NOWOFUNDLAND
Jedna z ras psów, pochodząca z Nowej Fundlandii. Według klasyfikacji FCI należy do grupy II. Według aktualnego stanu wiedzy rasa pochodzi z Nowej Fundlandii i powstała w wyniku krzyżówek psów zamieszkujących wyspę Indian Beotuk z dużymi psami do polowań na niedźwiedzie, które na wyspę przywieźli około 1100 roku Wikingowie.
Włos odporny na przemoczenie i wilgoć. Włos okrywy umiarkowanej długości i prosty bez loków (bywa lekko falisty). Podszerstek miękki i gęsty, gęstszy zimą niż latem; włos na czaszce, kufie i uszach krótki i delikatny; pióra na przednich i portki na tylnych kończynach.
Umaszczenie czarne, biało-czarne i brązowe. Czarne: czasami występują białe znaczenia na piersi, palcach lub na końcu ogona. Biało-czarne tzw. landseerowskie: preferowane przez hodowców rozmieszczenie znaczeń: czarna głowa z białą strzałką schodzącą na kufę, czarne symetrycznie zachodzące na boki siodło, czarny zad i czarna wierzchnia część ogona – pozostała część ciała biała, może mieć jednak minimalne czarne nakrapianie. Brązowe: odcienie od czekoladowego do koloru brązu; białe znaczenia jak u czarnego.
Nowofundland znany jest ze swojej życzliwości, delikatności i łagodności – zwłaszcza w stosunku do dzieci. Ratownik z powołania. Pogodny i niekonfliktowy, przystosowujący się do każdych warunków. Przychylnie nastawiony do ludzi I psów. Spokojny, nieco leniwy z natury, kiepski stróż za to swietny ratownik. Jego imponujący wygląd oraz niezmierna życzliwosć do swiata zyskuje mu coraz więcej wielbicieli tej rasy. Ma silę i odwagę bez sladów zuchwalosci czy dzikości. Uległy ma duży wdzięk. Wielki pieszczoch – idealny pies rodzinny, w swoich uczuciach bardzo wylewny. jest rasą łatwą do wychowania. Inteligenty przystosowuje się do wielu sytuacji. W Kanadzie i USA pies pociągowy i przewodnik niewidomych.
Głowa: Masywna, przy czym u suk nieco lżejsza, niż u samców; Mózgoczaszka: Czaszka: Kość ciemieniowa szeroka i lekko wysklepiona; kość potyliczna mocno rozwinięta. Stop: Wyraźnie zaznaczony, ale nigdy ostro. Trzewioczaszka: Nos: Duży, dobrze pigmentowany, nozdrza dobrze rozwinięte; czarny u psów czarnych i biało czarnych, brązowy u psów brązowych. Kufa: o graniastym kształcie, głęboka i umiarkowanie krótka, pokryta krótkim, delikatnym włosem, pozbawiona fałd; kąciki wargowe widoczne, lecz nie przesadnie zaznaczone. Fafle: Miękkie. Zgryz: Zgryz nożycowy lub cęgowy. Oczy: niewielkie, osadzone umiarkowanie głęboko lecz szeroko; trzecia powieka nie powinna być widoczna; ciemnobrązowe u psów czarnych i biało-czarnych, u brązowych dopuszczalne nieco jaśniejsze. Uszy: nieduże, w kształcie trójkąta o zaokrąglonych końcach, osadzone daleko w tyle głowy i do niej przylegające; przy mierzeniu koniec ucha winien u dorosłego psa sięgać do wewnętrznego kącika oka.
Szyja: Mocna i muskularna; znaczne podgardle niewskazane.
Tułów: O masywnym kośćcu. Oglądany z boku głęboki i mocny. Górna linia: Pozioma, prosta i stabilna. Grzbiet: szeroki. Lędźwie: Mocne i dobrze umięśnione. Zad: Szeroki, kąt spadku około 30 stopni. Klatka piersiowa: szeroka, pojemna i głęboka, żebra dobrze wysklepione. Linia dolna i brzuch: Prawie horyzontalna, podkasanie niewskazane.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste i równoległe, zarówno w pozycji stojącej, jak i w stępie i w wolnym kłusie. Łopatki: Bardzo dobrze umięśnione, ustawione wyraźnie ukośnie. Łokcie: Przylegające. Śródręcze: Nieznacznie nachylone. Łapy: Duże lecz proporcjonalne do tułowia, dobrze zaokrąglone i zwarte, palce mocne i ściśle do siebie przylegające, połączone błoną. KOŃCZYNY TYLNE: Miednica: mocna, szeroka i długa. Uda: Szerokie i muskularne. Kolana: Dobrze kątowane. Podudzie: Mocne i dość długie. Stawy skokowe: Stosunkowo krótkie, ustawione bardzo nisko, rozstawione szeroko i równolegle do siebie. Łapy: Mocne i zwarte.
OGON: O szerokiej i mocnej nasadzie, sięgający do pięty lub nieco poniżej; noszony w linii poziomej, w spoczynku zwisający, pokryty gęstym włosem.
CHÓD: Długi wykrok przednich kończyn i mocny napęd kończyn tylnych; nieznaczne kołysanie grzbietem jest naturalne; przy przyspieszaniu kończyny wykazują tendencję do zbieżnego stawiania, linia grzbietu pozostaje pozioma.
Wysokość w kłębie:
Psy 71 cm
Suki 66 cm.
Waga:
Psy około 68 kg
Suki około 54 kg.
Opiekuńczość nowofundlandów została spopularyzowana w powieści „Piotruś Pan” (nowofundlandka Nana).
