Kto sprowadza psa do domu, musi być przygotowany, że jego wychowanie zaczyna się już od pierwszego dnia.
Nie można pozwalać szczeniakowi na coś tylko dlatego, że „jest jeszcze taki mały” Nawet jeśli odmówienie czegoś szczenięciu przychodzi nam trudno, bądźmy już od początku konsekwentni, uczmy psa w sposób serdeczny, ale stanowczy co mu wolno, a czego nie wolno. Uczenie psa poprzez wielokrotne przeprowadzanie ćwiczeń jest konieczne zarówno dla bezpieczeństwa psa, jak też i dla naszego wspólnego z nim życia. Uwaga: Nauka powinna przebiegać stopniowo, krok po kroku. Nie wymagajmy za dużo od razu i wykażmy cierpliwość! Jeden pies uczy się bowiem szybko, inny nieco wolniej.
Ćwiczenie „zostań sam”
Każdy pies musi nauczyć się zostawać sam, gdyż nie można go zawsze i wszędzie zabierać ze sobą. Jednak nie może być regułą, że pies zostaje sam dłużej niż przez cztery godziny dziennie, gdyż jest to dla niego udręką. Psy są z natury towarzyskie i zostawione dłużej same bez kontaktu z człowiekiem marnieją i mogą wykazywać nieprawidłowości w zachowaniu. Ćwiczenie najlepiej jest rozpoczynać, kiedy pies jest już przyuczony do czystości i nie trzeba go stale mieć na oku.
Pierwszy etap: Wprowadzamy psa do jakiegoś pomieszczenia dając mu komendę „zostań”. Odchodzimy zamykając drzwi. Teraz spokojnie odczekujemy 5 minut. Kiedy pies drapie w drzwi i skomli, rzucamy mu ostre „dość”. W żadnym wypadku nie wchodzimy do pokoju, gdyż inaczej pies będzie uważał, że skomleniem zmusił nas do powrotu do niego. Jeśli pies zachowuje się spokojnie, możemy wejść do pokoju, pochwalić go i pogłaskać.
Dalsze etapy: Coraz bardziej wydłużamy czas, w którym pies przebywa sam. Oddalamy się coraz dalej od pomieszczenia, gdzie przebywa i wreszcie opuszczamy mieszkanie.
Wychowanie — krok po kroku
