Buhund
Pochodzenie: Norwegia
Data publikacji obowiązującego wzorca: 15.11.1985
Użytkowanie: wielostronny pies stróżujący, gospodarski i pasterski
Klasyfikacja FCI: grupa 5 szpice i psy ras pierwotnych, sekcja 3 nordyckie psy stróżujące i pasterskie
Bez prób pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE: Norweski buhund jest typowym szpicem, nieco poniżej średniej wielkości, lekko zbudowanym, o krótkim, zwartym tułowiu, dość gładko przylegającym włosie, z prostymi, spiczastymi uszami i ogonem zawiniętym nad grzbietem.
ZACHOWANIE/CHARAKTER: odważny i energiczny.
GŁOWA:
Wielkości proporcjonalnej do tułowia; klinowata, sucha, nie za ciężka.
Wyraźne różnice płci między psem a suką.
Mózgoczaszka:
Czaszka prawie płaska.
Stop wyraźny, lecz nie za silny.
Trzewioczaszka:
Nos czarny, grzbiet nosa prosty.
Kufa raczej krótka, zwęża się równomiernie w stronę nosa.
Fafle ciasno przylegające.
Zgryz nożycowy.
Oczy możliwie najciemniejsze, o barwie zgodnej z maścią psa.
Uszy spiczaste, wielkością i kształtem odpowiadające głowie; długość uszu lekko przewyższa szerokość przy nasadzie; noszone wyprostowane mocno ku górze.
Szyja: Sucha, stosunkowo krótka, pięknie noszona.
Tułów o długości odpowiadającej wysokości w kłębie.
Grzbiet silny i prosty.
Lędźwie silne, dobrze związane, lekko wysklepione, w harmonii z wyglądem ogólnym.
Klatka piersiowa głęboka; żebra dobrze wysklepione.
Ogon gęsto owłosiony, wysoko osadzony, mocno zwinięty, niezbyt na bok noszony.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie pasujące do typu, średnie katowanie stawu łopatka — ramię; łokcie dobrze przylegające. Nogi proste, suche i o silnym kośćcu, nie grube, jednak lepsze trochę grubsze niż za delikatne.
Stopy owalne, zwarte.
Kończyny tylne miernie kątowane, silne, dobre umięśnienie i kościec.
Stopy owalne i zwarte; wilcze pazury są błędem.
Okrywa włosowa:
Włos okrywowy gruby, bogaty, twardy lecz raczej gładko przylegający. Podszerstek miękki i gęsty, o wełnistej strukturze. Na głowie i przedzie kończyn włos jest stosunkowo krótki, na szyi i piersi dłuższy.
Umaszczenie: pszenne:
(biskwit) od jasnego do żółtawo-czerwonego, z czarnymi czubkami włosów lub bez nich; maska dopuszczalna, ale u psów jednobarwnych.
czarne: preferowana jednobarwność lecz dopuszczalna jest biała strzałka, białe znamię na piersi, wąska biała obroża i biel na łapach. Biel nie powinna jednak psuć ogólnego wrażenia.
Wielkość i waga:
Wysokość w kłębie: psy 43 – 47 cm, suki 41 – 45 cm.
Waga: psy ok. 14 – 18 kg, suki ok. 12 – 16 kg.
BŁĘDY: Każde odchylenie od wyżej wymienionych punktów należy uznać za błąd, którego ocena musi być proporcjonalna do stopnia odchylenia.
– budowa za gruba, za delikatna,
– nos o barwie wątrobianej,
– jasne oczy,
– nie sztywno wyprostowane uszy,
– każdy inny zgryz poza nożycowym,
– słabo zwinięty ogon,
– włos falisty lub zbyt długi,
– każde umaszczenie inne od wyżej wymienionych,
– nerwowość.
