Brabantczyk
Brabantczyk – jedna z ras psów należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji małych psów belgijskich. Znajduje sie w podsekcji brabantczyków. Według FCI nie podlega próbom pracy.
Trzy rasy: Gryfonik brukselski, Gryfonik belgijski i brabantczyk pochodzą od małego szorstkowłosego psa „Smousje” z okolic Brukseli. W XIX wieku poprzez krzyżówkę z Ruby King Charles Spanielem i mopsem uzyskano krótką czarną sierść i poprawiono typ rasy. Małe, bardzo czujne psy tych ras hodowane były, aby chronić wozy i stajnie przed inwazją gryzoni. W 1883 pierwsze gryfoniki został rejestrowany w Belgijskiej Księdze Rodowodowej. Były to Topsy (L. O. S. H. nr 163) i Foxine (L. O. S. H. nr 164).
Po roku 1900 stały się bardzo popularne, razem z innymi rasami, dzięki królewskiemu zainteresowaniu okazywanemu im przez królową belgijską Marie-Henriette. Wiele okazów zostało wyeksportowanych za granicę i pomogło w rozwoju i spopularyzowaniu tej rasy
Budowa
Mały, zgrabny o zwartej budowie ciała. Ogon wysoko osadzony. Głowa o dobrze wysklepionej mózgoczaszce. Szczęka wysunięta do przodu, jednak zęby nie mogą być widoczne. Duże oczy. Nos czarny, osadzony na linii oczu.
Szata i umaszczenie
Sierść jest zawsze krótka a umaszczenie czarne podpalane, brunatne lub rude i czarne.
Współcześnie jest przede wszystkim psem towarzyszącym.
W Polsce rasa rzadko spotykana. W Anglii, Skandynawii oraz Ameryce Północnej rasa od początku powstania cieszy się sporym zainteresowaniem.
W jednym miocie mogą urodzić się wszystkie odmiany gryfonika (gdyż brabantczyk to gładkowłosa odmiana gryfonika) – tzn. gryfonik belgijski, brukselski i brabantczyk. Jest to spowodowane tym, że wszystkie odmiany (choć na ringach oceniane osobno) można mieszać przy kojarzeniu par
