Owczarek belgijski Groenendael
Grupa I, psy pasterskie i stróżujące
Wygląd ogólny: Pies średniej wielkości, proporcjonalny, inteligentny. Harmonijnie zbudowany z dumnie noszoną głową, elegancki, powinien sprawiać wrażenie silnego, ale nie ciężkiego. Spojrzenie czujne, wyrażające inteligencję, o pytającym wyrazie.
Głowa: Rzeźbiona, dość długa, sucha. Czaszka i kufa równej długości lub kufa odrobinę dłuższa od czaszki. Przełom czołowy umiarkowany, górna linia mózgoczaszki i kufy równoległe.
Nos: Czarny, nozdrza rozwarte.
Kufa: Średniej długości, zwężająca się stopniowo w kierunku nosa. Kość nosowa prosta, linie kufy i czaszki równoległe.
Wargi: O cienkiej tkance, przylegające, mocno wypigmentowane, różowe błony śluzowe nie mogą być widoczne.
Policzki: Suche, dość płaskie, chociaż umięśnione.
Uzębienie: Mocne, białe, równe zęby mocno osadzone w dobrze rozwiniętych szczękach. Zgryz nożycowy. Zgryz cęgowy dopuszczalny (preferowany przez przewodników stad owiec i bydła).
Przełom czołowy: Średni, ale zaznaczony.
Łuk brwiowy: Niewyraźny, kufa wypełniona pod oczami.
Czaszka: O średniej szerokości w stosunku do długości, czoło płaskie z lekko zaznaczoną bruzdą czołową. Linie czaszki i kufy równoległe.
Oczy: Średniej wielkości, nie wyłupiaste i nie osadzone głęboko, o kształcie zbliżonym do migdała, brązowe, możliwie najciemniejsze. Czarne obwódki oczu. Oczy skierowane prosto. Spojrzenie inteligentne i badawcze.
Uszy: Trójkątne, stojące, wysoko osadzone, proporcjonalne. Brzegi małżowiny zaokrąglone.
Szyja: Dość długa, umięśniona, bez wiszącego podgardla, poszerzająca się stopniowo w kierunku łopatek.
Kark: Lekko wypukły.
Przód: Wyraźne i mocne mięśnie, mocna kość.
Łopatki: Kości łopatek długie, skośne i płaskie, wyraźnie ukątowane z kością ramienia tak, aby łokcie poruszały się swobodnie.
Ramię: Powinno poruszać się równolegle do osi podłużnej ciała.
Przedramię: Długie i umięśnione.
Nadgarstki: Mocne i krótkie, stawy proste bez śladu krzywicy.
Stopy: Raczej okrągłe, palce wypukłe i zwarte, poduszki grube i elastyczne, paznokcie ciemne i mocne.
Tułów: Korpus mocny, ale nie ciężki. Wysokość w kłębie równa długości od łopatek do nasady ogona u psów, u suk długość może być odrobinę większa od wysokości.
Przedpiersie: Z przodu niezbyt szerokie ani nie za wąskie. Z boku wyraźnie widoczne.
Klatka piersiowa: Głęboka, niezbyt szeroka. Żebra w górnej ich części zaokrąglone, łagodnie schodzące do mostka, sięgające daleko do tyłu.
Kłąb: Wyraźnie zaznaczony.
Linia górna: Prosta, szeroka i umięśniona.
Brzuch: Średnio rozwinięty, nie wiszący, nie podkasany, stanowiący kontynuację dolnej linii klatki piersiowej.
Zad: Lekko opadający, dość szeroki.
Tył: Mocny, ale nie ciężki, prostopadły do ziemi.
Uda: Szerokie, muskularne. Kolano prawie prostopadłe do miednicy.
Podudzie: Długie, szerokie, muskularne i wyraźnie kątowane w stawie skokowym. Staw skokowy mocny, szeroki. W widoku z tyłu pięty równoległe do siebie.
Pięty i śródstopie: Krótkie, mocne, ostrogi niepożądane.
Stopy: Lekko owalne, palce łukowate, zwarte. Poduszki grube i elastyczne. Paznokcie ciemne i mocne.
Ogon: Średniej długości, wysoko osadzony, mocny u nasady, nisko noszony, koniec u nasady lekko zakręcony na wysokości stawu skokowego. W ruchu ogon noszony wyżej. Nie może być zakręcony w kształcie haka ani skrzywiony.
