Jest bolesną chorobą spotykaną najczęściej u samców. Przyczyną jej jest zator w cewce moczowej, przez którą mocz wydostaje się z pęcherza. Trudności z oddawaniem moczu są tego typowym objawem, podobnie jak uporczywe wylizywanie przez kota bolącego miejsca. Kot często kuca, by oddać mocz, i zależnie od zasięgu zatoru, będzie oddawał mocz w bardzo małych ilościach lub wcale.
Podejrzewa się, iż ma podłoże wirusowe, ale przyczyną może być też zmniejszenie ilości wody wypijanej przez kota. Mocz staje się wtedy coraz gęstszy, obecne w nim sole krystalizują się w drogach moczowych i powodują zator. Lekarz weterynarii może zaproponować w związku z tym zmianę odżywiania, zalecając usunięcie suchego pokarmu i dodawanie do jedzenia pewnej ilości soli, aby zwiększyć pragnienie kota. Mocz stanie się wtedy znacznie kwaśniejszy, co zmniejszy możliwość wystąpienia kociego syndromu urologicznego.
Kotki są mniej narażone na ową dolegliwość, ponieważ mają znacznie szerszą cewkę moczową. Są one jednak bardziej podatne na infekcję pęcherza, znaną jako cystitis. Jest to także bardzo bolesna dolegliwość i może być w większości przypadków wyleczona antybiotykami.
