedną trzecią długości tułowia (proporcja 11: 33 cm w przypadku psa o wzroście 27 cm) – szczyt łopatek traktuje się jako podstawę.
