Zdolności łowieckie kota
Niektóre koty są bardzo zapalonymi oraz umiejętnymi łowcami i ta umiejętność może być do pewnego stopnia dziedziczna. Koty żyjące na farmach okazują się bardzo skutecznymi tępicielami gryzoni. Jednak te łowcze instynkty sprawiają nam dużą przykrość, kiedy kot upoluje ptaka lub wyłowi rybkę z akwarium. W warunkach naturalnych kocię przez pierwsze sześć tygodni życia ma do czynienia tylko z martwą zdobyczą upolowaną uprzednio przez matkę. Po tym okresie matka będzie już przynosić kociętom żywą zdobycz, by nauczyły się zabijać. Badania naukowe dowodzą, że jeśli kocięta w wieku mniej więcej pięciu miesięcy nie przejdą takiej zaprawy życiowej, nie będą wprawnymi łowcami w przyszłości.
Wiele zabaw prowadzonych przez kota na terenie domu jest odbiciem naturalnych instynktów tego zwierzęcia. Podrzucanie zabawki w górę, rzucanie się na kawałek sznurka wleczonego po podłodze, zatapianie pazurków w piłkę – są to wszystko przejawy normalnego zachowania kota polującego. Kotek w czasie zabawy wykonuje takie same czynności, jakie wykonują koty dorosłe podczas polowania. W przeciwieństwie do kotów dzikich, koty domowe nie są w pełni świadome swych łowczych instynktów. Najczęściej bawią się upolowaną zdobyczą, zwłaszcza jeśli jest nią mysz, szturchając ją łapkami, nawet kiedy przestanie się ruszać. Na ogól taka zdobycz jest już wtedy martwa, ale zamiast zabrać się do zjedzenia jej, kot dalej będzie się jeszcze jakiś czas bawił swą ofiarą. Są to wyłącznie przejawy instynktu, który w warunkach życia w domu przestał już być kotu potrzebny, niemniej psychiczne impulsy do takich zachowań pozostają nadal silne.
Próżne będą nasze starania, by powstrzymać kota od polowania na ptaki lub gryzonie, ale możemy mu tę czynność utrudnić zawieszając dzwonek na obróżce. Kastracja nie ma żadnego wpływu na łowcze instynkty kota, chociaż może hamować inne niepożądane odruchy, na przykład opryskiwanie moczem.
Niektóre koty przyzwyczajają się do obecności dzwonka przy obróżce, a ponieważ przeważnie polują skradając się do ofiary powoli i ostrożnie, dzwonek wydaje dźwięk dopiero wtedy, gdy kot dopada zdobyczy.
Nie należy pozwalać swemu pupilowi na zjadanie upolowanych przez niego stworzeń, gdyż mogą one stanowić zagrożenie dla jego zdrowia. Wiele gatunków gryzoni jest nosicielami jajek tasiemca, którymi kot może się zarazić, zjadając zdobycz. Inne choroby mogą też być przeniesione tą samą drogą. Tak przedostają się do organizmu kota pasożyty (z toksoplazmą włącznie), stanowią ce zagrożenie dla zdrowia publicznego oraz nicienie płucne.
Jak wszystkie zwierzęta mięsożerne, koty łowią zazwyczaj słabe, często chore sztuki. Z tego powodu gryzonie stanowią dla nich największe zagrożenie, gdyż te najsłabsze mogą byt zatrute trucizną na szczury. Ten preparat będzie podobnie oddziaływał także na koty, powodując ich śmierć.
Czasami zdarza się, że kot przyniesie zdobycz do domu i ofiaruje komuś z domowników. Zachowanie takie jest dość rozpowszechnione wśród kotek i jest odbiciem ich naturalnego nawyku przynoszenia pokarmu dla kociąt. Nie należy w takich razach karcić kota, ale okazać mu naszą wdzięczność i usunąć nieżywe stworzenie.
Zainstalowanie drzwiczek dla kota może przyczynić się do tego, że zacznie on znosić swą zdobycz do domu, dlatego należy zachować pod tym względem szczególną ostrożność.
Trzeba dobrze pilnować kota, jeśli w domu znajdują się inne małe zwierzątka. Niebezpieczeństwo grozi bowiem wówczas rybkom w otwartym akwarium, ptakowi w klatce i nawet morskiej śwince.
Karmnik dla ptaków należy ustawić w ogrodzie w takim miejscu, by kot nie mógł wdrapać się tam i zaatakować pożywiających się ptaków. Budki dla ptaków też powinny być rozwieszone w przemyślny sposób, aby udaremnić kotu dostęp do nich.
Delikatne łodygi lub świeżo zasadzone rośliny trzeba szczególnie chronić przed kocimi zakusami. Potrafi on zniszczyć młode drzewko, jeśli zacznie na nim ostrzyć swe pazury.
