Amerykański spaniel dowodny
Wzrost: 38-40 cm w kłębie.
Waga: psy – 13 – 20 kg; suki – 11-18 kg.
Wygląd ogólny: pies średniej wielkości, o typowej, krzepkiej budowie spaniela, falistym włosie, ruchliwy i muskularny; szczególny nacisk kładzie się na właściwą wielkość, ukształtowanie, właściwy kształt głowy, maść i rodzaj włosa; z natury przyjacielski, inteligentny, silny, wytrzymały.
Głowa: umiarkowanej długości, czaszka raczej szeroka i pełna, guz potyliczny w miarę zaznaczony, niezbyt wystający, czoło porośnięte krótkim, gładkim włosem o dobrej długości (nie za krótkim i nie za długim), zęby proste, dobrze ukształtowane; nos wystarczająco szeroki z dobrze rozwiniętymi nozdrzami, które zapewniają dobry węch.
Wady: bardzo płaska czaszka o wąskim wierzchu; długa, wąska kufa.
Oczy: orzechowe, brązowe lub ciemne, harmonizujące z maścią, szeroko osadzone; wyraz oczu czujny, miły.
Wady: oczy żółte są dyskwalifikujące.
Uszy: płatowate, długie i szerokie, niezbyt wysoko osadzone, ale nieco ponad linią oczu, sięgające wierzchołka nosa, pokryte przylegającym, falistym włosem.
Szyja: okrągła, średniej długości, mocna i muskularna, bez podgardla; głowa noszona z godnością, łuk szyi nie zaakcentowany.
Budowa tułowia: tułów dobrze rozwinięty, krzepko zbudowany, ale nie nazbyt zwięzły; ogólny zarys symetryczny, łopatki ukośne wyraźne i muskularne; lędźwie silne, lekko wysklepione, dobrze zbudowane; klatka piersiowa głęboka, ale nie nazbyt szeroka; żebra sprężyste; kończyny średniej długości o mocnym kośćcu, ale niezbyt krótkie (gdyż przeszkadzałyby w pracy w polu).
Kończyny i łapy: kończyny przednie mocne, proste; kończyny tylne mocne, z odpowiednio ukątowanymi kolanami i mocnym stawem skokowym; łapy odpowiednie do wielkości psa; palce zwarte, opuszki dobrze rozwinięte.
Wady: krowia postawa.
Ogon: średniej długości, wygięty w kształt biegunowaty, noszony poniżej linii grzbietu, zwężający się ku końcowi, pokryty włosem, ruchy ogona żywe.
Wady: ogon szczurzy lub łysy (wygolony).
Szata: powinna być przylegająca; włos falisty lub kędzierzawy odpowiednio gęsty, aby stanowił osłonę przed złymi warunkami atmosferycznymi, wodą lub ostrym poszyciem leśnym, ale nigdy szorstki; na kończynach średnio krótkie, kędzierzawe pióro.
Wady: włos zbyt prosty, miękki, delikatny lub gęsty, suplasty.
Maść: kolor ciemnowątrobiany lub ciemnoczekoladowy, niewielkie białe odmiany na przedpiersi i palcach dopuszczalne.
