Dog de Bordeaux
Kraj pochodzenia: Francja.
Data publikacji obowiązującego wzorca: 14. 04. 1995.
Przeznaczenie: Pies stróżujący, obrończy i odstraszający.
Klasyfikacja FCI: Grupa 2 – Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 2. 1 Molosy, typ dogowaty.
Nie podlegają próbom pracy.
Krótki rys historyczny: Dog de Bordeaux zalicza się do najstarszych ras francuskich i pochodzi prawdopodobnie od psów Alanów, szczególnie psów na dziki, o których pisał w XIV wieku Gaston Phebus (lub Febus) hrabia Fok, w swojej „Księdze Łowów„, iż „trzyma on swoją ofiarę silniej, niż byłyby w stanie uczynić to trzy charty”. Określenie „dog” pojawiło się dopiero pod koniec XIV wieku. W połowie XIX wieku rasa ta była powszechnie znana już tylko w Akwitanii. Używano ich do polowań na grubą zwierzynę (dziki), do walk (często według ściśle określonych reguł), do pilnowania domów i bydła oraz do pomocy rzeźnikom.
W 1863 roku odbyła się w paryskim Jardin dAcclimatation pierwsza francuska wystawa psów. Dogi de Bordeaux zostały zaprezentowane na niej pod dzisiejszą nazwą. W powstawaniu dzisiejszego Doga de Bordeaux udział miały różne jego odmiany: typ tuluzyjski, typ paryski i typ Bordeaux. Podczas obu wojen światowych rasa ucierpiała tak bardzo, że po drugiej wojnie światowej zagrożona była całkowitym wyginięciem. Ponowny jej rozkwit miał miejsce dopiero w latach sześćdziesiątych.
1. wzorzec („Cechy prawdziwych dogów„) w: Pierre Megnin, „Le Dogue de Bordeaux” 1896.
2. wzorzec w: J. Kunstler „Krytyczne studium doga de Bordeaux” („Etude critique du Dogue de Bordeaux”) 1910.
3. wzorzec opracowany przez Raymonda Triqueta, we współpracy z dr wet. Mauricem Luquet, 1971.
4. wzorzec znowelizowany według wzoru jerozolimskiego FCI przez Raymonda Triqueta przy współpracy Philippe Serouila – przewodniczącego francuskiego klubu doga de Bordeaux oraz jego współpracowników, 1993.
Wygląd ogólny: Typowy molos krótkogłowy. Dog de Bordeaux jest bardzo mocnym psem, który mimo muskularnej budowy, zachowuje harmonijne proporcje. Tułów stosunkowo nisko zawieszony, tzn. odległość od mostka do ziemi jest nieco mniejsza niż głębokość klatki piersiowej. Jest to pies krępy, o atletycznej budowie i okazałym, budzącym respekt wyglądzie.
Istotne proporcje:
- Długość ciała mierzona od szczytu łopatki do guza kulszowego jest większa od wysokości w kłębie w proporcjach 11: 10.
- Głębokość klatki piersiowej wynosi więcej niż połowa wysokości w kłębie.
- Maksymalna długość kufy wynosi ok. jednej trzeciej całkowitej długości głowy.
- Minimalna długość kufy wynosi ok. jednej czwartej całkowitej długości głowy.
- U psów obwód głowy odpowiada w przybliżeniu wysokości w kłębie.
Zachowanie i charakter: Jako niegdysiejszy pies bojowy nadaje się na stróża, wypełniając swoje zadania z czujnością i dużą odwagą, ale bez agresywności. Jest doskonałym towarzyszem, bardzo uczuciowym i przywiązanym do swojego pana. Spokojny, zrównoważony, o wysokim progu pobudliwości. Psy posiadają z reguły dominującą osobowość.
Głowa: Potężna, graniasta, szeroka, stosunkowo krótka, patrząc od przodu i od góry ma kształt trapezu.
Mózgoczaszka:
• U psów obwód czaszki w najszerszym miejscu odpowiada w przybliżeniu wysokości w kłębie.
• U suk może być on nieznacznie mniejszy. Kształt i rozmiary czaszki wynikają z silnie rozwiniętych kości skroniowych, łuków nadoczodołowych i jarzmowych oraz szerokiego rozstawienia gałęzi żuchwy. Pokrywa czaszki jest w przekroju poprzecznym lekko wypukła. Bardzo mocno zaznaczony stop, tworzący z grzbietem nosa niemal kąt prosty (95-100°).