Szata: Jednolita czarna maska obejmuje górne i dolne wargi, kąciki warg i powieki. Długość włosa, kierunek jego ułożenia są cechami różnicującymi powyższe cztery rasy. Wszystkie muszą mieć obfity, przylegający, dobrego gatunku, z wełnistym podszerstkiem. Dopuszczalna jest odrobina bieli na piersi i palcach.
Owczarek Belgijski Groenendael – Jednolity czarny.
Owczarek Belgijski Lakenois – Płowy z czarnymi końcami niektórych włosów, głównie na kufie i ogonie.
Owczarek Belgijski Malinois – Tylko kolor płowy z czarnym nalotem ( czarnymi końcami włosów ) i z czarną maską.
Owczarek Belgijski Tervueren – preferowany jest kolor płowy z czarnym nalotem (czarnymi końcami włosa) jako najbardziej naturalny. Płowy kolor powinien być ciepły – intensywny czerwony – nie jasny ani nie rozmyty.
ODMIANY:
SIERŚĆ DŁUGA (Groenendael i Tervueren) krótka na głowie, zewnętrznej stronie uszu i dolnej części kończyn, z wyjątkiem tylnej strony przedramienia, które od łokcia do nadgarstka pokryte jest długim włosem, tzw. frędzlami. Na reszcie ciała włos długi i gładki, dłuższy i bardziej obfity wokół szyi i przedpiersia, gdzie tworzy kryzę i fartuch lekko chroniony przez gęsty włos. Włos przy nasadzie ucha uniesiony, obramowujący głowę. Tylne kończyny pokryte długim gęstym włosem, który tworzy portki i bryczesy. Ogon pokryty długim włosem tworzącym pióropusz. Granice maski wyznaczają uszy, górne powieki i dolne wargi, musi być ona czarna.
Wady – sierść wełnista, skręcona, pofalowana, niewystarczająco długa. U Groenendaela – czerwone refleksy na sierści (tzn. sierść czarna, która w słońcu ma odcień czerwony), oraz szare portki. U Tervuerena – niepożądane są – kolor szary, kolor niewystarczająco ciepły lub rozmyty, brak czarnych końcówek włosów lub takie ich złe rozmieszczenie, że tworzą łaty, za mała maska jaśniejsza). Nadmiar koloru czarnego na końcach włosów niepożądany.
SIERŚĆ KRÓTKA (Malinois) bardzo krótki na głowie, zewnętrznej stronie uszu i dolnej części kończyn, krótki na reszcie ciała, bardziej obfity na ogonie i dookoła szyi, gdzie tworzy kryzę, która zaczyna się u nasady uszu i rozciąga aż do gardła. Na końcach kończyn włos dłuższy.
Wady – włos półdługi tam gdzie powinien być krótki, szorstki wymieszany z krótkim, pofalowany. Całkowity brak czarnego nalotu lub jego rozmieszczenie w formie łat. Za mała lub odwrotna maska. Nadmiar czarnego koloru niepożądany.
SIERŚĆ SZORSTKA (Lakenois) charakterystyczną cechą tej odmiany jest szorstki, suchy i zmierzwiony włos. Długość włosa na całym ciele około 6 cm . Włos wokół oczu i na kufie musi być tak ukształtowany, aby głowa miała wyraz np. briarda, jednakże zarost na kufie jest obowiązkowy. Na ogonie nie może być pióropusza.
Wady – za długi, jedwabisty, zakręcony, pofalowany lub krótki włos. Kępki miękkiego włosa pomiędzy szorstkimi. Włos za długi wokół oczu i na brodzie, włos krzaczasty i bujny.
UWAGA: Zakazane jest mieszanie ras z wyjątkiem szczególnych przypadków dozwolonych przez Główną Komisję Hodowlaną.
Skóra: Elastyczna, ale nie luźna. Zewnętrzne błony śluzowe mocno wypigmentowane.
Wzrost: Pożądany wzrost dla psów 62 cm, dla suk 58 cm . Tolerancja wzrostu minus 2 cm w dół i plus 4 cm w górę.
Proporcje: Proporcje dla psa o wysokości w kłębie 62 cm; długość od łopatki do końca zadu 62 cm . Długość grzbietu od kłębu do miednicy 41 cm . Obwód klatki piersiowej za łokciami minimum 75 cm . Głębokość klatki piersiowej 31 cm . Wysokość od podłoża do klatki piersiowej 31 cm . Długość głowy 25 cm . Długość kufy 12,5 do 13 cm .
Ruch: Swobodny, energiczny. Pies kryje maksymalną powierzchnię ziemi. W ruchu pies zdaje się być niezmordowany. Z powodu wielkiego temperamentu pies ma tendencję do poruszania się po łuku, a nie w linii prostej.
