Należy zrobić wszystko, aby uniknąć niepożądanego miotu. Niechciane psy są kłopotem i mogą w różny sposób stanowić zagrożenie dla ludzi. Natomiast zaplanowane krycie suki przedłuża linię hodowlaną.
Jeśli pokryjemy rasową sukę psem o dobrym pochodzeniu, to powiększany szansę uzyskania wartościowego potomstwa. Opieka nad suką i szczeniętami będzie czasochłonna, dlatego trzeba sobie zaplanować wolny czas. Ktoś, kto chciałby łączyć pojawienie się nowego miotu z nadzieją na zarobienie pieniędzy, dozna zapewne zawodu.
Jeśli starannie obliczymy nakłady, to okaże się, że hodowca amator nie uzyska dochodu, na jaki liczył, nawet jeśli uda mu się szybko sprzedać szczenięta.
Najważniejszym zadaniem hodowli jest jednakże powtórzenie korzystnych cech pary rodzicielskiej.
Planowanie i program hodowlany
Jeśli podjęliśmy decyzję, że sukę hodowlaną należy pokryć, powstaje pytanie: kiedy? Suka może być pokryta przez samca tylko w okresie rui. Okres ten nazywa się cieczką i trwa około 3 tygodni. U ras średniej wielkości cieczka rozpoczyna się wkrótce po osiągnięciu wieku 6 miesięcy. Oznacza to, że suka jest zdolna do zapłodnienia, zanim osiągnęła pełną dojrzałość. Nie powinno się pozwolić na pokrycie suki w pierwszej cieczce.
Wskazane jest zapobieganie kryciu i odchowaniu szczeniąt przez sukę, która sama jest jeszcze w okresie wzrostu. W wypadku większości ras rozsądnie jest odczekać do następnej cieczki, która wystąpi po osiągnięciu 18 miesięcy. Do tego wieku nie można też wydawać sądu na temat zalet hodowlanych suki.
Gdy zdecydowaliśmy się na określony program hodowlany, musimy zdać sobie sprawę z tego, że dziedziczenie cech fizycznych jest procesem skomplikowanym. Cechy, które obserwujemy u rodziców, nie muszą się powtórzyć u potomstwa. W następnym pokoleniu mogą wystąpić cechy ukryte, a nawet te, co do których mieliśmy nadzieję, że nie pojawią się u szczeniąt.
Szczenięta z nowo narodzonego miotu są czymś w rodzaju kompromisu i wykazują wiele podobieństwa do obojga rodziców, ale też mają pewne cechy, które powodują, że każde szczenię jest inne. Hodowcy niejednokrotnie wpadają w pułapkę błędnego przekonania, że aby stać się dobrym hodowcą, wystarczy jedynie skojarzyć ze sobą dwa osobniki o pożądanych cechach.
Mitem jest przesąd, że mezalians w pewien sposób naznaczy sukę i będzie ona w przyszłości rodziła nierasowe szczenięta. Urodzenie szczeniąt z krzyżówki nie będzie miało wpływu na następne mioty.
