Bedlington terier
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 24.06.1987
Użytkowanie: terier
Klasyfikacja FCI: grupa 3 – teriery, sekcja l – teriery duże i średnie Próby pracy nie są wymagane.
Wygląd ogólny: Pełen wdzięku, zwinny, dobrze umięśniony pies o budowie ani wątłej, ani też topornej. Głowa winna mieć kształt gruszki lub klina, a jej wyraz gdy pies odpoczywa jest miły i łagodny.
Usposobienie/charakter: Bystry, odważny i pewny siebie. Inteligentny partner o silnym instynkcie łowieckim. Obdarzony dobrym charakterem, dumny, przywiązany do właściciela, ani bojaźliwy, ani nerwowy. Sympatyczny w spoczynku, w zagrożeniu pełen odwagi.
Głowa: Porośnięta obfitą, prawie białą czuprynką, która jest w dotyku jedwabista. Mózgoczaszka: wąska, głęboka i zaokrąglona.
Stop nie zaznaczony, górna linia głowy poczynając od potylicy aż do końca nosa prosta, bez załamań.
Trzewioczaszka: Trufla nosowa: nozdrza duże i dobrze wykrojone. Psy niebieskie i niebieskie podpalane powinny mieć ją czarną, wątrobiane i piaskowe mają czubek nosa koloru brązowego.
Kufa dobrze wypełniona pod oczami.
Wargi przylegające, ich kąty nie opadają.
Uzębienie szczęka i żuchwa są długie i zwężają się. Zęby są mocne i duże. Zgryz nożycowy, to znaczy, że siekacze górne przykrywają w ścisłym kontakcie siekacze dolne i są ustawione pionowo.
Oczy małe, błyszczące, głęboko osadzone. Oko o idealnym kształcie ma przypominać trójkąt. Przy umaszczeniu niebieskim kolor oka jest ciemny, przy niebieskim podpalanym barwa oka jest jaśniejsza o odcieniu bursztynowym, wątrobiane i piaskowe bedlingtony mają oczy jasno orzechowe.
Uszy średniej wielkości, podłużnego kształtu, nisko osadzone i płasko opadające przy policzkach. Cienkie w dotyku, aksamitne, pokryte krótką i delikatną sierścią, na końcach są ozdobione frędzlami prawie białego, jedwabistego włosa.
Szyja: Długa i mocna, stopniowo zwężająca się przy barkach, bez śladów pofałdowanej skóry na podgardlu. Harmonijnie osadzona, wysoko unosi głowę.
Tułów: Mocno umięśniony i wyjątkowo gibki. Jego długość jest trochę większa, jak wysokość mierzona w kłębie.
Grzbiet wraz z lędźwiami ma kształt naturalnego łuku.
Lędźwie wygięte, a od grzbietu biegnie ku nim wznosząca się linia.
Klatka piersiowa głęboka i dostatecznie szeroka. Żebra są płaskie, na poziomie mostka klatka piersiowa sięga łokci.
Dolna linia: uniesienie lędźwi wpływa na kształt dolnej linii tułowia, która jest zgrabnie podciągnięta.
Ogon: Średniej długości, gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, wdzięcznie wygięty. Jest nisko osadzony i nie może być noszony powyżej grzbietu.
Kończyny: Kończyny przednie proste, na wysokości klatki piersiowej są szerzej rozstawione niż przy łapach.
Łopatki płaskie i ukośnie ustawione.
Śródręcza długie i lekko skośne, ale nie słabe.
Kończyny tylne umiarkowanej długości, dobrze umięśnione. Tylne kończyny wydają się dłuższe niż przednie.
Stawy skokowe mocne, nisko umiejscowione, nie są wykręcone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz.
Łapy długie, zajęcze o zwartych i grubych opuszkach.
Ruch: Pies zdolny do galopu z wielką szybkością, co odzwierciedla się w jego wyglądzie. Ruch bardzo charakterystyczny, raczej skrócony, lekki i elastyczny, gdy jest wolny, i z pewnym rolowaniem przy szybkim biegu.
Okrywa włosowa:
Włos: bardzo specyficzny, gęsty, podobny do przędzy, dobrze odstający od skóry, ale nie szorstki. Wyraźna tendencja do skręcania, szczególnie na głowie i kufie.
Umaszczenie: niebieskie, wątrobiane i piaskowe z podpalaniem lub bez. Ciemna pigmentacja pożądana.
Wzrost i waga: Wzrost ok. 41 cm w kłębie, lekkie odchylenia w dół u suk i powyżej limitu u psów są tolerowane. Waga oscyluje między 8,2 a 10,4 kg.
Wady: Wszelkie odstępstwa od wzorca są traktowane jako wady i oceniane w zależności od stopnia.
