WYŻEŁ WEIMARSKI
Jedna z ras psów, należąca do grupy wyżłów, zaklasyfikowana do sekcji wyżłów kontynentalnych w podsekcji psów w typie gończego.
Szare psy myśliwskie znane były w Niemczech co najmniej od 1630 roku. Jest kwestią sporną, czy wyżeł weimarski rzeczywiście już w obecnym kształcie był hodowany na dworze weimarskim. Pewne jest tylko to, że książę Karol August (1757-1828) był namiętnym myśliwym i sprowadził z Francji psy gończe. Wiadomo też, że umieszczał swoje psy u dworskich łowczych i chłopów, oraz że szare wyżły występowały głównie w okolicach Weimaru i Halle.W XIX wieku weimarska szlachta dla potrzeb myślistwa rozpoczęła pracę hodowlaną, której wynikiem jest obecna postać psa tej rasy. Do 1929 roku hodowla tej rasy była rygorystycznie kontrolowana przez Klub Hodowców Wyżła Weimarskiego i nie zezwalano na nią poza granicami Niemiec.
Szary wyżeł weimarski uważany jest w niemczech za najstarszego rasowego psa do polowań na ptactwo łowne. Odmiana krótkowłosa używana jest zazwyczaj do polowań na ptactwo lądowe, natomiast wyżły długowłose wykorzystywane są przede wszystkim do polowań na ptactwo wodne.
Wyżeł ten jest wierny, łatwy do prowadzenia, spokojny, inteligentny. Niekiedy samowolny, duża ciętość stwarza czasem problemy – wymaga zatem konsekwentnego właściciela.
Srebrzystoszare, srebrzystobrązowe, szaromysie oraz wszystkie pośrednie odcienie. Głowa i uszy są ogólnie w kolorze jaśniejszym. Białe znaczenia tylko małych rozmiarów są dopuszczalne na przedpiersiu i palcach. Czasami na środku grzbietu znajduje się ciemniejszy pas, bardziej lub mniej zaznaczony, zwany „wężową” pręgą.
Włos okrywowy może być cienki, nieco grubszy lub nawet szorstki. U odmianz długowłosej wyżła weimarskiego, sierść o długości 2,5-5 cm, z piórami z tyłu łap.
Dla wyżła weimarskiego najważniejszy jest ruch. Jego mięśnie wymagają codziennych ćwiczeń w postaci spacerów lub biegania. Nie zaleca się trzymania tego zwierzęcia w mniejszym mieszkaniu. Gubi niewiele włosa, powinien być czesany raz w tygodniu przez kilka minut.
Wyżeł weimarski długowłosy nie był początkowo w ogóle hodowany. Recesywny gen odmiany długowłosej sprawia, iż psy te są znacznie rzadsze niż wyżły weimarskie krótkowłose. Szczenię długowłose może się urodzić, gdy zarówno ojciec jak i matka są odmianą długowłosą. Czasem zdarza się, iż z dwóch krótkowłosych wychodzi piesek długowłosy, jednak aby takie zdarzenie miało miejsce, zarówno u matki jak i ojca musi płynąć choć trochę długowłosej krwi.
