Przy tak ogromnym wyborze umaszczenia, wzorów i struktur świat kocich futer może przyprawić o zawrót głowy niejednego, nawet najbardziej doświadczonego wielbiciela kotów.
Wyróżniamy trzy rodzaje sierści w kocim futrze. Włosy zewnętrzne, inaczej nazywane okryciem wierzchnim — najbardziej szorstkie
i najlepiej chroniące, pokryte są substancją zatrzymującą wilgoć i dodają charakterystycznego blasku futrom naszych ulubieńców. Włosy środkowe, szczeciniaste z natury, stanowią warstwę izolującą, a mięciutkie i kręcone włosy wewnętrzne są umiejscowione najbliżej skóry zwierzęcia. Koty mają różnorodne typy sierści, na które składa się wiele kombinacji długości i gęstości podstawowych jej rodzajów. Futro brytyjskiego kota krótkowłosego ma włosy zewnętrzne o średniej długości 50 mm i zaledwie kilka włosów środkowych albo wcale. Kręcone futro kota rasy comish rexjest z kolei niemal pozbawione włosów zewnętrznych, natomiast ma wiele tej samej długości włosów środkowych i wewnętrznych.
Istnieją niezliczone rodzaje ubarwienia kocich futer, które dzielą się na jednolite, pręgowane, szylkretowe, dwukolorowe, trójkolorowe oraz colourpointy.
Pręgi to najczęściej występujący wzór na sierści kotów, przypominający o dniach, gdy koty żyły dziko i musiały liczyć na kamuflaż, polując na swą zdobycz. Wyróżniamy cztery rodzaje pręg – makrelowy (w kształcie pasków), marmurkowy (nieregularny, plamisty wzór), nakrapiany oraz mysi.
Jednokolorowe ubarwienie jest najłatwiejsze do rozpoznania. Bardzo często u kociąt występuje domieszka włosów innego koloru, zanim dorosną i ich futro uzyska jednolitą barwę.
Szylkretowa sierść charakteryzuje się mieszaniną radości, beżu i czerni, które wymieszane tworzą moręgowaty wzór. Taki wzór jest spowodowany anomalią genetyczną właściwą tylko samicom.
Dwukolorowy rodzaj sierści to połączenie bieli i dowolnego koloru, który może być zarówno jednolity, jak i pręgowany. Tego rodzaju sierść najczęściej występuje u mieszanych kotów, chociaż spotykamy go też u rasowych. Przykładem dwukolorowego gatunku jest kot van – mający w większości białe futro i jedynie kolorowe łatki na głowie i ogonie.
Trójkolorowy wzór tworzy kombinacja bieli, czerni i radości lub okazjonalnie ich wyblakłe odmiany – niebieski czy kremowy.
W Wielkiej Brytanii takie odmiany nazywane są szylkretowymi i białymi, zaś w Stanach Zjednoczonych używa się określenia calico.
Odmiana colourpoint jest również bardzo łatwa do rozpoznania. U takich zwierząt pyszczek, ogon i łapy mają ciemniejszy kolor niż futro na pozostałych częściach ciała. Ciemniejsze miejsca mogą mieć różną barwę, której odmiany zawdzięczać będą swoje nazwy. Ciemnobrązowe to seal point, a z rudymi akcentami – fłame points.
Przy tak ogromnym wyborze umaszczenia, wzorów i struktur świat kocich futer może przyprawić o zawrót głowy niejednego, nawet najbardziej doświadczonego wielbiciela kotów.