Głęboka bruzda czołowa zmniejszająca się ku tyłowi czaszki. Czoło dominuje nad częścią twarzową, jest jednak raczej szerokie niż wysokie. Głowa pokryta symetrycznie zmarszczkami po obu stronach bruzdy czołowej. Układ głębokich i krętych fałd zmienia się w zależności od natężenia uwagi psa.
Trzewioczaszka:
Nos: Szeroki, z dobrze rozwartymi nozdrzami, w kolorze odpowiednim do koloru maski; dopuszczalny poddarty, ale nie cofnięty
Kufa: Mocna, szeroka, dobrze wypełniona, ale pod oczami niezbyt mięsista, dosyć krótka, górna krawędź bardzo nieznacznie wklęsła, z umiarkowanie wykształconymi fałdami. Bardzo umiarkowanie zwężająca się ku końcowi, patrząc z góry niemal kwadratowa. Linie czaszki i kufy nieznacznie zbieżne. Przy poziomym ustawieniu głowy krawędź kufy, ściętej, ciężkiej i szerokiej u podstawy, wystaje przed linię pionową styczną do przedniej części trufli nosa. Obwód kufy równa się w przybliżeniu 2/3 obwodu głowy. Jej długość waha się pomiędzy 1/4 a 1/3 całkowitej długości głowy, mierzonej od trufli nosa do guza potylicznego. Obie wartości graniczne (maksimum 1/3 i minimum 1/4 całkowitej długości głowy) są dopuszczalne, ale niepożądane. Idealna długość kufy plasuje się pomiędzy tymi skrajnymi wartościami.
Szczęki: Bardzo mocne, szerokie, z charakterystycznym dla tej rasy przodozgry-zem. Siekacze żuchwy nie mogą się stykać z siekaczami szczęki. Żuchwa jest wygięta do góry. Broda dobrze zaznaczona, nie powinna ani nadmiernie wystawać przed górną wargę, ani być przez nią zasłonięta. Zęby: Silne, zwłaszcza kły; dolne kły szeroko rozstawione i lekko zakrzywione. Równo ustawione siekacze, zwłaszcza w żuchwie, gdzie tworzą niemal prostą linię.
Warga górna: Gruba, umiarkowanie obwisła, mięsista. Patrząc z profilu dolna linia fafli jest łukowato wygięta. Zasłania boki żuchwy. Z przodu krawędź wargi górnej styka się z wargą dolną, a następnie opada po bokach przypominając kształtem odwróconą rozwartą literę „V”.
Policzki: Wypukłe dzięki bardzo silnie rozwiniętym mięśniom. Oczy: Owalne, szeroko rozstawione. Odległość dzieląca wewnętrzne kąciki powiek jest mniej więcej równa podwójnej długości oka (szpary powiekowej). Szczere spojrzenie. Spojówki niewidoczne. U psów z czarną maską oczy mają barwę od orzechowej do ciemnobrązowej, u psów z brązową maską lub bez maski jaśniejsza barwa oczu jest dopuszczalna, ale niepożądana.
Uszy: Stosunkowo małe, nieco ciemniejsze niż szata, opadające lecz nie zwisające wiotko, u nasady przednia krawędź jest lekko uniesiona. Przy wytężonej uwadze, przednia krawędź powinna dotykać policzka. Końce są lekko zaokrąglone i nie powinny sięgać dalej niż do oka. Uszy są osadzone stosunkowo wysoko, na poziomie górnej linii czaszki, przez co wydają się dodatkowo podkreślać jej szerokość.
SZYJA: Bardzo mocna, muskularna, niemal cylindryczna (walcowata), z dużą ilością luźnej i miękkiej skóry. Obwód szyi równa się niemal obwodowi głowy. Od głowy oddzielona jest nieznaczną, poprzeczną bruzdą. Linia karku jest nieco wypukła, dobrze wykształcona fałda podgardlana zaczyna się w okolicach podgardla i biegnie do przedpiersia nie zwisając jednak przesadnie. Bardzo szeroka u nasady szyja płynnie przechodzi w barki.
Tułów:
Górna linia: Mocna, z szerokim, muskularnym grzbietem, o dobrze wykształconym kłębie. Lędźwie szerokie, masywne i stosunkowo krótkie. Zad łagodnie opadający ku nasadzie ogona.
Katka piersiowa: Potężna, długa, głęboka, szeroka, sięgająca poniżej łokci. Szerokie, masywne przedpiersie, z wygiętą ku dołowi linią dolną. Żebra długie, dobrze, ale nie beczkowate wysklepione. Obwód klatki piersiowej powinien być większy od wysokości w kłębie o 0,25 m do 0,30 m.
