SETER ANGIELSKI
Przodkami były prawdopodobnie inne setery i hiszpańskie wyżły; początkowo używane do wystawiania zwierzyny (głównie ptactwa), chwytanej następnie w sieć. Do ustabilizowania rasy przyczynił się anglik Lord Edward Laverack w połowie XIX w. Z jego hodowli pochodziły psy zakupione przez innego hodowcę Edwarda Llewelina, który również przyczynił się do stabilizacji i popularyzacji rasy.
Seter angielski to znakomity pies myśliwski.
Niezwykle przywiązuje się do właściciela; bardzo przyjaźnie nastawiony do otoczenia co powoduje, iż nie sprawdza się w roli psa stróżującego.
Pofalowana, jedwabista, zawsze częściowo biała. Dopuszczalne rodzaje umaszczeń : blue belton (biało czarne), orange belton (biało pomarańczowe), tricolor (biało czarne z brązowymi paleniami na kufie i do połowy wysokości łap, czasem także na przedpiersiu), liver belton (biało wątrobiane) rzadko spotykane. Preferowane są setery angielskie cętkowane bez łat na tułowiu.
Do spożytkowania wrodzonej energii wskazany ruch na dużych przestrzeniach. Szata wymaga wyczesywania przynajmniej raz w tygodniu.
