Uważam za ważniejsze przedstawienie tych sytuacji, które mogą stać się niebezpieczne dla psa, niż opisywanie groźnych chorób psów, przeciw którym trzeba psa zaszczepić.
Pożeranie trawy stanowi naturalny odruch u psów, niezbędny do regulacji trawienia. Kiedyś było to całkowicie bezpieczne. Ale od czasu, gdy zaczęto spryskiwać pola pestycydami, trawniki położone w pobliżu terenów uprawnych są często tak zanieczyszczone, że pies po spożyciu trawy może poważnie zachorować (zatruć się). Nie pozwólmy więc psu na jedzenie trawy rosnącej w pobliżu pól uprawnych.
Połykanie ciał obcych. Dotyczy głównie szczeniąt. Tu obowiązuje ta sama zasada, co w przypadku dzieci: nie traćmy młodego psa na dłuższy czas z oczu. Dorosłe psy też połykają czasem rzeczy dla nich nieodpowiednie. Na przykład duży kawałek kości może uwięznąć między zębami lub, co gorsza, w przełyku. Wówczas pies dławi się, występuje ślinotok, kaszel i wymioty.
Trucizny. Nie tylko źli ludzie mogą wrzucić psu za parkan kawał zatrutego mięsa. Pies może też połknąć truciznę na szczury w parkach i innych miejscach publicznych. Zazwyczaj wysypywaniu trutek towarzyszą znaki ostrzegawcze. Należy wówczas bezwzględnie prowadzić psa na smyczy. Na ostrzeżeniach o wyłożeniu trucizny podany jest zazwyczaj rodzaj trucizny. Jest to ważna informacja jeśli pies ulegnie zatruciu. Ułatwi to lekarzowi weterynarii zastosowanie odpowiednich zabiegów. Pierwszymi objawami zatrucia są: ślinotok, wymioty i biegunka, czasem kał zmieszany jest z krwią. Konieczne jest wówczas bezzwłoczne udanie się do lekarza wet.
Śnieg również może być niebezpieczny dla psa. Zwierzę chętnie tarza się w śniegu zjadając przy tym niemałą jego porcję. Następstwem tego może być zaziębienie oraz katar żołądka i jelit. Nie pozwólmy więc psu na zjadanie śniegu i nie rzucajmy mu kul ze śniegu do złapania. Skierujmy raczej jego uwagę na zabawę piłką. Po spacerze na śniegu trzeba wytrzeć psa do sucha, aby zapobiec pękaniu opuszek palców. Dla ochrony przed rozsypywaną w zimie solą natłuśćmy psu przed spacerem łapy wazeliną.
W walki między psami może się czasem wplątać każdy czworonóg. Kły psie mogą wbijać się bardzo głęboko, wywołując bolesne zapalenia. U psów krótkowłosych rany po ugryzieniu są łatwo widoczne. Może się jednak zdarzyć, że w zmierzwionej sierści długowłosego psa trudno odkryć nawet głębsze rany. Obejrzyjmy więc dokładnie psa po każdej poważniejszej bójce i w przypadkach wątpliwych zasięgnijmy rady lekarza wet. Być może rana wymaga zabiegu chirurgicznego (szycia), aby nie dopuścić do powstania ropnia.
Czynniki zagrażające zdrowiu psa.
