To prawda, że katar koci* (dawna nazwa) atakuje przede wszystkim młode koty. Dorosłe koty mogą jednak również zachorować, jeśli nie miały możliwości wytworzenia przeciwciał. Choroba u starszych kotów ma przebieg przewlekły, leczenie trwa długo i jest kosztowne. Szczepienie ochronnie jest więc najlepszym rozwiązaniem.
• Młode koty: podstawowe szczepienie uodporniające, podobnie jak w przypadku zarazy kociej, powtarza Mię w odstępie 2-4 tygodni. Pierwsze szczepienie wykonuje się u 8-tygodniowych kotów, drugie u 10-tygodniowych (w razie dużego zagrożenia) lub 12-tygodniowych (jeśli zagrożenie jest małe). W żadnym razie nie wolno poprzestać na jednym szczepieniu, wykonanym u hodowcy; nie jest ono wystarczające.
Po podstawowym uodporniającym szczepieniu następnym szczepieniom trzeba kota poddawać co roku. Działanie ochronne tej szczepionki nie trwa tak długo jak w przypadku zarazy kotów.
• Dorosłe koty: w tym wypadku mam pewne wątpliwości co do konieczności szczepienia. Jeśli kot jest silny i zdrowy, a w przeszłości w domu nie było przypadku kataru kociego – można by zaryzykować zaniechanie szczepienia.
Gdyby jednak trzeba było zaszczepić dorosłego kota, za czym przemawiałaby potrzeba zwiększenia jego bezpieczeństwa, wówczas podstawowe uodporniające szczepienie obejmuje również dwukrotne szczepienie w odstępach 2-4 tygodni. Jeśli w „książeczce szczepień” znajduje się informacja o szczepieniu, to trzeba wziąć pod uwagę, że okres ochronny wynosi rok. Po upływie roku szczepienie należy zatem powtórzyć.
Rozważania na temat potrzeby szczepienia można sobie darować, jeśli zastosowano wieloskładnikowe (skojarzone) szczepionki.
Zakaźne zapalenie nosa i tchawicy kotów