Linia dolna: Łukowato wygięta, biegnąca od głębokiej klatki piersiowej do mocnego, lekko podkasanego brzucha. Brzuch nie powinien być ani zbyt podciągnięty (charci), ani obwisły.
Ogon: Bardzo gruby u nasady. Pożądane jest aby jego koniec sięgał do stawu skokowego, ale nie poniżej. Powinien być nisko noszony, giętki, nie skrzywiony, ani nie złamany. W spoczynku opadający, gdy pies jest w ruchu wznosi się o 90° do 120° w stosunku do pozycji spoczynkowej, jednak nie zawinięty ani zakręcony ponad grzbietem.
Kończyny przednie: Doskonale umięśnione, o mocnym kośćcu.
Łopatki: Mocne, o wyraźnie uwypuklonych mięśniach, umiarkowanie skośnie ustawione (ok. 45° do poziomu), kąt pomiędzy łopatką i ramieniem wynosi nieco ponad 90°.
. Ramiona: Silnie umięśnione
Łokcie: Ułożone w osi ciała, ani nie odstawione, ani zbyt przylegające do klatki piersiowej.
Przedramię: Widziane z przodu jest pionowe lub skierowane nieco do środka, tak że lekko zbliża się do osi środkowej ciała, szczególnie u psów o bardzo szerokiej klatce piersiowej. Oglądane z profilu ustawione pionowo.
Sródręcze: Mocne, oglądane z profilu – lekko nachylone, patrząc z przodu – czasami lekko odstawione na zewnątrz, aby zrównoważyć nieznaczne zbieganie się przedramion do środka.
Łapy: Mocne ze zwartymi palcami i zakrzywionymi, twardymi pazurami; dobrze rozwinięte, sprężyste poduszki. Mimo dużej wagi dog de Bordeaux doskonale porusza się na palcach.
Kończyny tylne: Masywne, dobrze katowane, o mocnym kośćcu. Oglądane z tyłu są równoległe i pionowe; sprawiają wrażenie bardzo silnych, mimo że są nieco węższe niż kończyny przednie.
Uda: Silnie rozwinięte i grube, z widoczną muskulaturą.
Kolana: Ustawione równolegle lub nieco rozbieżne.
Podudzie: Stosunkowo krótkie, muskularne, sięgające nisko.
Staw skokowy: Krótki, suchy, o nieznacznie rozwartym kącie stawu.
Śródstopie: Mocne, bez wilczych pazurów.
Łapy: Nieco dłuższe niż w kończynach przednich, o mocno zwartych palcach.
Chody: Jak na molosa dość sprężyste. Kończyny unoszone są w górę w minimalnym stopniu, głęboki i elastyczny Wykrok. Silny napęd tylnych kończyn, długi Wykrok kończyn przednich, szczególnie w kłusie – preferowanym sposobie poruszania się. Kiedy wzrasta tempo kłusa, zauważa się tendencję do opuszczania głowy, górna linia wygina się do przodu, a przednie kończyny zbliżają się do płaszczyzny osi środkowej, wraz ze zwiększeniem długości kroków. W krótkim galopie dosyć wyraźny ruch w pionie. Na krótkich dystansach potrafi mknąć tuż nad ziemią i osiąga szybko dużą prędkość.
Skóra: Gruba i dość luźna.
Włos: Cienki, krótki i miękki w dotyku.
Umaszczenie: Jednobarwne we wszystkich odcieniach płowego – od mahoniowego po izabelowate. Należy zwracać uwagę na dobrą pigmentację. Dopuszczalne są niezbyt rozległe białe znaczenia na piersi i końcach kończyn.
Maska:
1. Czarna maska: zwykle ma niewielki zasięg, nie może zachodzić na mózgoczaszkę; mogą jej towarzyszyć lekkie przebarwienia na głowie, uszach, szyi i górnej części tułowia. Trufla nosa jest czarna.
2. Brązowa maska: (dawniej określana jako czerwona lub brązowo czarna) -trufla nosa i brzegi powiek są również brązowe.
3. Bez maski: szata barwy płowej, skóra wydaje się czerwona (dawniej określana była jako maska czerwona). Trufla nosa jest czerwonawa lub różowa.
Wymiary i waga ciała: Wzrost musi odpowiadać w przybliżeniu obwodowi głowy.
Wysokość w kłębie: Psy 60 – 68 cm., suki 58-66 cm. Tolerowany jest wzrost o l cm niniejszy lub o 2 cm większy.
Waga: Psy: co najmniej 50 kg, Suki: co najmniej 45 kg. Suki: Cechy identyczne, lecz zaznaczone mniej wyraźnie.
