SETER IRLANDZKI
Jest chlubą Irlandii, jednak wywodzi się z Francji, Hiszpanii oraz Macedonii; ten kasztanoworudy Irlandczyk pochodzi od długowłosego spaniela i powstał w wyniku skrzyżowania irlandzkiego spaniela wodnego z seterem angielskim, springer spanielem i pointerierem.W pierwszym okresie rozwoju rasy nie przywiązywano wagi do koloru, lecz zwracano przed wszystkim uwagę na właściwości myśliwskie.
Na początku XVII wieku równie popularne były psy o umaszczeniu białym, biało-czerwonym, biało-żółtym, nawet biało-czarnym, jak i czerwonym. Wszystkie były psami użytkowymi myśliwskimi, przeszukującymi duże tereny w poszukiwaniu ptactwa.W 1866 utworzono w Anglii klub czerwonego setera irlandzkiego. Od 1882 dopuszczano na prezentację wystawową wyłącznie jednokolorowe, czerwone psy. Spowodowało to niemal całkowite wymarcie wariantu czerwono-białego. Na szczęście pojedyncze egzemplarze przeżyły i zostały zdefiniowane w ostatnich latach ponownie jako rasa : seter irlandzki biało-czerwony. The Comittee of The Irish Red Setter Club w Dublinie, 29 marca 1885 roku zdefiniował standard rasy setera irlandzkiego czerwonego.
Szlachetna, sportowa sylwetka i przyjazny wyraz. Proporcjonalnie i harmonijnie zbudowany.
Psy użytkowe myśliwskie,przeznaczone do intensywnej pracy podczas polowania na ptactwo.
Pies ten jest bardzo żywy, ale nie jest agresywny. Bardzo przywiązuje się do właściciela, jest wrażliwy i inteligentny. Minusem jest to, iż jest uparty, a czasem nawet trochę humorzasty. Bywa czasem nerwowy.
Wlos na glowie, przedniej stronie konczyn i na koncach uszu krótki i delikatny. Na pozostalych czesciach ciala umiarkowanej dlugosci, przylegajacy i mozliwie nie kedzierzawy ani falisty. Fredzle na górnej czesci uszu dlugie i jedwabiste; na tylnej stronie nóg dlugie i delikatne. Obfite owlosienie na brzuchu tworzy fredzle rozciagajace sie na przedpiersie i szyje. Stopy dobrze owlosione miedzy palcami. Ogon ozdobiony piórem z dosc dlugiego wlosa, skracajacego sie stopniowo ku koncowi. Pióro i fredzle powinny byc proste i przylegajace.
Umaszczenie soczystokasztanowe, bez sladu czerni. Biale znaczenia na piersi, gardle i palcach, jak równiez mala gwiazdka na czole lub waska strzalka na kufie lub czole nie powoduja dyskwalifikacji.
Głowa długa, sucha i nie za szeroka między uszami. Kufa i czaszka jednakowej dlugosci, o równoległych krawędziach.
Kufa: Umiarkowanie głęboka, dość tepo zakończona. Od stopu do czubka nosa długa, wargi niezbyt obwisłe.
Szczęki: Prawie jednakowej długości.
Uzębienie: Zgryz nożycowy.
Oczy: Ciemnoorzechowe lub ciemnobrązowe, nie powinny być zbyt duze.
Uszy: średniej wielkości, delikatnej budowy, osadzone nisko i daleko ku tyłowi, zwisające ściśle przy policzkach.
Szyja umiarkowanie długa, dobrze umięśniona, ale nie za gruba; łagodnie wygięta, bez śladu obwisłego podgardła.
Tułów proporcjonalny do wielkości ciała.
Klatka piersiowa: Głęboka, z przodu raczej wąska. Żebra dobrze wysklepione, zapewniające duzo przestrzeni dla płuc.
Ogon umiarkowanej długości, proporcjonalny do tułowia, osadzony raczej nisko, mocny u nasady i zwężający sie ku końcowi. Powinien być noszony na poziomie grzbietu lub nieco poniżej.
Kończyny przednie: Łopatki długie i ustawione skośnie ku tyłowi, kłąb wyraźny. Łokcie nisko osadzone, o swobodnych ruchach, nie powinny być wciśnięte ani odstające. Podramiona proste, ścięgniste, o mocnej kości. Tył szeroki i mocny. Kończyny tylne powinny byc długie i umięśnione od biodra do stawu skokowego, zas od stawu skokowego do stopy krótkie i mocne.
Stawy kolanowe: Dobrze kątowane.
Stawy skokowe: Ustawione prosto, nie zwrócone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Stopy: Małe, bardzo zwarte. Palce mocne, dobrze wysklepione, ściśle do siebie przylegające.
Ruch swobodny, plynny, posuwisty; głowa noszona wysoko. Kończyny przednie o dalekim wykroku, ale prowadzone nisko. Kończyny tylne prowadzone płynnie, z dużą siłą odbicia. Niedopuszczalne krzyżowanie i przeplatanie kończyn.
Psy: 58 cm – 67 cm
Suki: 55 cm – 62 cm
