Wilk – Canis lupus
Rzadko których dzikich zwierząt człowiek obawia się tak jak wilka. Leśnicy składają na jego karb szkody wśród jeleniowatych; hodowcy obciążają go za szkody w stadach owiec i bydła. Skarżą się na niego szczególnie w rejonach północnych oraz na wschodzie i południu Europy, gdyż w innych regionach pojawia się tylko sporadycznie. Licznie występuje w Azji i Ameryce Północnej — od granicy meksykańskiej po Alaskę. Ten budzący przerażenie pożeracz zwierzyny i bydła żywi się zasadniczo małymi kręgowcami, młodymi ptakami, jajami, nie gardzi jaszczurkami, owadami lub nawet leśnymi owocami. Jeśli poluje na jeleniowate, atakuje w istocie — jak ryś — zwierzęta słabe lub chore, odgrywając w ten sposób ważną rolę selekcjonerską. Zachowanie społeczne wilków jest bardzo zorganizowane: podlegają one ścisłym regułom. Żyją w grupach rodzinnych, których wszyscy członkowie, nie tylko rodzice, zajmują się szczeniętami. Zimą rodziny zbierają się w watahy dla celów łowczych, aby wiosną znów się rozdzielić. Odchodzą z zeszłorocznymi szczeniętami, ewentualnie w towarzystwie innych wilków. Chodzi ogólnie o młode osobniki, które w wieku 2—3 lat porzucają grupę rodzinną, aby założyć własną rodzinę. Najsilniejszy samiec będący przywódcą grupy łączy się zawsze z tą samą waderą i odpędza od niej inne młode samce. Wynika z tego, że potomstwo zapewnia zawsze ta sama para. W czasie gdy wadera urodzi i karmi młode, wszyscy członkowie rodziny żywią ją, a później także jej małe, jak tylko zaczną przyjmować pokarm mięsny.
Okres godowy trwa od grudnia do lutego. Ciąża trwa 63 dni. Samica rodzi w swojej kryjówce od 1 do 4 wilcząt, które zaczynają widzieć po 10—12 dniach. Przez dwa miesiące młode są karmione mlekiem. W wieku dwóch lat stają się dorosłe. Wyglądem i rozmiarami wilk bardzo przypomina owczarka niemieckiego. Oczy wilka są jednak skośne, głowa szersza i bardziej wydłużona (1). Ta ostatnia różnica jest doskonale widoczna na czaszce wilka, której szef potyliczny (2) jest inny niż u psa (3). Inaczej także trzymają ogony: ogon wilka zwisa (4), podczas gdy pies trzyma go poziomo, czasem lekko odchylony na bok (5). Gatunek łowny.
