Manchester terier
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Użytkowanie: terier
Klasyfikacja FCI: grupa 3 – teriery sekcja l – teriery duże i średnie.
Próby pracy nie są wymagane.
WYGLĄD OGÓLNY: Zwarty, elegancki, silny, o odpowiedniej substancji.
ZACHOWANIE/CHARAKTER: Bystry w zachowaniu, czujny, przyjacielski i chętny do pracy, przy tym rozsądny i wiemy.
GŁOWA: Mózgoczaszka długa, płaska, wąska i klinowata o prostym profilu. Umięśnienie policzków nie powinno być uwidocznione.
Trzewioczaszka: Trufla nosowa o głębokiej czerni.
Kufa dobrze wypełniona pod oczami. Zwęża się stopniowo ku zakończeniu. Wargi ściśle przylegające.
Uzębienie: szczęka i żuchwa tej samej długości, zwarte w zgryzie nożycowym, to znaczy, że siekacze górne zakrywają w ścisłym kontakcie siekacze dolne i są ustawione pionowo.
Oczy małe, ciemne i błyszczące, w kształcie migdała, nie mogą być wyłupiaste.
Uszy małe, w kształcie litery „V”, załamane powyżej wierzchu czaszki, opadają do przodu powyżej oczu przy kontakcie z głową.
SZYJA: Dość długa, zwęża się od łopatek ku głowie, bez luźnego podgardla, z profilu wysklepiona.
TUŁÓW: Krótki, lekko zaokrąglony w partii lędźwiowej.
Żebra dobrze wyskłepione.
Dolna linia za żebrami lekko podciągnięta (słabizny).
OGON: Krótki, osadzony w miejscu, gdzie kończy się wypukłość zadu (górnej linii), gruby u nasady, zwęża się kn koniuszkowi, nie powinien być noszony ponad linią grzbietu.
KOŃCZYNY: Kończyny przednie proste i dobrze ustawione pod tułowiem. Ich długość jest w należytej proporcji do ciała. Front jest głęboki i wąski. Łopatki skośnie ułożone o czystym zarysie (suche).
Kończyny tylne silne i muskularne. Stawy skokowe i kolanowe nie mogą być zbieżne, ani skierowane na zewnątrz, beczkowate. Kolana dobrze katowane. Łapy małe, nieomal zajęcze, mocne, o dobrze wysklepionych palcach.
RUCH: Prosto do przodu, swobodny i harmonijny, o znacznym wykroku kończyn przednich i mocnym odepchnięciu tylnych.
OKRYWA WŁOSOWA: Włos ściśle przylegający, gładki, krótki i błyszczący, mocny.
Umaszczenie: głęboka czerń i soczyście mahoniowe podpalanie są rozmieszczone następująco: głowa – na kufie jest podpalana. Trufla nosowa i wierzch nosa są głęboko czarne. Poniżej oczu, no policzkach są małe mahoniowe plamki. Żuchwa i podgardle są podpalane, a odgraniczony zakres barwy układa się na kształt litery „V”. Kończyny przednie poniżej nadgarstków są podpalane, nie dotyczy to palców, które powinny być każdy z czarną kreską ciągnącą się jego wierzchem. Kreski te są wyraźnie odgraniczone, jakby wyrysowane na wierzchu łapy. strona wewnętrzna kończyn tylnych jest podpalana, na wysokości kolan następuje rozgraniczenie dwóch barw. Podpalany jest spód ogona i okolice odbytu. Znaczenie to powinno być jak najwęższe w kształcie, tak by przykrywał je ogon. Dwie małe plamki barwy podpalanej znajdują się po obu stronach klatki piersiowej, na froncie. Podpalanie wierzchnich partii kończyn tylnych, potocznie zwane „portkami” jest wadliwe. Czerń w żadnym wypadku nie powinna się wtapiać w partie podpalane i odwrotnie, odgraniczenie obu barw powinno być wyraźne.
WZROST: Idealna wysokość w kłębie dla samców wynosi 40 – 41 cm, dla suk 38 cm
