Ariegois
Kraj pochodzenia: Francja.
Data publikacji obowiązującego wzorca: 24. 01. 1996
Użytkowanie: Pies wykorzystywany do polowania z bronią palną i par force. Średnie rozmiary i lekkość czynią z niego cennego pomocnika, zarówno pracującego pojedynczo, jak i w sforze, z łatwością poruszającego się w trudnym terenie. Najchętniej poluje na zające; ale używany jest także do polowań na sarny i dziki.
Klasyfikacja FCI: grupa 6 – Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne,
sekcja 1. 2. Średnie psy gończe.
Podlega próbom pracy.
Krótki rys historyczny:
Pies pochodzący z Ariege, powstał w efekcie krzyżówek miejscowego pogłowia briquetów z psami gończymi, prawdopodobnie z błękitnym gaskońskim lub Gascon Saintongeois. Zachował typowe cechy fizyczne psa gończego, jest jednak lżejszy i mniejszy.
Wygląd ogólny: Pies lekki, średnich rozmiarów, elegancki i dystyngowany.
Zachowanie: pies ten użytkowany jest zgodnie z tym do czego został wyhodowany, pracuje więc jako doskonały pies gończy, mający wiele inicjatywy i przedsiębiorczości. Ma mocny głos i szybkie chody.
Charakter: wesoły i towarzyski; spolegliwy.
Głowa:
Mózgoczaszka: Czaszka widziana od przodu lekko wysklepiona, niezbyt szeroka; guz potyliczny słabo zaznaczony. Widziana z góry, tylna część czaszki ma lekko owalny kształt. Czoło jest pełne. Łuki brwiowe słabo zaznaczone.
Stop słabo zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos czarny, dobrze rozwinięty, nozdrza rozwarte.
Wargi napięte, raczej cienkie. Warga górna powinna dokładnie przykrywać żuchwę, profil kufy nie może być spiczasty.
Kufa prosta lub z lekkim garbonosem, o długości równej długości czaszki.
Szczęki/uzębienie: zgryz nożycowy. Siekacze osadzone prostopadle do szczęk.
Policzki suche.
Oczy duże, brązowe; powieki nie mogą być luźne. Spojrzenie bystre.
Uszy cienkie, sprężyste, pofałdowane, powinny sięgać do nasady wierzchołka nosa, natomiast nie powinny wystawać poza. Uszy są wąskie u nasady, osadzone tuż poniżej linii oczu.
Szyja: Lekka, raczej szczupła, długa, lekko wysklepiona.
Tułów: Grzbiet mocno umięśniony i zwarty.
Lędźwie dobrze związane, lekko wysklepione.
Zad dość poziomy.
Klatka piersiowa długa, średniej szerokości, sięga do łokci.
Żebra długie, umiarkowanie wysklepione.
Brzuch lekko podkasany, boki płaskie.
Ogon: Dobrze osadzony, cienki na końcu, sięgający do stawu skokowego. Noszony wesoło, szablasto wygięty ku górze.
Kończyny: Kończyny przednie mocne.
Łopatki średnio ukośne, umięśnione, ale nie ciężkie.
Łokcie przylegające do tułowia.
Kończyny tylne proporcjonalne.
Uda dość długie i umięśnione, ale nie przesadnie.
Stawy skokowe ustawione równolegle do osi tułowia, nisko osadzone.
Brak wilczych pazurów. Łapy owalne i wydłużone (łapa zajęcza); palce suche i zwarte. Opuszki i pazury czarne.
Chody: Sprężyste i swobodne.
Skóra: Cienka, sprężysta, niezbyt silnie przylega do tułowia, nie występuje jednak podgardle czy fałdy lub zmarszczki. Śluzówki czarne.
Okrywa włosowa: Włos krótki, delikatny i zwarty.
Umaszczenie białe z czysto czarnymi łatami o wyraźnie odgraniczonych konturach; czasami cętkowane. Lekkie podpalania na policzkach i nad oczami („pies czterooki”).
Wzrost: Wysokość w kłębie psy od 52 do 58 cm, suki od 50 do 56 cm.
Wady: Wszelkie odchylenia od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady obniżające ocenę w zależności od stopnia ich nasilenia.
Głowa:
Czaszka płaska lub zbyt okrągła.
Koniec kufy zbyt kwadratowy.
Obecność zmarszczek lub podgardla.
Oczy okrągłe, widoczna spojówka.
Ucho zbyt płaskie, grube, źle osadzone, zbyt długie lub zbyt krótkie.
Tułów:
Nadmiernie szeroki.
Miękka linia górna.
Zad spadzisty.
Ogon noszony na bok.
Kończyny:
Słaby kościec.
Krowia postawa tylnych kończyn.
Łapa luźna.
Zachowanie: Osobniki lękliwe.
Wady dyskwalifikujące:
Brak typu.
Przodozgryz lub tyłozgryz.
Jasne oczy.
Wszelkie inne maści od wymienionych we wzorcu.
Poważne wady anatomiczne.
Widoczne kalectwo.
Osobniki tchórzliwe lub agresywne.
