Gończy fiński
Kraj pochodzenia: Finlandia
Data publikacji obowiązującego wzorca: 14.11. 2000
Zastosowanie: pies gończy do polowania na zające i lisy, które wietrzy (węszy) i goni z entuzjazmem również podczas polowania w ciężkich warunkach. Pracuje samodzielnie, jest gończakiem używanym wielostronnie i ścigającym swoją zdobycz z dźwięcznym ujadaniem.
Klasyfikacja FCI: Grupa VI – psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.
Sekcja 1.2 -gończe średniej wielkości. Podlega próbom pracy.
Krótki rys historyczny: W Finlandii na początku XIX wieku obok żyjących na tych ziemiach psów znajdowało się wiele psów, które podobne były do różnych europejskich ras psów gończych. Po założeniu Fińskiego Kennel Klubu w roku 1889 zaczyna się historia rozwoju gończych fińskich. Pierwszy wzorzec rasy zredagowany został w roku 1932. Duży wpływ na rozwój rasy miały stowarzyszenia hodowców z wielu części kraju. Krzyżowania z różnymi rasami dokonane na początku XX wieku pomogły stworzyć linie hodowlaną, z której wywodzi się gończy fiński.
Wrażenie ogólne: trójkolorowy, średniej wielkości, przeciętnej wysokości; tułów wyraźnie dłuższy od wysokości w kłębie. Mocno zbudowany, ale niezbyt ciężki. Sylwetka psa oglądana z góry jest tak długa jak jego tułów lub trochę dłuższy; szerokość ustawienia kończyn przednich odpowiada szerokości klatki piersiowej, kończyny tylne stoją co najmniej tak szeroko jak przednie. Cechy płci wyraźnie zaznaczone.
Ważne proporcje:
- stosunek długości ciała do wysokości w kłębie wynosi 1,1 :1.
- głębokość klatki piersiowej odpowiada połowie wysokości psa w kłębie.
- długość kufy równa długości mózgoczaszki, której długość równa jest jej głębokości i szerokości.
Zachowanie i temperament: spokojny i przyjazny, nigdy agresywny; pełen energii.
Głowa:
Cześć mózgowa: Czaszka: oglądana z przodu równej szerokości, wysklepiona. Czoło oglądane z boku lekko wypukłe. Górna linia czaszki równoległa do grzbietu nosa; bruzda czołowa pomiędzy oczami ledwo widoczna. Łuki brwiowe i guz potyliczny wyraźnie zaznaczone.
Przełom czołowy: łuki brwiowe tworzą lekki ale wyraźnie zaznaczony przełom czołowy.
Cześć twarzowa:
Nos: czarny, dobrze rozwinięty z dużymi, ruchliwymi nozdrzami. Kufa: równej długości z mózgowioczaszką, umiarkowanie głęboka, lekko zwężająca się w kierunku nosa. Grzbiet nosa prosty. Dolna warga tworzy dolną linię, która jest prawie równoległa do górnej linii kufy. Wargi: dobrze rozwinięte, dobrze pigmentowane. Górna warga biegnąc od nosa jest ładnie wyprofilowana. Wargi i kąciki warg ściśle przylegające. Szczęki/zęby/zgryz: Szczęki mocne. Zęby dobrze rozwinięte, osadzone symetrycznie w szczękach. Uzębienie kompletne; ciasny, kompletny zgryz nożycowy. Policzki: umiarkowanie płaskie.
Oczy: średniej wielkości, ciemnobrązowe, nie wypukłe, lekko owalne, skierowane do przodu.. Wyraz oczu spokojny. Oprawa oczu czarna.
Uszy: zwisające, przednimi brzegami przylegające ściśle do głowy. Skręcone tak, że tylne brzegi skierowane są na zewnątrz, a czubki prawie do przodu. Osadzone na linii przechodzącej pomiędzy nosem a oczami. Płaskie, wyciągnięte do przodu sięgają poza połowę długości kufy.
Szyja: średniej długości, muskularna, raczej sucha, wystarczająco wyraźnie konturowana, linia karku lekko wysklepiona. Czubek nosa stojacego psa znajduje się na tej samej wysokości co nasada karku lub minimalnie wyżej.
Tułów: Grzbiet: średniej długości, prosty i muskularny.
Lędźwie: dość krótkie i mocne.
Zad: dobrze rozwinięty, długi i mocny, lekko skośny. Z profilu linia górna psa przechodzi w łądnie zaokrąglony zad.
Klatka piersiowa: długa i głęboka, sięgająca do łokci. Żebra dobrze wysklepione z wyraźnie widocznym przedpiersiem.
Linia dolna: lekko wznosząca się.
Ogon: osadzony nisko, lekko łukowaty, sięgający do stawów skokowych. Mocny u nasady i zwężający się ku końcowi. W spoczynku zwisający blisko kończyn tylnych, w ruchu noszony wyżej ale nie powyżej linii grzbietu. Długość włosa na ogonie odpowiada w przybliżeniu włosom na tułowiu.
Kończyny:
Kończyny przednie: Wygląd ogólny: dobrze kątowane. Oglądane z przodu proste i równoległe. Podramiona pionowe. Najniższy punkt klatki piersiowej na wysokości łokcia. Ramiona i podramiona równej długości. Łopatki: dość długie, skośnie osadzone, mocne; ściśle przylegające do tułowia ale zdolne do swobodnego ruchu.
Ramiona: równej długości z łopatkami, osadzone wyraźnie skośnie i mocne.
Łokcie: osadzone wyraźnie ku tyłowi i równoległe do tułowia, dobrze i ciasno przylegające.
Podramiona: mocne i suche z mocnymi, owalnymi kośćmi. Śródręcza: osadzone lekko skośne.
Łapy: lekko owalne; o dobrze wysklepionych i ściśle przylegających palcach. Pazury silne; elastyczne opuszki, po bokach pokryte gęstym włosem. Pazury i opuszki czarne.
Kończyny tylne: mocne, dobrze kątowane, oglądane od tyłu proste i równoległe. Uda: długie i szerokie, silnie umięśnione. Kolana: skierowane do przodu. Przednia linia konturowa kończyny tylnej przebiega łagodnie wyprofilowanym łukiem.
Podudzia: umiarkowanie długie, osadzone skośnie; suche.
Stawy skokowe: mocne, osadzone dość nisko. Śródstopia: raczej krótkie i mocne, pionowe.
Łapy: jak przednie, skierowane do przodu.
Chód: lekki i efektywny stęp z dalekim wykrokiem. Linia górna podczas ruchu pozostaje równa, stabilna. Kończyny poruszają się równolegle.
Skóra: gruba, na całym ciele ściśle przylegająca, bez zmarszczek.
Szata:
Włos: podszerstek krótki, gęsty i miękki. Włos ościsty średniej długości, gęsty, prosty, dobrze przylegający i raczej szorstki.
Umaszczenie: tricolor. Czarny czaprak; wysycone podpalanie na głowie, dolnych częściach tułowia, na łopatkach, udach a także innych częściach kończyn. Białe znaczenia występują zazwyczaj na głowie, na szyi, przedpiersiu, na dolnych częściach kończyn i czubku ogona.
Wzrost: Wysokość w kłębie: dla psów 55-61 cm, dla suk 52-58 cm. Wysokość idealna: dla psów 57-59 cm, dla suk 54 – 56 cm
