Pazury psa
Pazury na ogół ścierają się o podłoże w czasie spacerów. Wiele psów ma dodatkowe pazury po wewnętrznej stronie tylnej łapy. Nazywamy je wilczymi: nie odgrywają one żadnej roli. Lekarz weterynarii często je usuwa nowo narodzonym szczeniakom, zanim jeszcze otworzą oczy.
U niektórych ras, takich jak nowofunlandy czy psy pirenejskie, pazury te można zostawić. U tych ras i wielu innych występują niekiedy podwójne, dodatkowe palce i pazury.
Nadmiernie wyrośnięte pazury są łatwe do zauważenia, zwłaszcza gdy zaczynają się za ginąć, dotykając podłoża. Dodatkowe pazury, jeśli są pozostawione, mogą również przerosnąć i wrastać w opuszkę. Powoduje to powstanie bolesnej rany na łapie, która łatwo ulega zakażeniu i wymaga natychmiastowego opatrunku. Jednym z zasadniczych kłopotów z przerośniętymi pazurami, zwłaszcza u ras obficie owłosionych, jest to, że niekiedy trudno je zauważyć. Dlatego dla utrzymania higieny najlepiej Jest krótko przystrzygać sierść na łapach.
Obcinanie pazurów
Właściciele często odsuwają od siebie myśl o obcięciu pazurów u swego psa. Jeśli zwyczaj obcinania został wprowadzony od początku i mamy przygotowaną parę specjalnych nożyczek, to wystarczy uciąć końce ostrych pazurów, co nie sprawi – nawet młodemu opiekunowi – większych trudności.
Najważniejsze przy tym zabiegu jest zachowanie spokoju i unikanie zbędnego zamieszania, a także dokładne określenie miejsca, w którym można ciąć pazur, pomijając unerwioną i ukrwioną, a więc wrażliwą na ból jego część. Łatwo zauważyć i ominąć „nerw” w pazurach pozbawionych pigmentu, ale u wielu ras, których pazury są ciemne, trudno określić, gdzie znajduje się zakończenie miejsca wrażliwego na ból.
Bardzo wyrośnięte pazury są trudniejsze do obcięcia, ponieważ „nerw” ma tendencje do wydłużania się wraz z rosnącym pazurem. W takich wypadkach przycięcie lepiej pozostawić do wykonania lekarzowi weterynarii. Zasadą jest trzymanie się zewnętrznej, bezpiecznej strony. Lepiej zostawić za długi pazur, niż spowodować ból i krwawienie.
Gilotynowe nożyczki do obcinania pazurów, używane przez lekarzy weterynarii i hodowców, są łatwe w użyciu, ale i zwykle nożyczki do paznokci używane w domu są odpowiednie dla większości ras. Naszym zadaniem jest przywrócenie pazurowi dawnej długości, tzn. takiej, ażeby u stojącego psa dosięgał on do podłoża.