Cao de Castro Laboreiro
KRAJ POCHODZENIA: Portugalia.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 12. 06. 1967.
PRZEZNACZENIE: Pies stróżujący i obrończy.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 2.2 Molosy, typ górski.
Nie podlegają próbom pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Rasa pochodzi z portugalskiej górskiej wioski Castro Laboreiro i stąd jej nazwa. Zadomowiła się ona tam od wieków, a i obecnie jest licznie reprezentowana. Chociaż brak jest jednoznacznych dowodów, rasa ta podobnie jak Cao da Serra da Estrela, wydaje się należeć do najstarszych na Półwyspie Iberyjskim. Teren występowania psów tej rasy ograniczony jest łańcuchami gór Peneda i Suajo oraz rzekami Minho i Lima. Psy de Castro Laboreiro można spotkać na tym terenie na różnych wysokościach aż do 1400 m n.p.m. Występują one też w innych miejscowościach nad Minho i w prowincji Duro. Castro Laboreiro rzadko dociera do środkowej i południowej Portugalii, gdzie nie jest tak popularny.
WRAŻENIE OGÓLNE: Castro Laboreiro jest wilkopodobnym psem typu mastif o raczej prostokątnej sylwetce. Silny, sprawia ujmujące wrażenie, często o imponującej szacie. Ruch powinien być swobodny, żwawy i energiczny. Pies ten posiada charakterystyczny głos; szczekanie przechodzi od różnych, normalnych tonów niskich do przeciągłych dźwięków wysokich, przypominających wycie.
ZACHOWANIE/CHARAKTER: Wierny i posłuszny towarzysz swej ludzkiej rodziny, niezastąpiony obrońca stada przed wilkami, występującymi jeszcze obecnie dość często w tych okolicach. Jest idealnym psem stróżującym, pilnującym vvytrwale powierzonego mu terenu. Ma w sobie dużo godności. W wyrazie surowy, srogi i szorstki jak na mieszkańca gór przystało. Potrafi zachowywać się jednoznacznie wrogo, jednak nie jest psem szukającym zwady.
GŁOWA
Średniej wielkości, raczej lekka niż ciężka; sucha, lecz nie przesadnie, obfita skóra, ale bez fałd; szczęki dobrze rozwinięte o ścisłym zgryzie; głowa nieco wydłużona, prawie prostokątna; dobrze osadzona.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Dość dobrze rozwinięta, oglądana z przodu lekko wysklepiona. W profilu prawie płaska, bruzda czołowa prawie niewidoczna. Guz potyliczny słabo znaczony.
Stop: Słabo znaczony, bardziej u nasady nosa niż na bruździe czołowej czaszki.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Dobrze rozwinięty, szeroki, prosty, nozdrza szeroko rozwarte; zawsze czarny.
Kufa: Grzbiet nosa długi, mocny, na całej swej długości prosty, zwężający się ku nozdrzom, ale nie powinien sprawiać wrażenia wąskiego lub szpiczastego. Kąt wargowy dobrze zarysowany, wargi ściśle przylegające, normalnej wielkości, nie powinny być ani obwisłe ani mięsiste. Kącik warg zaledwie widoczny. Błony śluzowe, podniebienie i obwódki powiek wyraźnie czarno pigmentowane.
Szczęki/Zgryz/Zęby: Zdrowe, mocne, białe, dobrze osadzone w muskularnych szczękach. Zgryz nożycowy.
Oczy: Skośne, nie powinny być ani wyłupiaste ani zbyt głęboko osadzone, w kształcie migdałów, średniej wielkości, obydwa jednakowo duże i dobrze rozwarte. Wyraz surowy i srogi. Oczy o różnych odcieniach brązu, od orzechowego koloru u psów jasno umaszczonych do ciemnobrązowego, prawie czarnego u psów umaszczonych ciemno.
Uszy: Średniej wielkości (12/12 cm), średnio grube, prawie trójkątne o zaokrąglonych końcach; średnio wysoko osadzone, zwisające; opadają naturalnie płasko i przylegając ściśle do głowy, są równoległe w stosunku do siebie. U psa czujnego zwrócone do przodu, powierzchnia zewnętrzna pozostaje zwrócona do przodu.
SZYJA: Prosta, dobrze ukształtowana, krótka, dobrze połączona z głową i tułowiem, w swej grubości proporcjonalna. Dumnie noszona. Bez podgardla.
TUŁÓW:
Linia górna: Średniej długości prosty grzbiet; lędźwie mocne, szerokie, krótkie i dobrze umięśnione, przechodzą harmonijnie w lekko opadającą linię zadu.
Klatka piersiowa: Ostrołukowa w kształcie, wysoka, szeroka i dość głęboka.
Linia dolna: Brzuch raczej płaski, nieco podciągnięty, duża różnica w odległości do podłoża między mostkiem a okolicą pachwin, tworzy elegancko wznoszącą się linię.
