Akita
Kraj pochodzenia: Japonia.
Zastosowanie: pies towarzyszący.
Klasyfikacja FCI: Grupa 5 – Szpice i pierwotny typ, Sekcja 5: Szpice azjatyckie i rasy pokrewne. Rasa nie poddawana próbom pracy.
(Oryginalny wzorzec z dnia 03.09.1999r.)
Krótki rys historyczny: Pierwotnie japońskie psy miały rozmiar od małych do średnich i nie występowały w rasach dużych. Od 1603 r. w prefekturze AKITA MATAGI (średniej wielkości psy do polowań na niedźwiedzie) używane były do walk psów. Od 1868 r. rasa ta była krzyżowana z Tosa i mastifami, w efekcie czego wielkość psów tej rasy uległa zwiększeniu, ale cechy związane z typem szpica zostały utracone. W 1908 r. walki psów zostały zakazane, ale rasa ta została zachowana i udoskonalona jako duża rasa japońska. W wyniku tego dziewięć doskonałych egzemplarzy tej rasy zostało uznane w 1931 r. jako pomniki natury. Podczas II wojny światowej powszechne było używanie psich futer do produkcji ubrań wojskowych. Policja zarządziła chwytanie wszystkich psów i konfiskatę z wyjątkiem owczarków niemieckich, które używane były do celów wojskowych.
Jednakże niektórzy miłośnicy psów próbowali obejść to zarządzenie krzyżując swoje psy z owczarkami niemieckimi. Po zakończeniu II wojny światowej liczba akit gwałtownie spadła, a te które ocalały występowały jako trzy różne typy:
1) Matagi Akita
2) Akity do walk psów
3) Owczarko-Akity
Stworzyło to bardzo skomplikowaną sytuację dla rasy. Podczas odtwarzania po wojnie czystej rasy pies KONGO-GO pochodzący z lini DEWA, który wykazywał charakterystyczne cechy wpływu mastifa i owczarka niemieckiego, cieszył się krótkotrwałą wprawdzie, lecz ogromną popularnością. Jednakże miłośnicy psów nie zaaprobowali tego typu jako właściwej rasy japońskiej i poczynili próby wyeliminowania wszystkich obcych ras poprzez krzyżowanie z typem Matagi Akita w celu odtworzenia czystej pierwotnej rasy. Uzyskali w ten sposób ustabilizowanie czystej linii dużej rasy jaką dziś znamy.
Wygląd ogólny: Pies dużego wzrostu, dobrze wyważony i mocny. Drugorzędne cechy płciowe silnie zaznaczone, połączone z dużą szlachetnością i godnością. Mocna konstrukcja. Silnie zaznaczony dymorfizm płciowy.
Ważne proporcje: stosunek wysokości w kłębie do długości ciała (od szczytu łopatki do guza biodrowego) wynosi 10:11 z tym, że długość ciała u suk jest nieco większa niż u psów.
Zachowanie, temperament: złożony, wrażliwy, nie tchórzliwy.
Głowa
Mózgoczaszka:
Czaszka: wielkość jest proporcjonalna do wielkości ciała. Część czołowa jest szeroka z wyraźną bruzdą, bez zmarszczek.
Stop: dobrze zaznaczony.
Trzewioczaszka
Nos: duży, czarny, w przypadku białego umaszczenia dopuszczalny kolor cielisty.
Kufa: umiarkowanie długa, mocna, szeroka i głęboka. Zwężajaca się lecz nie spiczasta.
Grzbiet nosa: prosty.
Szczęki/zęby: zęby mocne ze zgryzem nożycowym, wargi przylegające.
Policzki: umiarkowanie rozwinięte.
Oczy: stosunkowo małe, prawie trójkątnego kształtu. Zewnętrzny kąt oka ściągnięty lekko ku górze. Umiarkowanie szeroko rozstawione o ciemnobrązowym kolorze, im ciemniejsze, tym lepsze.
Uszy: stosunkowo małe, dość grube, trójkątne z lekko zaokrąglonymi końcami. Osadzone niezbyt daleko od siebie, ustawione, lekko nachylone ku przodowi.
Szyja: gruba i muskularna, we właściwej proporcji do głowy.
Tułów
Grzbiet: prosty, silny.
Lędźwie: szerokie, muskularne.
Klatka piersiowa: głęboka, dobrze rozwinięta, żebra umiarkowanie wysklepione.
Brzuch: podciągnięty.
Ogon: wysoko osadzony, gruby, noszony silnie skręcony nad grzbietem, ogon opuszczony sięga prawie do stawów skokowych.
Kończyny
Kończyny przednie:
Łopatki: umiarkowanie ukośne i dobrze rozwinięte.
Łokcie: przylegające do tułowia.
Przedramię: proste, o mocnym kośćcu.
Kończyny tylne: dobrze rozwinięte, silne i umiarkowanie ukątowane.
Stopa: gruba, okragła, wysklepiona i zwarta.
Ruch: mocny, dynamiczny.
Szata
Włos: okrywowy włos twardy, szorstki i prosty. Podszerstek miękki i gęsty. Kłąb i zad pokryty jest nieco dłuższym włosem – włos na ogonie jest dłuższy niż na reszcie ciała.
Umaszczenie: czerwono-płowe, sezamowe (czerwono-płowe z czarnymi końcówkami), pręgowane, biały. Wszystkie wymienione wcześniej umaszczenia za wyjątkiem białego muszą mieć „urajiro ” (białawe umaszczenie po bokach kufy, na policzkach, po spodniej stronie żuchwy, szyi, piersi, tułowia i ogona, po wewnętrznej stronie kończyn przednich i tylnych.)
Wymiary: Wysokość w kłębie: psy: 67 cm, suki: 61 cm. Tolerancja: +/- 3 cm.
Błędy: wszystkie odstępstwa od powyższego wzorca muszą być uznane za błąd, którego znaczenie zależne jest od stopnia odchylenia od wzorca, a zwłaszcza:
– sucze psy/samcze suki;
– przodozgryz lub tyłozgryz;
– brakujące zęby;
– plamy na języku;
– zbyt jasne oko;
– krótki ogon;
– tchórzliwość.
Błędy dyskwalifikujące:
– nie stojące ucho;
– zwisający ogon;
– długi włos (kosmaty);
– czarna maska;
– kolorowe znaczenia na bieli.
