Mowa psa
Pies porozumiewa się z ludźmi i z innymi psami w dwojaki sposób: głosem i mową ciała.
Wydawanie głosu
Psy wyją rzadziej niż wilki, za to więcej szczekają. Jest to wynikiem udomowienia. Pies został wychowany na stróża i obrońcę i szczekając ostrzega przed niebezpieczeństwem. Istnieją psy bardzo szczekliwe, ale zdarzają się też i mniej „rozmowne”. Wysokość i kolejność wydawanych dźwięków zależy od stopnia podniecenia, wielkości psa i jego cech indywidualnych. Ogólnie można powiedzieć, że:
Psy szczekają, aby wezwać do zabawy, przy powitaniu, w celu ostrzeżenia, kiedy czują się nieswojo i kiedy inne psy szczekają. Wszyscy znamy taką sytuację -kiedy jeden pies zaczyna szczekać, to wtórują mu wszystkie inne.
Charkot jest głosem wydobywającym się głęboko z gardła przy zamkniętym pysku. Najczęściej słyszy się go, zanim pies zacznie szczekać.
Warczenie wskazuje na podniecenie i połączone jest ze szczerzeniem zębów i najeżeniem sierści. Jest głosem wyrażającym groźbę w stosunku do ludzi i zwierząt. Może też być głosem ostrzegawczym wtedy, kiedy pies usłyszał coś, co uznał za zagrożenie.
Wycie jest długotrwałym dźwiękiem wydawanym przez psy, kiedy czują się samotne lub odpowiadają na określone inne dźwięki: syreny, dzwony lub muzykę. Piszczenie lub krótkie zaskowyczenie jest oznaką jakiejś potrzeby, niepokoju, bólu lub przestrachu.
Skomlenie jest dźwiękiem odpowiadającym mowie szczeniąt. Szczenięta wyrażają nim uczucie głodu lub samotności. Dorosłe psy skomlą ze zmartwienia lub jeśli uważają, że mogą w ten sposób przyciągnąć uwagę człowieka i wzbudzić jego zainteresowanie.
