Test drugi: reakcja na obecność ludzi
Ten test może być przeprowadzony najwcześniej po ukończeniu przez szczenię czwartego tygodnia życia. Podchodzimy do szczeniąt, obserwując ich reakcję. Jeśli przerażone cofają się przed nami, oznacza to, że wcześniej już nabyły złych doświadczeń z ludźmi, a odzyskanie zaufania takich psów nie jest łatwe. Dobrą oznaką jest, jeśli pieski zachowują się wyczekująco lub nawet zdradzają zaciekawienie. Wtedy przykucamy i łagodnie je przywołujemy. Normalnie rozwinięte szczenięta wesoło i z ciekawością podbiegają do nas. Najczęściej jako pierwszy podchodzi najodważniejszy, „przywódca”, a bardziej lękliwe pieski z mniejszym lub większym oporem pospieszą za nim.
Test trzeci: obserwacja jednego szczenięcia
Test ten można zastosować dopiero po ukończeniu przez psy szóstego tygodnia życia. Oddzielamy z grupy upatrzone, wybrane na podstawie poprzednich testów szczenię i przenosimy je do nowego dla niego miejsca. Na początku nie zwracamy na nie uwagi. Piesek wykazujący prawidłowe zachowanie będzie ciekawie badał nowe środowisko. Jeśli natomiast będzie lękliwie siedział lub nawet zaszyje się w jakimś kącie, to prawdopodobnie i w przyszłości będzie z lękiem i ociąganiem reagował na nowe sytuacje w jakich się znajdzie.
Test czwarty: przywoływanie szczeniaka do siebie
Test ten wykonuje się w powiązaniu z testem trzecim. Po pewnym czasie obserwacji próbujemy zwabić do siebie szczenię. Kucamy więc i cmokając oraz stukając lekko palcem w podłogę przywołujemy psa do siebie. Jeśli przybiega szybko — świadczy to o nim dobrze. Taki pies będzie w przyszłości łatwy do przyuczenia i wyszkolenia. Szczenię obojętne i lękliwe będzie natomiast trudniejsze do kierowania.
