Akita amerykańska
Wygląd ogólny : duży, mocny, harmonijnie zbudowany pies o dużej masie i mocnym, ciężkim kośćcu; szeroka głowa w kształcie tępego trójkąta o głębokiej kufie, o raczej małych oczach i stojących uszach, które przedłużają górną linię szyi i są noszone z lekkim nachyleniem do przodu, co jest charakterystyczne dla rasy.
Ważne proporcje : wysokość w kłębie względem długości ciała wynosi u psów 9:10, zaś u suk 9:11 ; głębokość klatki piersiowej odpowiada połowie wysokości w kłębie; odległość nozdrzy do stopu i odległość stopu od kości potylicznej wynoszą 2:3.
Charakter, zachowanie: przyjazne, czujne, odważne, wrażliwe, dostojne, dzielne.
Głowa: masywna, ale proporcjonalna do całego ciała; w spoczynku bez fałd, widziana z góry ma kształt tępego trójkąta.
Czaszka: płaska i szeroka pomiędzy uszami, zaznaczona bruzda czołowa; siega wyraźnie ponad czoło.
Przełom czołowy: dobrze zaznaczony, niezbyt stromy.
Nozdrza: szerokie i czarne; u białych psów dopuszczalny kolor cielisty, jednak preferowany jest kolor czarny.
Kufa: szeroka, głęboka, wypełniona.
Wargi: czarne, nie obwisłe, język różowy; cieliste wargi są dopuszczalne jedynie u białych psów.
Szczęki (zęby) : szczęka nie zaokrąglona, ale kanciasta, mocna, pełna siły; zęby mocne i regularne, pełny zgryz, pożądany zgryz nożycowy, dopuszczalny również zgryz cęgowy.
Oczy: ciemnobrązowe, względnie małe, nie wypukłe, oprawione w trójkąt.
Powieki: brzeg powiek jest czarny, powieki przylegające do oczu; cieliste powieki są dopuszczalne jedynie u psów białych.
Uszy: stojące i małe w stosunku do wielkości głowy; przy sprawdzaniu długości uszu należy nachylić je ku przodowi, wtedy czubki powinny dotykać górnych krawędzi powiek. Uszy są trójkątne z lekko zaokrąglonymi czubkami, szerokie u nasady; nie są nisko osadzone; oglądane z boku, stanowią przedłużenie górnej linii szyi, ze skłonnością do nachylania się do przodu ponad oczami.
Szyja: gruba, muskularna, z minimalnym podgardlem, względnie krótka, stopniowo rozszerzająca się w kierunku łopatki; na linii karku wyraźnie wygięta, przechodząca harmonijnie w podstawę czaszki.
Tułów: dłuższy niż wyższy, skóra nie za cienka ani za gruba, ani sztywna, ani zbyt luźna.
Grzbiet: poziomy.
Lędźwie: silne, umięśnione.
Klatka piersiowa: szeroka i głęboka, dobrze wysklepione żebra; w okolicy mostka dobrze ukształtowana.
Ogon: mocny, obficie owłosiony, wysoko noszony nad grzbietem lub skręcony na bok; w trzech czwartych długości całkowicie bądź podwójnie zakręcony, przy czym czubek ogona zawsze winien sięgać grzbietu lub boku. Gdy jest skręcony, koniec ogona opada wyraźnie na bok. W nasadzie ogon jest gruby i mocny; o ile zwisa bądź jest wyprostowany, ostatni kręg ogona sięga do stawu skokowego. Włos na ogonie jest szorstki, prosty i obfity, nie tworzy jednak frędzli.
Kończyny
Przednie: mają mocną budowę kości i oglądane od przodu są proste.
Łopatki: mocne i dość potężne, wyraźnie ustawione do tyłu.
Nadgarstki: ustawione pod kątem 15 stopni do pionu.
Tylne: mocno umięśnione, grubość i struktura kości odpowiada kościom kończyn przednich; zazwyczaj usuwa się wilcze pazury.
Uda: mocne, dobrze rozwinięte, oglądane z tyłu ustawione równolegle.
Staw kolanowy: umiarkowanie kątowany.
Staw skokowy: raczej nisko osadzony, nie ustawiony na zewnątrz ani do środka.
Łapy: prosto ustawione, zwarte, kocie, dobrze wysklepione o mocnych opuszkach.
Ruch: pełen siły, mocny, energiczny, z umiarkowaną płynnością; kończyny oglądane od przodu i od tyłu prowadzone równolegle; w ruchu grzbiet pozostaje stabilny, poziomy, prosty.
Szata
Włos: włos okrywowy średniej wielkości; podszerstek gesty, obfity, pełen, miękki i krótszy niż okrywowy; włos okrywowy jest prosty, gruby, sztywny i nieco odstający od ciała. Na głowie, w dolnej części kończyn i na uszach włos jest krótki; włos na kłębie i na zadzie ma długość ok. 5 cm i jest dłuższy niż na pozostałych częściach ciała; najdłuższy, ale równie prosty jest na ogonie.
Umaszczenie : wszystkie kolory jak czerwony, płowy, biały itp. są dopuszczalne łącznie z marengo i łaciatością; kolory są lśniące i czyste, harmonijnie rozłożone. Maski, strzałki dopuszczalne; jednocześnie białe psy nie mogą mieć maski. Łaciate psy mają na białym tle wielkie, równomiernie rozłożone łaty, pokrywające głowę i więcej niż jedna trzecia tułowia. Podszerstek może być innego koloru niż włos okrywowy.
Wymiary: wysokość w kłębie u psów 66-71 cm / 26-28 cali/, u suk 61-66 cm / 24-28 cali/.
Wady: każde odchylenie od wyżej wymienionego standardu musi być uznane za błąd, którego znaczenie jest uzależnione od stopnia odchylenia od wzorca :
* sucze psy, samcze suki,
* wąska bądź szpiczasta kufa,
* każdy brakujący ząb / z wyjątkiem dwóch P1 bądź M3 /,
* łaciaty / pigmentowaty /język,
* jasne oczy,
* krótki ogon,
* luźne łopatki,
* skręcone do środka lub na zewnątrz łokcie,
* jakikolwiek dowód wskazujący na kołnierz czy portki / udo i podudzie /, tj. włos z frędzlami,
* tchórzliwość bądź agresja.
Poważne wady: :
* brak masy
* cienka kość
Błędy dyskwalifikujace
łaciatość lub całkowity brak pigmentu na nozdrzach / z wyjątkiem białych psów /
opadające, wiszące lub pofałdowane ucho,
przodozgryz lub tyłozgryz,
ogon w kształcie sierpa, nie skręcony ogon,
