Anatomia i fizjologia kota – Wzrok
Kot jest z natury swej drapieżnikiem, stworzeniem mięsożernym, świetnie przystosowanym do polowania na żywą zdobycz. Ma gibki, silny tułów (zwłaszcza kot syjamski), dzięki czemu potrafi szybko biegać, choć na krótkich dystansach. Wrodzona zwinność pozwala kotu skakać lub wspinać się z duża łatwością. Jeśli nawet straci równowagę, potrafi spadając przybrać właściwą pozycję i lądować na czterech łapach, minimalizując ryzyko uszkodzenia kręgosłupa, chociaż zdarza się że przy upadku uszkadza dolną szczękę. Nawet skacząc z wysokości sześciu metrów nie zrobi sobie krzywdy.
Chociaż kot jest fizycznie przystosowany do chwytania zdobyczy, to zanim jej dopadnie, musi dokładnie wypatrzyć, gdzie się ona znajduje. Nic więc dziwnego, że organ wzroku u kota jest dobrze rozwinięty.
Źrenice, czyli czarne punkty w centrum oka, są bardzo wrażliwe na światło. Kiedy oświetlenie jest słabe, rozszerzają się, tworząc wielkie koła, dzięki czemu minimalna nawet ilość światła dociera w głąb oka do siatkówki, gdzie tworzy się obraz.
Kot jako łowca jest doskonale przystosowany do nocnego trybu życia, gdyż za siatkówką oka ma dodatkową błonę odblaskową, zwaną tapetum lucidum. Dzięki niej promienie światła padające na komórki siatkówki są natychmiast ponownie odbite, co powoduje wzmocnienie widzianego obrazu. Obecność błony odblaskowej sprawia również, że kocie oczy lśnią w ciemnościach, gdy padnie na nie snop światła, na przykład z reflektorów samochodowych. W siatkówce kociego oka znajdują się dwie grupy komórek, zwane pręcikami oraz czopkami. Czopki są barwoczułe i nastawione na silne bodźce świetlne, pręciki natomiast są bardzo czułe na natężenie światła przenikającego do siatkówki i umożliwiają tworzenie się obrazu. Liczba pręcików jest znacznie wyższa u kotów niż u ludzi. Kot potrafi dostrzec, co się dzieje tam, gdzie ludzkie oko postrzega całkowitą ciemność. Podobnie jak oko ludzkie i psie, każde oko kota odbiera nieco inny obraz, ale centralny obszar widzenia jednego oka pokrywa się z centralnym obszarem widzenia oka drugiego.
Stanowi to podstawę dwu ocznej wizji, umożliwiającej kotu zlokalizowanie zdobyczy z wielką dokładnością. U kota domowego umiejętność ta różni się w zależności od rasy, kocięta zaś takiej dwuocznej wizji nie mają. Ogranicza to ich łowcze umiejętności przez pierwsze trzy miesiące
