Beagle-Harrier
WRAŻENIE OGÓLNE: pies średniej wielkości, wyważony, dystyngowany, zwinny, pełen wigoru.
GŁOWA: umiarkowanie mocna, mózgoczaszka raczej szeroka, dość pełna, guz potyliczny wyraźnie zaznaczony. Przełom czołowy słabo zaznaczony.
OCZY: szeroko otwarte, ciemne, o szczerym żywym i inteligentnym spojrzeniu.
USZY: raczej krótkie, średnio szerokie, osadzone na wysokości linii oczu, lekko zwinięta w środkowej części. Zwisają płasko wzdłuż czaszki, by w dolnej partii przejść w lekki owal.
SZCZĘKI: kufa prawie tej samej długości co mózgoczaszka, nigdy kwadratowa, grzbiet nosa raczej prosty, nigdy z wygarbieniem. Nos rozwinięty, czarny. Wargi zakrywają żuchwę.
SZYJA: Swobodna, aczkolwiek mocno osadzona w barkach, w górnej części z profilu lekko wygięta.
TUŁÓW: Grzbiet krótki, równy i dobrze umięśniony. Lędźwie mocne i umięśnione, mogą być lekko wysklepione. Klatka piersiowa głęboka, mostek mocno wydłużony ku tyłowi. Żebra nigdy zbyt płaskie. Boki raczej wypełnione niż wklęsłe.
KOŃCZYNY: przednie mocne, proste, równoległe. Łopatki długie, skośne, umięśnione. Kończyny tylne: biodra dobrze rozstawione, skośne i mocne, uda dobrze wydłużone, tęgie i muskularne, strawy skokowe nisko umieszczone.
ŁAPY: ani zbyt długie, ani za szczupłe, ale mocne i zwarte o silnych poduszkach.
OGON: stosunkowo mocny, średniej długości, noszony szablasto.
SIERŚĆ: włos raczej gęsty, nie za krótki, przylegający.
MAŚĆ: tricolor (płowy z czarnym nalotem i białym), nie przywiązuje się wielkiej wagi do nalotu, ze znaczeniami mniej lub bardziej jasnobrązowymi, płowymi lub czarnymi, także szary tricolor i biało-szara.
