Podstawy wychowania psa.
U podstaw każdego prawidłowego wychowania leży cierpliwość, miłość i konsekwencja.
1. Szkolenie rozpoczyna się w chwili, kiedy pies przekracza próg naszego domu. Tylko wówczas uczy się on łatwo, potem przychodzi mu to już z trudnością.
2. Przyzwyczajajmy psa do ustalonych rozkazów jak:, „fuj”, „dość”, „siad”, „chodź”.
3. Nie jest konieczne uczenie psa zbyt wielu rzeczy, ale to, co jest dla niego ważne musi ćwiczyć tak długo, aż się nauczy.
4. Stopień trudności i długość ćwiczeń muszą być dostosowane do wieku psa. Nie należy go przemęczać.
5. Nie zapomnijmy nigdy spokojnym głosem pochwalić psa i pogłaskać go. Pies uczący się radośnie, uczy się lepiej i szybciej.
6. Jeśli pies zasłuży na naganę, to nie róbmy tego połowicznie lub w sposób niezdecydowany, gdyż pies nie potraktuje nas wtedy powabnie. Nie mówmy mu długich kazań, których nie zrozumie. Właściwa jest ostra krótka nagana w rodzaju „dość” lub „fuj”.
7. Jeśli nagana nie odnosi pożądanego skutku, to nie krzyczmy na psa ani go też nie bijmy, gdyż nie jest to sposób postępowania odpowiadający naturze psa! O wiele skuteczniejsze jest „potrząśnięcie karkiem” za pomocą obroży szkoleniowej. Jest to bardziej dla psa zrozumiałe. Suka bowiem karci szczenięta chwytając je za kark i potrząsając.
8. Pies potrafi połączyć przyczynę ze skutkiem, ale tylko wtedy, jeśli jedno następuje zaraz po drugim. Dlatego też nie należy karać psa, jeśli przybiegnie do nas z powrotem dopiero po długiej nieobecności. On już dawno zapomniał o swoim przewinieniu. Pochwalmy go więc za to, że do nas wrócił, gdyż inaczej skojarzy sobie swój powrót z nieprzyjemnym przeżyciem kary.
9. Bądźmy zawsze konsekwentni, jeśli nawet przychodzi to nam z trudem. Nie wolno pozwalać na coś, czego wczoraj zabroniliśmy. To zbija psa z tropu.
10. Wychowanie bez autorytetu jest w przypadku psa zupełnie nie na miejscu. Właściciel, który nie umie postawić psu żadnych wyraźnych wymagań i granic ryzykuje, że zwierzę poczuje się przewodnikiem stada i nie będzie już swego pana brało poważnie, ani też go słuchało.
11. Pies lubi aby stawiano mu wymagania, inaczej czuje się niepotrzebny i próbuje zwrócić na siebie uwagę różnymi psikusami.
12. Unikajmy przenoszenia własnych lęków na psa lub wyładowywania na nim swojej złości. Nie zapominajmy, że jesteśmy dla psa wzorem do naśladowania i przewodnikiem stada.
13. Unikajmy oceny psa według naszego punktu widzenia. Dla wzajemnego współżycia ważniejsze jest zrozumienie jego mowy, jego zachowania i jego uczuć
