Od wilka do psa domowego
Pies domowy (Canis familiaris) należy do dużej rodziny psowatych (Canidae), do której zalicza się też wilki, szakale, kojoty i lisy. Dawniej uważano, że w powstaniu psa brało udział więcej gatunków tej rodziny. Obecnie wychodzi się z założenia, że jedynym przodkiem psa jest wilk. Wiadomo, że przyjaźń człowieka z psem datuje się od 12 000 lat.
Pies jest najstarszym zwierzęciem domowym. Obecność psów przynosiła człowiekowi wiele korzyści. Jako zwierzęta stadne wilki były przyzwyczajone do podporządkowywania się hierarchii społecznej, dlatego też i psu łatwo było uznać człowieka za swojego przywódcę i poddać się jego wymaganiom. Pies, który ma od człowieka lepszy słuch i węch, a także jest od niego szybszy, stał się nieodzownym pomocnikiem na polowaniach, stróżem osiedli i pasterzem.
Powstanie różnych ras
Coraz bardziej zróżnicowane i trudne zadania stawiane psu, zmusiły człowieka do wyhodowania sobie „specjalistów”.
W tym celu tak długo kojarzono ze sobą zwierzęta o określonych cechach i właściwościach fizycznych, aż otrzymano odpowiedni typ psa. Takie były początki hodowli i tak powstały wszystkie istniejące obecnie rasy psów. Na początku psy jednej rasy były jeszcze bardzo niejednolite pod względem fenotypowym. Dopiero pod koniec zeszłego stulecia, kiedy zapoczątkowano wystawy psów, ustalono wzorce (standardy), czyli dokładne opisy idealnego typu (pod względem charakterologicznym i fenotypowym) danej rasy. Dla właściciela psa nie jest bez znaczenia cel, dla jakiego wyhodowano jakąś rasę lub w przypadku mieszańca, z jakich ras się on wywodzi. Bowiem cechy i budowa ciała rodziców, czyli określonej rasy są dziedziczne. Na przykład owczarki, jak collie, bobtail, sheltie, bearded collie, ze względu na swoje odziedziczone cechy, spełniają idealne warunki dla życia w rodzinie, w której znajdują się jeszcze inne zwierzęta domowe. Owczarki nigdy nie polują ani na zwierzęta domowe, ani na dzikie — nie wolno im przecież opuszczać swojego „stada”. Mają też wyraźny instynkt trzymania się rodziny (stada). Kto natomiast chciałby mieć posłusznego psa pokojowego, musi wiedzieć, że np. śliczny i mały yorkshire terrier został wyhodowany do łapania szczurów i królików, dlatego też i dzisiaj charakteryzuje go, często lekceważona, niezależność i samodzielność postępowania. Cecha ta jest zresztą wrodzona wszystkim rasom terierów.
