Rosyjski kot niebieski
Miejskie pochodzenie Rosja
Początki rasy przed rokiem 1800
Inna nazwa kot archangielski, rosyjski kot krótkowłosy, obcy kot niebieski
Waga 3-5,5 kg
Długość życia 17-19 lat
Charakter nieśmiały i wrażliwy
Rosyjski władca, car Mikołaj II (1868-1918), hołubił rosyjskiego kota niebieskiego o imieniu Waszka. Mówi się, że karmił kotkę miksturą z kawioru i szampana. Nic dziwnego, że lud rosyjski się zbuntował!
Rosyjski kot niebieski, o szmaragdowym, przeszywającym spojrzeniu i królewskim wyglądzie, jest gatunkiem kotowatych powstałym w naturalny sposób, bez udziału inżynierii genetycznej czy selektywnej hodowli. Nazywany niegdyś kotem archangielskim, gatunek ten pochodzi z północnego rosyjskiego miasta portowego o tej samej nazwie. Do Wielkiej Brytanii i krajów Europy Północnej przybył na pokładzie statków handlowych w latach 60. XIX w., by w końcu zostać zaprezentowanym na wystawie w Pałacu Kryształowym w 1875 r. Pomimo braku pokrewieństwa z hiszpańskimi i śródziemnomorskimi gatunkami kotów często mówiono o tym zwierzęciu „kot hiszpański” lub „maltański”. Nazwą tą przez wiele lat posługiwano się w Stanach Zjednoczonych.
Hodowla rosyjskiego kota niebieskiego bardzo ucierpiała w czasie II wojny światowej. Następujące później próby jej odtworzenia przy użyciu brytyjskiego kota niebieskiego oraz kota syjamskiego prawie doprowadziły do wymarcia gatunku, ponieważ kocięta przypominały raczej niebieskie syjamczyki. Dopiero wspólne wysiłki podjęte po obu stronach Atlantyku w latach 60. XX w. zagwarantowały przetrwanie i wyczekiwany powrót tego oryginalnego gatunku.
Rosyjski kot niebieski to szczególnie lojalne zwierzę. Jest cichy, wrażliwy, bywa nieśmiały i zdystansowany w stosunku do obcych czy nieznanego otoczenia. Jednak kiedy jest szczęśliwy w swoim miejscu, rozkwita i daje temu wyraz, skacząc i wspinając się — w tej dziedzinie mógłby konkurować z każdym rywalem dowolnego gatunku.
