Karelski pies na niedźwiedzie
Pochodzenie: Finlandia.
Użytkowanie: wielostronny pies myśliwski, m.in. do polowań na drapieżniki (lisy, niedźwiedzie) i na grubą zwierzynę (łosie, jelenie, dziki).
Klasyfikacja FCI: grupa 5 – szpice i psy ras pierwotnych
sekcja 2 – nordyckie psy myśliwskie Bez prób pracy.
Wrażenie ogólne: Pies średniej wielkości, o krzepkiej, silnej budowie, o długości nieco większej od wysokości, o gęstym owłosieniu, z prosto stojącymi uszami.
Zachowanie/charakter: Zrównoważony, nieco „zapatrzony w siebie” (nieprzystępny), śmiały, odważny; czułe zmysły, zwłaszcza węch, czynią z niego psa wydatnie przydatnego do polowań na grubą zwierzynę.
Głowa: Oglądana od przodu jest trójkątna, czoło i policzki stosunkowo szerokie. Czoło nieco wysklepione, stop zaznaczony, lecz nie opadający stromo; brwi nieznacznie rozwinięte; kufa głęboka, tylko nieznacznie zwęża się ku czubkowi nosa; grzbiet nosa przeważnie prosty. Nos czarny, silnie rozwinięty. Wargi cienkie, zwarte. Zgryz nożycowy.
Oczy stosunkowo małe i brązowe. Spojrzenie żywe, często płomienne. Uszy stojące, średniej wielkości z lekko zaokrąglonymi czubkami.
Szyja: Mocna, średniej długości, wysklepiona i pokryta gęstym włosem.
Kończyny: Kończyny przednie mocne; łopatki ustawione dosyć ukośnie i muskularne. Łokcie skierowane prosto do tyłu. Przedramiona proste, elastyczny staw nadgarstkowy tylko nieznacznie kątowany.
Kończyny tylne silne i muskularne; oglądane od tyłu są proste i równoległe.
Przód tylnych kończyn harmonijnie zaokrąglony. Udo szerokie. Staw skokowy umiarkowanie kątowany.
Stopy: Stopy przednie zwarte, dobrze wysklepione i dość okrągłe. Stopy tylne zwarte, nieco dłuższe i bardziej płaskie od przednich.
Tułów: Mocny; grzbiet prosty i elastyczny; umięśnienie grzbietu dobrze wykształcone. Obszerna klatka piersiowa sięga mniej więcej do łokcia. Zad szeroki i lekko opadający. Linia brzucha łagodnie podciągnięta.
Ogon: Osadzony wysoko, średniej długości, wygięty łukowato nad grzbietem tak, że czubek ogona dotyka boków lub grzbietu.
Okrywa włosowa:
Włos okrywowy w dotyku sztywny i twardy; dłuższy na szyi, grzbiecie i na tyle ud. Podszerstek miękki i gęsty.
Umaszczenie czarne lub zbliżone do matowo-brązowego, które jest wynikiem przeświecania czerwono-brązowego zwykle podszerstka; najczęściej z wyraźnie odgraniczonymi białymi plamami lub znamionami na głowie, szyi, piersi, brzuchu i kończynach. Dopuszczalne jest również umaszczenie czysto czarne.
Wielkość: Wysokość w kłębie: idealna 57 cm u psów, 52 cm u suk. Tolerowane są odchylenia +/- 3 cm.
Dopuszczalne, choć niepożądane cechy:
– obcięty ogon,
– wilcze pazury,
– biała sierść z czarnymi i wilczastymi plamami,
– szaroczarna sierść spowodowana domieszką szarych (wilczastych) włosów do włosów czarnych.