OGON: Naturalnej długości, nie kopiowany. W spoczynku ogon powinien sięgać do stawu skokowego. Elegancki ogon szablasty, szeroki u nasady, długi, na spodniej stronie obficie owłosiony; dobrze osadzony, nieco wyżej niż zwykle. Opada naturalnie w eleganckiej linii na obficie owłosione uda, ale nie pomiędzy nie. Pies podniecony nosi go powyżej linii grzbietu lekko zakręcony do góry, do przodu i lekko na bok, ale nigdy w formie silnie skręconego rogu myśliwskiego skierowanego do dołu.
KOŃCZYNY PRZEDNIE I TYLNE: Oglądane z przodu i z tyłu powinny być ustawione idealnie pionowo; oglądane z boku przedramiona powinny być również proste i pionowe, natomiast linia kończyn tylnych poniżej stawu skokowego powinna być lekko skierowana do przodu odbiegając od linii pionowej (kończyny ustawione lekko podsiebnie). Silny kościec, mocne mięśnie, na przedramieniu i szczególnie na udach, na których z tyłu powinno być widać wiązki mięśni. Przedramię jest raczej cylindryczne, proste i zwężające się stopniowo od góry aż do nadgarstka, który nie powinien być ani zbyt długi ani zbyt mocno nachylony. Stawy i kątowanie dobrze rozwinięte. Kąty umiarkowanie rozwarte (w stawie barkowym kąt prawie prosty, w stawie skokowym średnio rozwarty).
ŁAPY: Dostosowane do wielkości psa, raczej okrągłe niż długie, prawie kocie. Palce mocne, naturalnie wysklepione, nie odchylone ani na zewnątrz ani do środka i ściśle do siebie przylegające. Opuszki grube i twarde. Dobrze rozwinięte pazury, koloru czarnego lub ciemnoszarego, mocne gładkie, równomiernie ścierane. Dopuszczalne pojedyncze lub podwójne wilcze pazury.
CHODY: Ruch lekki i rytmiczny; kończyny powinny poruszać się równolegle w stosunku do osi przyśrodkowej tułowia. Normalnie pies ten porusza się stępa lub naturalnym swobodnym inochodem, z wyjątkiem sytuacji, w których jest zmuszony do kłusa lub galopu.
SZATA
WŁOS: Gruby, twardy, w dotyku trochę szorstki, raczej matowy, gładki, ściśle przylegający do prawie całego ciała i bardzo gęsty. Włosy są krótkie (około 2 cm); rzadko występują włosy dłuższe czy też krótsze. Włosy na głowie i uszach są w zasadzie gęstsze i krótsze, są one, podobnie jak te na dolnych częściach kończyn, także bardziej miękkie i delikatniejsze. Włosy na ogonie grubsze i dłuższe, szczególnie na spodniej stronie. Ogon sprawia wtedy wrażenie grubszego w swoim środkowym odcinku. Uda obficie owłosione. Brak podszerstka.
UMASZCZENIE: Wilczaste we wszystkich odcieniach, przechodzące od jasnych i średnio ciemnych tonacji aż do ciemnych; te ostatnie występują najczęściej. W wyjątkowych przypadkach te wszystkie trzy tonacje mogą wystąpić w różnych miejscach u tego samego zwierzęcia: ciemno wilczasta na głowie, łopatkach i zadzie, średnie tonacje na piersi, tułowiu i udach, jasne odcienie na brzuchu i dolnych częściach kończyn.
Najbardziej cenionym umaszczeniem, lokalnie zwanym kolorem górskim, uznawanym przez hodowców za maść pierwotną charakterystyczną dla castro laboreiro, jest maść szaro wilczasta przesiana z bardziej lub mniej ciemnymi odcieniami lecz nie czarnym. Włosy są brązowe (w kolorze szyszek pinii) lub rdzawe (kolor mahoniowy) rozrzucone na całym tułowiu lub jego partiach.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Psy 55 do 60 cm Suki 52 do 57 cm
| Wymiary i masa ciała przeciętnego psa: | |
| Głowa | |
| Długość czaszki | 13,5 cm |
| Szerokość czaszki | 13 cm |
| Długość kufy | 11 cm |
| Klatka piersiowa | |
| Obwód | 72 cm |
| Szerokość | 20 cm |
| Wysokość | 27 cm |
| Linia górna | |
| Długość tułowia | 62 cm |
| Szerokość | 14 cm |
| Długość | |
| Długość ciała | 68 cm |
| Długość ogona | 38 cm |
| Wysokość w kłębie | 60 cm |
| Długość kończyny przedniej | 33 cm |
| Wysokość w zadzie | 60 cm |
| Masa ciała | 40 kg |
WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.
Głowa: Zbyt duża, zbyt sucha lub zbyt mięsista. Zbyt wąska, zbyt długa, zbyt szpiczasta.
Nos: Inny kolor niż czarny.
Szczęki: Przodozgryz lub tyłozgryz.
Oczy: Różnej wielkości, zez.
Uszy: Nietypowo osadzone, bardzo duże, mięsiste, okrągławe.
Głuchota: Wrodzona lub nabyta.
Ogon: O kształcie rogu myśliwskiego, ogon kopiowany, ogon szczątkowy, wrodzony brak ogona.
Szata: Maść łaciata lub duże odchylenia od maści typowej dla rasy.
